Dag 16 Kambaku Safari Lodge

Dag 16, Kambaku Safari Camp

Ik zit hier nu op het boventerras die de lodge hier rijk is en kijk uit over de het dorre veld en de waterplaats iets verderop. De lente begint hier te komen. Je merkt het aan de knoppen in de bomen, de regen die er vanmorgen was en de dieren die om elkaar heendraaien in hun paringsrituelen. Een salamandertje loopt over de planken en klimt het rieten dak op. Het zwembadje is leeg, want hoewel het hier niet koud is is het ook nog niet echt warm genoeg om te gaan zwemmen in het niet verwarmde water. Marcel doet even een powernap.
De eerste twee, super leuke, dagen hier in deze lodge zijn alweer voorbij. Met met het vertrek van onze jeep-genoten zullen de volgende twee dagen wat dat betreft weer heel anders zijn. We hadden een leuk groepje in de jeep. Elisabeth Nelson uit Los Angels en haar gayvriend Dough, maken hun reis samen n.a.v. een conferentie in Kaapstad waar Elizabeth moest spreken en haar collega Dough ook iets te doen had. Het kost hen van hun woonplaats af 30 uur om in Kaapstad te komen, dus ze hadden bedacht er maar wat vakantiedagen aan te plakken. Ze zijn nu compleet verliefd op Zuid Afrika omdat het hun schrijversbloed erg blijkt te prikkelen. De staf van Kambaku lodge had de naam Elisabeth Nelson gegoogled toen ze ervan hoorden dat ze een schrijfster is. Hun hilariteit en verbazing onderling was groot toen zij ontdekten dat zij een soft-porno schrijfster was en zo'n 60 boeken op haar naam heeft staan. Alle dagen is er flink gelachen om deze ontdekking en bleven de grappen erover door de jeep en over tafel vliegen, omdat het om een andere Elisabeth Nelson gaat. De Elisabeth die hier is heeft twee psychologieboeken op haar naam staan. Het is een zeer goedlachse en onderhoudende dame en ze kan zelf het aller hardst lachen om de vergissing en de vergelijking.
Dough is getrouwd met een man en heeft een enorme humor en samen met Elisabeth vormen ze een setje dat ontzettend veel lol heeft. We liggen regelmatig met zijn allen in een deuk om hun opmerkingen.
Ik weet niet hoe het precies zo is gekomen (Elisabeth en Dough waren hier een dag eerder dan het Roemeens/Franse gezin en wij) maar al bij de eerste game-drive werden wij door Ryno tot team-Dough gebombardeerd. Dat schept natuurlijk meteen een band. Tijdens de ritten werden er hoofdstukken vol geschreven voor het 'volgende' boek van Elizabeth dat zal gaan over de belevenissen in onze jeep. Mocht het ooit uitgegeven worden dan laten we het iedereen wel even weten.
De game-drive van vanmorgen begon in de regen en we hulden ons allemaal in een lekkere warme en waterdichte regenponcho. Met capuchon op zie je niet heel veel en als je bril vol spetters raakt ziet je helaas niks meer. Gelukkig stopt de regen na een uurtje.
Het is al droog als we mega veel giraffen zien en deze keer hadden we het geluk getuige te zijn van twee mannetjes die met elkaar aan het strijden waren over wie er de baas is. Ze bleven dicht bij elkaar en naast elkaar staan en duwden elkaar daarbij regelmatig even flink. Maar de nekken waren het mooiste om te zien. Opeens ging er een van de twee met de nek heen en weer en op en neer zwiepen om, vervolgens een klap met de kop aan de ander uit te delen. Liefst onder de gordel. Dat gezwiep met de nekken ziet eruit als een slomotion beweging. Het valt nog niet mee zo'n nek in de goed positie te krijgen. We weten niet of het uiteindelijk tot een nog heftiger gevecht is uitgelopen, want na een half uurtje hebben we de twee mannen alleen gelaten.
Om de hoek zien we een mannetje en een vrouwtje giraf die met het voorspel bezig zijn van het paren. Het mannetje ruikt dat zij ontvankelijk raakt en blijft haar achterna lopen. Ze kan geen stap doen of hij doet het ook. Je zou er als vrouw echt gek van worden. Dat wordt ze af en toe ook en probeert hem te ontlopen door dansachtige schijnbewegingen te maken. Het mannetje is constant zijn lippen aan het aflikken. Hij heeft wel zin in een avontuurtje. Ryno legt uit dat hij precies weet wanneer ze echt klaar is voor de paring. Als ze plast zal hij dat namelijk oplikken en dan proeven of hij aan zijn taak kan beginnen. We gaan hier maar niet op wachten, want het kan nog even duren, maar het was een mooi schouwspel zo op de maandagochtend.
De volgende benoemswaardige stop in de bush is bij een hyena-dan. Een plek waar hyena's hun jongen groot brengen. Er waren niet zulke kleintjes bij als dat we in Botswana zagen, maar wel jongen die regelmatig even de tepel van hun moeder zochten. Wat een schattige beesten toch. Lijken een hoog aaibaarheidsgehalte te hebben! Maar we wagen het er maar niet op.
Als toetje voor de afscheid nemende passagiers in onze jeep, komt er nog een prachtig luipaard in beeld met op de achtergrond veel giraffen. Zou dit luipaard er eentje gaan neerleggen? We volgen het dier zo goed en kwaad als het gaat want zij loopt op de bovenoever van een droge rivierbedding en zolang ze bovenaan blijft lopen zien we het goed. Het luipaard is af en toe helemaal uit beeld en dan denken we dat het naar de overkant gegaan is, maar het weet blijkbaar dat we speciaal voor haar hier de jeep steeds opnieuw strategisch neer zetten want het blijft terug in beeld komen en gaat zelfs even lekker liggen in ons volle vizier! Wat een prachtig beest!
Maar ook van deze beauty moeten we afscheid nemen en gaan terug naar de lodge waar we gezellig de brunch verorberen en afscheid nemen van Elisabeth, Dough en Rupert ( hun gids) en van Tudor, Ileana, Alex en Monica. We hebben emailadressen uitgewisseld en elkaar foto's beloofd toe te sturen (lukte hier namelijk niet ivm slechte wifi). Ben benieuwd!
VAnmiddag wordt dus heel anders. Onze jeep, tracker Mozes en gids Ryno gaat ingepikt worden door een groep van 10 nieuwe gasten die vanmiddag aankomen. En wij gaan bij de jeep van ranger Nick in waarin een gezin Nederlanders zit met twee tienerdochters en een zoon. Dit gezin is gisteren aangekomen. Zal even wennen zijn maar gaat ook vast gezellig worden.

Inmiddels is het 21.30 uur. De avondmaaltijd begon met een klein feestje. Buiten in de Boma was het kampvuur ontstoken en de tafel gedekt. Vanavond werd het personeel niet alleen ingezet om ons te bedienen maar ook om een geweldige show weg te geven! Van verre horen we al trommelgeluiden op ons af komen en als ze in de Boma zijn beginnen ze te dansen en zingen. De muziek is al gauw eentonig -dat heb je vaak met ZA muziek- en wordt steeds herhaald, maar door het dansen wat we erbij zien en het enthousiasme blijft het toch leuk!
Hans, Jolan, Dianne, Audrey en Jasper zijn onze nieuwe jeepgenoten uit een plaatsje in de buurt van Venlo en vanmiddag hebben we voor het eerst samen de gamedrive gedaan. Nick als ranger achter het stuur en als tracker en voorop de jeep: Herman. Met dit nieuwe samengestelde team rijden we het terrein van de lodge af op zoek naar wild. Het duurt niet lang en ik ( ja ik!) zie een dikke vette Rhino die de anderen niet direct zagen. Het is een enorm mannetje en hij heeft net in de modder liggen rollen waardoor het lijkt alsof hij zwart is. Hoe konden ze hem over het hoofd zien! De Rhino wordt even goed bekeken en we merken al meteen dat Nick makkelijker de bosje in rijdt dan Ryno want voor we het weten staan we vlakbij de Rhino die rustig doorgraast.
Ons volgende bush-stoppie is bij een Hyena-dan. Een andere dan we vanmorgen zagen. Hier zijn veel puppies zeg! We laten ons vertellen dat de puppies zo'n 1,5 tot 2 jaar bij hun moeder drinken. De melk is zeer voedzaam door het voedsel dat de moeders eten: van alles en nog wat met botten! Daardoor kunnen de puppies wel een paar dagen zonder eten als de moeders op zoek zijn naar prooi. Het fabeltje dat hyena's alleen maar prooi van anderen pikken is niet waar. 60 % van hun voedsel doden ze zelf. Een hyena wordt niet erg gewaardeerd als hapje door de andere roofdieren. Waarschijnlijk doordat hun dieet bestaat uit het verslinden van alles! Stel je voor dat je een klikobak leeg eet maar dan erger. Zoiets dus.
Voor bijna doorgewinterde safari-hangers lijkt er niet veel nieuws meer te zien, maar niets is minder waar. Zagen we gisteren al de nyala, vandaag zagen we de dwerg-mangoos. Een klein eekhoornachtig beestje, donker bruin en zo schattig dat je het wel mee naar huis zou willen nemen als huisdier. Deze beestjes zijn de kleinste carnivoren van de bush hier. Ze eten insecten, planten, maar ook slangen en andere kleine dieren.
Als Nick plots bij een boom blijft stilstaan doen wij ons best te spotten wat hij ziet. Herman wijst in de kale boom waarin een soort verdikking zichtbaar is. Het blijkt een Rock Monitor te zijn. Een hagedisachtig beest. Met de verre kijker kregen we de bobbel in de boom goed in beeld.
Wat we hier overigens regelmatig voorbij zien springen zijn steenbokjes. Ze zijn meestal met zijn tweetjes, want ze vormen paartjes tot de dood, maar ze zijn ook heel schuchter en schieten meteen weg als ze ons horen aan komen. Deze keer ontmoeten we echter een steenbokje dat vrij rustig blijft staan en ons de gelegenheid geeft een fotootje te maken.
Bij het licht van de opkomende maan en de ondergaande zon nuttigen we onze sundowner. De maan is vanavond echt helemaal vol en schijnt prachtig geel aan de horizon waarna het al snel steeds hoger de hemel in klimt.
Op weg naar de lodge voor het diner lukt het onze tracker Herman om een bush-baby te spotten. Deze keer lukt het ons om het beestje ook echt in beeld te krijgen via de verrekijker. Het is piepklein en heeft enorm grote ogen t.o.v. Zijn hoofdje en lichaam.
Een grote uil laat zich nog aan ons zien, maar dan is de koek op voor vandaag en eindigt deze game-drive.
En hier eindigt ook het verslag van vandaag. Tijd om te gaan slapen want het zou kunnen zijn dat ik vannacht gewekt wordt door Ryno die een stekelvarken rond zijn huisje heeft lopen! En mocht dat deze nacht gebeuren dan zou hij met wekken!