Dag 11 Wind en witte stippen

Ik heb het er nog weinig over gehad, maar nu ga ik echt even ergens verschrikkelijk klagen. DE WIND!!! We staan hier dagelijks op met een wind waarbij een Zuidwesterstorm verbleekt! Oude Willem staat te klapperen op haar grondvesten. Bewondering over hoe zij zich staande houdt! In de eerdere jaren dat we hier op deze zelfde plek stonden, was er óf minder wind óf wij vingen minder wind. En ik denk dat dat laatste het geval is. We hebben nu de kont van OW (sorry Willem) richting zandbak gezet en het woondeel, luifel en terras richting het mooie uitzicht over een stukje Drents-Friese Wold. Ik weet niet of we hier ooit nog weer een keertje gaan komen, maar ik weet wel dat Oude Willem het dan weer moet doen met uitzicht over de zandbak. Afijn. Vandaag dus wéér veel wind, maar we lieten er ons niet door tegenhouden en hoopten dat het in de loop van de dag wel minder zou worden. De knooppuntjes waren alweer ingevoerd, zijtassen gevuld met een paar broodjes, heet water, munt, lepeltje én twee bekers! Deze proviand ging eigenlijk ter overvloede mee omdat het plan was om in Frederiksoord ergens te lunchen. Eenmaal op weg van knooppunt 68 naar knooppunt 59 leek het wel wat minder te worden met de wind, maar naar later bleek kwam dat door de hoge bomen die het fietspad omringden. Deze rit wilde ik niet voor natuurfoto’s stoppen om de tocht niet te lang te laten duren. Maar! Toen ik die enorm mooie rood-met-witte-stippen-paddestoel voorbij sjeesde, kneep ik in mijn rem en riep naar Marcel dat ik voor deze beauty toch écht even een uitzondering moest maken. De moeite waard om voor op de grond te gaan liggen en ik kon zo ook meteen even mijn nieuwe fotoappje uitproberen. Tevreden met mijn ontdekking reden we weer verder en onderweg ging ik steeds groener zien. Niet vanwege lichamelijke problemen maar vanwege jaloezie! Jaloezie op mensen met een ebike!!! Want die kl#te wind was op de opener vlaktes pal tegen ons en er waren nogal wat open vlaktes..... Ik kreeg er dorst van. Helaas mijn waterflesje vergeten en om nou heet water uit de thermoskan te gaan drinken.... In Vledder even afgestapt om bij de Coop water te halen en niet lang daarna reden we het terrein van museum de Proefkolonie op. Eerst maar even een bakkie koffie! Daarna kaartjes gehaald voor het schooltje en het huisje. Je kreeg een kaartje en een code mee voor het deurslot. Goed geregeld! We moesten een stukje lopen en dat is in Frederiksoord helemaal niet erg. Een groot museum is het! We werden gevolgd door groep mensen van denk ik, drie gezinnen met een stuk of 8 pubers in hun midden. Wij waren eerder bij het huisje maar mijn vooruitziende blik vertelde mij dat wij beter konden wachten met naar binnen gaan totdat zij voorbij waren gelopen. Wat ik al vermoedde bleek te kloppen, zij gingen met zijn allen het huisje in. 1,5 meter afstand kan je in zo’n ieniemienie huisje niet bewaren, dus maar goed dat wij buiten op het bankje zaten en wachtten totdat de groep klaar was. Dat duurde ff. De kolonie huisjes zien er overigens schattig uit. Vandaag de dag zou je er een moord voor doen! Mooi wit geschilderd stenen voorhuis waaraan vast een zwart gebeitste houten stal. Ramen met vakverdeling en luiken ernaast. Om het geheel af te maken: een prachtig rieten dak!!! In de tuin een poepdooshuisje met zo’n schattig hartje en een waterputje. Als de grote groep verdwenen is gaan wij naar binnen door de code in te toetsen en ik ben meteen blij dat we nu maar met zijn tweetjes zijn. Wat is het klein!!! Twee bedstedes in een ruimte waarin ook gekookt en geleefd moest worden. Je moet er toch niet aan denken dat je daar zou moeten wonen met je 7 kinderen. Wat wel heel handig was is dat men dus vanuit het huis binnendoor naar de stal kon. De stal was een grotere ruimte dan het huis, maar toch voor stalbegrippen erg klein. Het was erg leuk om je een beetje onder te dompelen in het verleden door in zo’n huisje te zijn. Geen spijt van het trotseren van de wind dus! Na het huisje even een stukje gelopen om naar het schooltje te gaan en onderweg nog allerlei info borden gelezen over de gebouwen we tegenkomen. Het schooltje is van hout en klein en er is een strafhok. Ja, dat ging vroeger op een nogal barbaarse manier. Kinderen vanaf 6 jaar moesten naar school, behalve als het oogsttijd was. In het schooltje hebben ze het aap-noot-mies bord gehangen, maar dat is iets van latere tijd dacht ik meteen. Lang leve internet, ik zoek het op. Leesplankje van Hoogeveen werd bedacht in 1897. Ok. Daar de koloniën tot ongeveer 1920 hebben bestaan zullen ze aan het einde misschien nog gebruikt hebben. Tijd voor lunch en dat doen we op het terras van een van de historische gebouwen: logement Frederiksoord. We eten daar een boerenomelet (Marcel) en een uitsmijter carpaccio( Kaatje) geserveerd op eigen gebakken brood. Het was heerlijk en een hele maaltijd!

Moe maar voldaan begonnen we aan de terugtocht op de fiets. Wie denkt dat de wind was gaan liggen heeft het mis. Het bleef flink trappen op de pedalen om vooruit te komen. In Vledder bleek inmiddels een braderie te zijn neergezet. Gelukkig is het niet druk. Je moet allemaal dezelfde richting op lopen en je krijgt een muntje zodat de organisatie weet hoeveel mensen er op de markt zijn. Na een pot rabarber en een jurkje gekocht te hebben, de fietsen weer gepakt en nu linea recta naar Oude Willem!

Nog even een paar foto’s bij de mooie paddestoel, ik kon het niet laten, en toen waren we alweer terug bij de camping. Zomaar ruim 35 km gefietst vandaag en de kontjes hebben het goed gehouden! Bij de tent waaide het weer verschrikkelijk. Ik was het helemaal zat dat geluid in mijn oren en de kou die de wind meebrengt, want we zitten steeds met dubbele vesten/jassen aan hier. Ik ben lekker binnen in Oude Willem gaan liggen op mijn zelfgemaakte bedje. Het is eigenlijk een zonnestretcher waarvan je de rugleuning een beetje schuin omhoog kan zetten. En zo legde ik mij als een ware diva neer en heb zitten lezen in het boek dat ik in het museum heb gekocht over de geschiedenis van de koloniën. Enne, het lijkt allemaal zo prachtig maar die mensen hadden weinig vrijheid hoor. Het waren natuurlijk gewoon maar ‘arme paupers’ die zich moesten houden aan wat de Maatschappij van de Weldadigheid aan regels had bedacht. Weet je dat de gezinnen om de dag gecontroleerd werden op het feit of hun huisje wel proper was? En als dat niet zo was je gekort werd op eten. Een hard leven was het, zéker op dagen dat het zo hard waait als dat het vandaag deed!