Dag3 deel 2, Marataba Safari Lodge.

Hier het vervolg van de dag. Om half 4 springen we weer in de jeep en gaan vol goede moed de uitdaging weer aan om wild te spotten. We zien 4 giraffen: een mannetje, een vrouwtje en een tweeling. Tenminste zo lijkt het, want Ryan vertelt ons dat dat in de giraffenwereld eigenlijk niet voorkomt . Waarschijnlijk is een van de twee jongen geadopteerd, want dat kan dan weer wel in de girafland.
We zien ook verschillende keren Wilde beesten, de zuid-Afrikaanse naam voor de gnoe. Omdat er meestal In de buurt van Wilde beesten ook zebra's te vinden zijn en we ze deze keer niet zien, vraag ik -heel alert- Waar zijn de zebra's? Deze keer zijn ze niet in de buurt, maar Ryan vertelt waarom deze twee diersoorten zo vaak samen optrekken. De Zebra's knabbelen het bovenste deel van het gras af en de Wilde beesten eten vervolgens de korte restjes op omdat ze dat lekkerder vinden dan dat lange gras. Mysterie opgelost! De gnoe's van Zuid-Afrika doen overigens niet mee aan een grote migratie zoals die in Kenya plaats vindt. Er is hier zomer en winter eten genoeg voor ze, dus naar een vruchtbaarder gebied trekken is niet nodig.
Voordat we op de boot stappen zien we niet veel noemenswaardigs meer. De boot ligt al klaar. Het is meer een vlot met een hekje eromheen en een motor en een alleraardigst kleine meisje blijkt de gids te zijn. Op het gemotoriseerde vlot zijn wat stoelen neergezet, wat kleine tafeltjes en een tafel met lekkernijen en drankjes. De sundowner! Een leuke gewoonte hier in ZA: de zon achter de horizon weg zien zakken onder het genot van een hapje en drankje. We hopen vanaf het water wat dieren te gaan zien die komen water drinken en natuurlijk op nijlpaarden. Het is windstil en we genieten van het prachtige landschap met op de achtergrond de berghellingen. We zien van alles vliegen, maar daar blijft het een beetje bij. O nee! Een waterbok kijkt ons vanaf de kant aan en blijft dat doen totdat we ruimschoots voorbij zijn en er duikt ook af en toe een schildpad het water in als de boot in aantocht is. Het is heerlijk op het water en bij gebrek aan dieren gaan we elkaar maar entertainen; beetje kletsen en de hapjes verorberen. De gids ziet ons genieten en dat ons glas leeg is. Ze wil wel even bijschenken. Dit doet ze terwijl het vlot gewoon doorvaart. Af en toe spurt ze naar het stuur en trekt het vlot weer in de vaargeul. Maar ja, op een gegeven moment is ze net ff te laat en lopen we vast in de oever. De motor is niet krachtig genoeg om ons eruit te krijgen dus de gids pakt er een peddel bij en duwt uit alle macht. Het wil helaas niet lukken. Dan stapt ze op de kant en duwt uit alle macht. Zei ik al dat ze het formaat van een klein meisje had? het lukte haar dus ook niet..... Gelukkig kwam Marcel haar te hulp en kroop ook op de kant. Samen duwen dan maar! Maar dat ging niet echt veel beter. Uiteindelijk kruipt de gids weer achter het roer en geeft gas terwijl Marcel vanaf de kant blijft duwen. Gelukkig! Deze tactiek werkt! Helaas voor dit verhaal is hij niet in het water gevallen :-).
We varen verder en letten niet echt meer op dieren, we hebben het veel te gezellig met de hapjes en de drankjes en het kijken naar de zon die ondergaat. Als de zon onder is zijn we weer bij de oever waar Ryan ons weer oppikt. We rijden met hem nog zo'n 1,5 uur door het reservaat, zien wat wrattenzwijnen en een heuse olifant! Zijn achterkant dan, want hij loopt niet onze kant uit. Gelukkig maar want het is een enorm mannetje en hij is in must. De testosteron vliegt dan uit de poriën en dan zijn ze extra gevaarlijk.
Verkleumd komen we weer aan bij de Lodge en we kunnen meteen aanschuiven om het diner naar binnen te werken. Deze keer eet iedereen gewoon aan zijn tafeltje.
En nu is het 20.50 en gaan we zo naar het huisje om lekker te gaan slapen. Ongelofelijk hoe moe je wordt van de hele dag dieren zoeken, zitten in een jeep, eten en eten en nog eens eten en niet te vergeten; een massage. Tijd dus om de batterij weer op te laden!