Dag 5. Honderd Euro en een grapbroek

Dag 5
WAT HAD IK HET HEERLIJK WARM VANNACHT! Extra kleding aan en een doek dwars over mijn dekbed, aan beide kanten ingestopt, zodat het dekbed niet kon verschuiven of luchtgaten kon doen laten ontstaan. Het werkte! Geslapen als een roos, al blijven de nachtelijke bezoekjes aan Madame Piche gewoon doorgaan ( s i p g e z i c h t j e).
Rond 9 uur maar eens opgestaan nadat ik gewekt werd door een Marcel die 100 Euro zocht. Zat in zijn portemonnee. Nu niet meer. Eerlijk gezegd maakte ik me er niet zo druk over. Beter 100 Euro kwijt dan je pasje. Daar heb je vele malen meer gedoe van. Dus ik opperde rustig dat het misschien zou liggen bij de electrieke vliegenmepper die we gisteren niet konden vinden en ik bleef lekker liggen kijken hoe hij keer op keer zijn broekzakken leegde, zijn portemonnee omkeerde, alle verborgen zakjes van Oude Willem bevoelde, in de kledingcompartimenten onderzoek deed, op het fornuis, onder het fornuis, op de tafel en in de auto, om vervolgens dit allemaal nóg een keer te doorzoeken in de hoop dat er in de tussentijd een stout kaboutertje de 100 Euro had teruggelegd. Maar helaas, de 100 Euro is tot op heden niet te voorschijn gekomen. Wie heeft er vandaag de dag eigenlijk nog 100 Euro op zak (p e i n s e n d m o n d j e)? Ikke niet. Tenzij ik net bij de Appie twee zegelboekjes heb ingeleverd. Volgende keer maar niet zoveel geld op zak. Dus, zoals ik al zei, gelukkig is het maar geld en niet je pasje. En gelukkig hoeven wij niet van een minimum te leven, want dan is 100 Euro nog meer dan je weekbudget als ik het goed begrijp in de uitzendingen van Steenrijk-Straatarm.
Ik bleef dus gewoon lekker nog even een kwartiertje liggen voordat ik aanschoof aan de ontbijttafel. Mijn geldverliezende echtgenoot had al een rit naar Diever achter de rug om de ontbijttafel weer te voorzien van de nodige proviand. Blij verrast was deze prinses te zien dat hij ook aan verse munt had gedacht! Heerlijk om die lekkere Linde-honing in te doen die we gisteren langs de weg hadden gekocht.
Als dank de goede verzorging van mijn inwendige mens, boog ik me weer over een fietsroute. Deze keer wéér wat verder dan de twee dagen hiervoor. 27 km schoon aan de haak, als we het zouden redden met onze, al enigszins gevoelige billetjes.
Madame Piche kreeg nog even goede beurt. Zij zat na de afgelopen 4 nachten, boordevol met mijn lichaamssappen en doorspoelvloeistof en haar vloeistofmeter lichtte dan ook dieprood op. Madame Piche is mijn trouwe metgezel en onlosmakelijk verbonden met Oude Willem. Maar ze heeft dus ook wel haar nadelen. Ze moet regelmatig verschoond worden ( g e z i c h t j e m e t k n ij p e r o p d e n e u s).....
Bij het speciale punt, waar ook haar soortgenoten regelmatig aanmeren, bevrijdde ik haar van haar afsluiter en kon zij haar inhoud vrijelijk laten lopen. Hoorde ik daar nou een zucht van opluchting? In haar lege buikje goot ik weer wat ontlastende stoffen ( afwasmiddel en azijn) waarmee mijn afvalvocht zich weer kan verbinden tot een lekker ruikend goedje en Madame Piche niet zal gaan meuren.
Wie overigens het woordje ‘piche’ in het Nederlands gaat vertalen komt bedrogen uit. De schrijfwijze van haar naam is een chique variant van het woord ‘pisse’ dat pis betekent. Oeps! In het Nederlands klinkt het dan we weer vulgair ( g r o e n g e z i c h t j e).
Tijd om op de fiets te stappen. O ja! Ik had een mandje! Zo handig! Je mikt er gewoon van alles in. Deze keer gaan we de Drents-Friese Wold andersom over. Dat geeft toch een ander perspectief. Onderweg iets minder vaak afgestapt om foto’s te maken, maar als we langs dezelfde paddestoel komen die ik gisteren op de kiek had gezet, moét ik toch echt even van de pedalen. De paddestoel is van vorm veranderd! De hoed stond gisteren nog als een rok naar beneden en nu was de rok verder opgewaaid alsof er een pirouette was gemaakt!! Kodak-momentje dus! ( haha! Wie kent dat nog?) Onderweg beklom ik ook nog even een uitkijktoren, Marcel niet, die vond het uitzicht zonder toren al mooi genoeg. We passeerden verschillende mooie vennen en kwamen weer in Appelscha terecht. Nee! Deze keer geen terras, maar een eenvoudige picknick aan een scheve picknick tafel. Airen stuurde op dat moment een spraak berichtje met de vraag aan opa of hij zijn grapjurk aan had. Maar ze had pech. Hij had vandaag zijn grapbroék aan. We maakten even een foto van opa in zijn grapbroek. Gekke opa! Sprak ze terug!
De billetjes hielden het beter dan we hadden gedacht, dus we hebben netjes de hele route van 27 km uitgefietst. Wie weet fietsen we over een week wel 40 km op een dag! ( g e z i c h t j e m e t l a n g e n e u s).
Het is nu 18.10 uur en binnenkort zal mijn food&beverage manager wel aan zijn dagelijkse Ratjetoe beginnen. Ik wacht geduldig af terwijl ik nip aan een wijntje uit een limonade glas. Misschien vindt hij nog wel de 100 Euro als hij gaat skottelen?! Je weet maar nooit! ( r o l l e n d e o g e n)