Dag 4, Marataba Safarie Lodge
Blijf op de hoogte en volg Karin
26 Juli 2017 | Zuid-Afrika, Thabazimbi
Ons tenthuisje is echt prachtig en -zoals ik al eerder schreef- hebben wij het allerlaatste huisje op het park. We horen hier dan ook helemaal niets anders dan bush-geluiden. Geritsel, gekraak, vogel geluiden, een wegschietend beest. En 's nachts horen we eigenlijk zo goed als niets. Hier gaan er geen vliegtuigen over, horen we geen bus die optrekt van de bushalte, geen motor die voorbij raast, geen eentonige gebrom dat eigenlijk altijd wel een beetje in de lucht hangt van de snelweg en alle andere stadsgeluiden. Hier is het gewoon dood en dood stil. Heerlijk!
Toch is er iets dat ons iedere nacht wekt..... Het maakt geen geluid. Het is meer een gevoel. Het is de blaas! Een storend orgaan in ons lichaam die bij koude - en het is hier wel koud 's nachts- extra zijn best lijkt te doen om je niet al te lang te laten slapen. Dus hopla, maar even je bed uit, voeten in de witte slippertjes die hier voor ons klaar stonden en op het licht af, want daar is het toilet. Met de ogen dicht krijgt de blaas de kans om te stoppen met zeuren en dan schuifelen we weer naar het warme bed. Totdat de blaas opnieuw roept :-0 en het ritueel zich herhaalt.
De stilte wordt verbroken door het gerinkel van de telefoon. Het is Ryan met zijn vrolijke wake-up call! We springen ons bed uit en in een kwartier staan we aangekleed - in nog meer kledinglagen dan gisteren en met alle apparatuur- klaar in de Main-Lodge om daar even een bakkie thee te drinken en een muffin te eten.
We nemen afscheid van Blondie en Knuffel, want zij vertrekken al vroeg naar Johannesburg om daar het vliegtuig te nemen naar de Seychellen. Ook niet verkeerd lijkt me.
Dus deze keer hebben we de jeep voor ons viertjes en blijven er twee heerlijk dikke dekentjes over die Ilona en ik natuurlijk meteen inpikken, nadat we het even 'overlegd' hebben met de mannen natuurlijk! Haha! Marcel heeft net nog even gauw een petje en een sjaal gekocht in het shopje dus die heeft geen dekentje meer nodig.
Brrrr, het is nóg kouder dan gisteren. De kruik, alle extra kleding en de extra deken ten spijt blijft het de eerste twee uurtjes van de game-drive een beetje afzien. Ik voel me net een moslima in al die kledinglagen en lappen over mijn gezicht. Het helpt overigens niet tegen koude tenen :-0 brbrbrrrrrr......
Iedereen zet zijn verre- en dichtbij kijkogen weer op en we turen de omgeving af dat het een lieve lust is. Ondertussen zien we dat de zon de bergtoppen in een prachtig rood licht zet. Wat is het hier mooi!
Ryan doet weer enorm zijn best, maar zelfs de druppel die aan zijn neus hangt, kan er niet voor zorgen dat hij een leeuw weet op te sporen. Hij ziet ook niet de eland-antilopen die Marcel ziet! Maar ze zijn het echt en ook nog eens best wel dichtbij! Prachtig grote beesten! Daar zitten er hier best veel van laten wij ons vertellen, maar ze zijn erg schuchter en worden weinig waargenomen. Je ziet eerder een leeuw dan een eland vertelt Ryan. Nou ja, behalve wij dan, wij zien eerder een eland dan een leeuw! ;-)
De impala's blijven ons af en toe met een kuddetje plezieren en de wrattenzwijnen rennen regelmatig voorbij met hun staart omhoog als een antenne. Er zijn ook een aantal giraffen zo vriendelijk om zich door ons te laten aanschouwen en er is weer een schattig jong bij dat zijn best doet om ook bij die hoge blaadjes te komen.
Op een grote vlakte wordt de jeep stilgezet om de morning-coffee te nuttigen. Zo'n jeep is er helemaal op berekend. Voorop zit een soort uitklapbaar tafeltje waarover Ryan een kleedje legt en uit een grote koelbox tovert hij koffie, thee en wat versnaperingen.
We staan bij een enorme hoop keutels en ik vraag me af of er een implala heel lang op een plek staat of er een gewoon teveel gegeten heeft. Het blijkt dat het allemaal keutels zijn van mannetjes die hun territorium daarmee afbakenen. De eigenaar van het territorium wisselt zo'n beetje iedere week. De heren gaan in gevecht met elkaar en de winnaar poept op de hoop. Guttegut. De mannen hebben het maar druk in de dierenwereld!
De game-drive is alweer ten einde en bij de mail-Lodge staat men alweer klaar om ons te bedienen voor het ontbijt.
Om 11.30 heb ik de masseuse weer besteld om mijn ruggetje nogmaals los te masseren. Alles voelt bont en blauw, en vandaag mag ze me een 'soft' behandeling geven. De behandeltafel staat al klaar als we bij het huisje aankomen en stipt om 11.30 is ze paraat om de klus te klaren. Marcel knapt intussen een uiltje op bed.
Na de pijnlijke massage is het tijd om dat mooie bad eens uit te proberen. Het bad staat midden in de badkamer en als je de twee schuifdeuren open zet heb je een geweldig uitzicht op de bergen. Omdat toch niemand je ziet kan je met een gerust hart genieten van de weelde in je blote kont.
Na de alweer overheerlijke lunch wachten we rustig op het terras van de main-Lodge tot het tijd is om de avond game-drive te beginnen. De nieuwe gasten die zouden komen zijn te laat, Ilona en Edwin zijn naar de Trail-Lodge vertrokken (waar wij morgen heen geen), dus we hebben de jeep voor ons tweetjes en ook alle dekens zijn voor ons!
Bij een riviertje waar nog een klein beetje water doorstroomt worden we getrakteerd op een hamerkop die zich aan het badderen is. Hij trekt zich weinig aan van die grote jeep die vlak voor hem tot stilstand komt. Dat levert een paar leuke plaatjes op voor het fotoboek. Een hamerkop is overigens een bruine vogel, maatje meeuw, en ze bouwen flinke nesten in bomen die je bijna niet over het hoofd kan zien.
Ryan rijdt weer rond en rond en blijft hopen op een leeuw voor ons. We doen een Koedoe aan, verschillende gnoe's en we gaan de impala's die we zien maar tellen om zo in ieder geval te kunnen zeggen dat we veel wild gezien hebben. :-)
Via de radio hoort Ryan dat er een olifant ontdekt is en wij rijden naar de locatie. We zijn net op tijd om de dikhuid in een nog redelijk gevuld riviertje te zien lopen, een beetje met het water speelt en dan door het water naar de overkant gaat. Aan de overkant is hij al snel weer uit zicht.
Tijd voor de sundowner: een plasje achter het struikgewas en een hapje en een drankje bij de bar van de jeep.
Als we weer in de jeep zitten is het inmiddels al aardig aan het donker worden, dus we ruimen de fotospullen maar alvast op. Dan begint Ryan opeens als een bezetene te rijden! Er is een leeuw gespot en er zijn luipaard geluiden gehoord. En ja hoor! Als we op de plek zijn die Ryan had doorgekregen komt daar een leeuwin uit het struikgewas lopen. De jeep die haar het eerst vond volgt haar en wij rijden daarachter. Jammer, want de leeuwin neemt keurig het pad en de jeep ontneemt ons het zicht. Maar na een poosje staat de eerste jeep zijn plek af aan ons en mogen wij achter de leeuw aanrijden. Een mooi gezicht om de leeuwin zo relaxed te zien lopen en ze trekt zich niks van ons aan. Helaas is het inmiddels te donker om nog een fatsoenlijke foto te kunnen maken. Ryan doet zijn rode zoeklicht aan maar helaas schijnt hij niet echt op de leeuw zodat het voor het maken van een foto weinig nut heeft. Dus we genieten maar gewoon zonder foto's van dit mooie schouwspel. Na een minuut of 10 pas gaat de leeuw het pad af en zijn wij hem kwijt. Ryan geeft het al door aan zijn collega ranger dat hij de leeuw kwijt is als deze opeens toch weer vanuit de bosjes voor onze auto verschijnt. Geweldig! Maar het duurt niet lang of de leeuw houdt het pad voor gezien en neemt afscheid van ons.
De tijd van de game-drive is nog niet om dus we rijden nog over heel wt weggetjes in de hoop iets te zien. En ja hoor! In een flits zien we een stekelvarken oversteken!!! Nee, dat is niet hetzelfde als een egel! Een stekelvarken wordt niet gauw gespot, dus 'we' prijzen ons gelukkig dat dit op ons pad kwam. Alhoewel ....Marcel was te laat, hij zag het niet.
Het was vanavond minder koud dan gisteren, dus niet helemaal verkleumd kwamen we weer terug op de Lodge en konden hebben lekker genoten van het diner en de heerlijk wijn die ze hier schenken.
En dan is het nu weer tijd om naar ons huisje te gaan en de dekens over ons heen te trekken. Morgenochtend nog een laatste game-drive hier en dan óp naar de volgende Lodge: Marataba Trial lodge.
-
26 Juli 2017 - 22:04
Astrid:
Nou eindelijk de leeuw gespot, je verhaal is heerlijk om te lezen..morgen heel veel su6 bij de laatste game-drive ...en op naar jullie volgende onderkomen...vol ongeduld wacht ik weer op het vervolg van jullie mooie reis. -
27 Juli 2017 - 09:44
Peter Van Zelst:
Weer leuk geschreven. Waar blijven de foto's?
Ik kan jullie de 15e gewoon ophalen. Heb mijn afspraken in het ziekenhuis kunnen verzetten.
Moet er nu om 16.50 u zijn. Dus geen vertraging oplopen hoor. Gelukkig is dit nog een ein weg. Geniet voorlopig nog maar even. En - drink s'avonds niet teveel. Scheelt een hoop toilet bezoek.
Groeten van ons -
27 Juli 2017 - 10:30
Karin:
Top Peter!! En we zullen niet teveel wijntjes nemen hoor. Geen zorgen -
27 Juli 2017 - 10:33
Karin:
Leuk dat je meeleest Astrid en alle anderen! -
27 Juli 2017 - 20:39
Edwin:
Leuk om de verhalen te lezen. -
29 Juli 2017 - 11:47
Pien:
Wat leuk he, het is een heel avontuur.. leuk dat de leeuwen eindelijk gespot zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley