Dag 12. Ruimte maken & armen-werkhuis

Gisteren mopperde ik over de wind. Ik vergat echter te vertellen dat in de loop van de avond steevast de wind gaat liggen en het ‘s nachts meestal windstil is. Maar zodra ik mijn luikjes weer open doe, hoor ik het al.... WIND! ( r o o d a a n g e l o p e n g e z i c h t j e) Dapper zijn we weer buiten gaan ontbijten, maar het werd nu zelfs Marcel wat teveel en we zijn naar binnen verhuist want we kregen weer de wind van voren. Leuk overigens jullie winderige reacties! :-) op het verhaal van gisteren. Ik ga overigens ook op jullie aanraden het boek Het pauperparadijs lezen dat gaat over het leven in de koloniën. Ik zag vandaag achterop een informatiegids dat dit jaar Het pauperparadijs als theaterspektakel over arm en rijk, opgevoerd zou worden in Veenhuizen. Door onze onaangename ‘vriend’ Corona wordt dit verplaatst naar de zomer van 2021. Jammer dat ik het mis, maar dan hoop ik toch écht in Zambia te zijn en niet in Nederland.

Afijn. Binnen aan het ontbijt dus, dat is wat krapjes, maar het ken net. Het enige plan van vandaag is de tent een beetje opruimen. We gaan morgen naar Jesper & Denice and kids die in Hoenderloo een huisje hebben gehuurd. We blijven daar een nachtje slapen en nemen dan vrijdag Airen mee naar de camping. Zo gezellig! Erg zin in! Maar!!!! We moeten dan wel ruimte maken voor haar bedje én voor een bedje voor Dex want die komt ook vrijdag. Ja ja, het is gedaan met onze rust, we gaan vanaf vrijdag mooie herinneringen maken met en voor de kleinkids. Ik vond het zelf als kind ook altijd heel erg leuk om bij mijn oma te logeren, al was dat dan gewoon bij haar thuis, want naar de camping kwam in onze familie niet voor. Airen is vorig jaar en het jaar ervoor ook al een klein weekje bij ons geweest op de camping en zij vindt het erg leuk en kijkt ernaar uit. Voor Dex wordt het de eerste keer. Spannend.

We lunchen nog even hier bij de tent met kleine stokbroodjes en tonijnsalade home-made door mijn prins. Vervolgens stappen we op de fiets en volgen we weer de cijfertjes die de mevrouw van de knooppunten app opsomt. Met grote tussenpozen dan, want het duurt ff voordat je van het ene cijfer naar het andere gefietst bent. Soms is ze je kwijt en dan zegt ze; Ben je er nog? En daarna vraagt ze het nog een keertje. Na twee keer geeft ze het op, vindt ons zeker erg eigenwijs. ( s c h a t e r). Na een poosje zegt ze dan opeens: Je bént er weer! 

Na de fietstocht van gisteren is het toch een beetje afzien voor mijn billetjes vandaag. Het gaat niet zo soepel. Ik ben blij als ik een hele kolonie inktzwammen zie staan waar ik écht even foto’s van moet maken! Dat geeft mijn achterwerk even wat lucht.

Als we vlakbij Diever zijn duiken we het terras op van Landhotel Diever, gevestigd in een prachtig gerestaureerd oud gebouwtje en met een mooi terras dat bestraat is met van die leuke oude klinkertjes en rondom ons een gordijn van leilindes. Een tonic en een muntthee én een schaaltje met streekborrelhapjes vinden hun weg naar onze spijsverteringskanalen. Dat klinkt dan eigenlijk helemaal niet lekker ( l a c h u h) maar dat was het wel! Het gebouw is vroeger een arme-werkhuis geweest, gesticht in 1861. Het is een plaquette uit die tijd die ons dat vertelt en geeft ook de boodschap mee: “De Heer zegene dit werk der liefde verrigt in Zijnen Naam”. Kinkt mooi he?! Maar was vast geen utopia.....

Na de lunch is het niet zo heel ver meer fietsen en als we willen kunnen we de route korter maken. Maar om de knooppuntenmevrouw niet teveel in verwarring te brengen en omdat de route leuker is dan de verkorte versie, blijven we stug doorfietsen. We rijden langs het onderduikershol. We zijn hier al vaker geweest, maar toch gaan we er weer even kijken. Het hol werd in de oorlog de Wigwam genoemd en het was een komen en gaan van onderduikers. De bevolkingsregisters van Diever en Dwingeloo zijn hier in melkbussen begraven geweest. Door iemand te martelen hebben de Duitsers het hol weten te vinden en zijn er 11 mensen afgevoerd. Slechts 1 heeft de oorlog overleefd.      Ik besef maar weer eens; Onvoorstelbaar dit soort verhalen. Wat hebben wij het toch goed.

Als we van nummertje 59 naar het eindpunt nummertje 68 fietsen, komen we opnieuw langs kabouter Spillebeens paddo! Deze heeft in de afgelopen 24 uur een heel andere vorm gekregen! Tja, moet ik toch ff een fotootje van maken ( f l u i t e n d m o n d j e)

Als we weer bij Oude Willem zijn kunnen mijn zitbotten weer even bijkomen op de lekkere campingstoelen. De wind is helaas nog niet gaan liggen en ik verhuis al snel naar binnen. Zelfs het deurtje van Oude Willem moet ik dichtritsen om de wind buiten te sluiten.

Inmiddels is het 20.30. Ratjetoe zit weer in de maag, deze keer met bruine bonen en de eerste stinkscheten zijn al gelaten.( k a k & s c h a t e r ). De afwas is gedaan en er staat een bakkie Nescafé naast me. En wat denk je??? DE WIND IS GAAN LIGGEN!!!!!