Tondeuse, Snapchat, Wolkbreuk & kleinkind

Vandaag kwam de kapper, met tondeuse maar zonder kapmantel, bij Oude Willem aan huis. Zij schoor de lange lokken van de schedel van Marcel terwijl ik foto’s maakte van het proces met de mogelijkheden van Snapchat. OMG! Marcel met een hoofddoekje, een haarband, een zuinig gezicht, een smoel als een breedbekkikker en met lange haren. Ik piste af en toe zowat in mijn broek van het lachen. De kapster kon er gelukkig ook smakelijk om lachen en heeft onze klandizie niet opgezegd. Bijkomstigheid; het is Erna die al jarenlang Marcels haren kortwiekt en laat die nou net hier bij ons op de camping staan!
De rest van de woensdag vulden we met een bezoekje aan Apeldoorn. Er was namelijk regen voorspeld en we wilden zulk weer niet tarten door te gaan fietsen of wandelen. In Apeldoorn gingen we al snel onze eigen weg want winkelen met 2 stellen is eigenlijk 3x niks. Na een uurtje geshop, waarin we voor Marcel nog een korte broek scoorden en een paar t-shirts, troffen we elkaar weer op het Raadhuisplein en streken neer onder een parasol die op het terras van Jules Verne stond. We kozen allemaal wat lekkers van de kaart en waren blij verrast zulke volle borden geserveerd te krijgen. Heerlijk eten en waar voor je geld. Over geld gesproken. We hadden net afgerekend toen het begon met regenen. Na de lange periode van mooi weer en droge dagen, een welkome afwisseling natuurlijk. Ware het niet dat het woord ‘regen’ niet echt de lading dekt, maar je meer moet denken aan het woord ‘wolkbreuk’. We zaten dan wel onder een parasol maar werden langzaamaan toch steeds meer ingesloten door de waterstroom. Dus maar naar het overdekte deel van het terras gevlucht. Een tafel met een paar heerlijke stoelen stond daar op ons te wachten en we hebben daar genoten van het uitzicht op mensen die eigenwijs onder de parasols bleven zitten en serveersters die een paar keer een blad vol glazen lieten vallen en inwendig vast en zeker liepen te vloeken op die k#t klanten die maar onder die parasols bleven zitten terwijl zij daardoor maar heen en weer moesten blijven rennen en inmiddels zeiknat waren van de wolkbreuk.
Het duurde een klein uurtje en toen begon de lucht weer wat op te klaren en durfden we het aan nog een uurtje te winkelen. P&E gingen links en wij gingen rechts. Voor Marcel was het uurtje winkelen voor de lunch, eigenlijk al genoeg geweest en toen ik een SoLow winkel tegenkwam waar ik graag rond loop te kijken wat er allemaal te halen valt, stelde ik hem voor dat hij vast naar de AH om de hoek zou gaan om boodschappen te doen. Dat idee stond hem wel aan. Zo hebben wij de taken goed verdeeld, toch?
Rond een uur of zes kwamen Jesper en Denice om Airen te brengen. Ze aten lekker een hapje Ratjetoe mee. Helaas was het weer nog steeds aan de natte kant en moesten we binnen in Oude Willem de tafel dekken. Omdat het campingleven grotendeels rond Oude Willem plaats heeft en omdat we helemaal niets doen aan huishoudelijk werk in Oude Willem, is het even een schuif, verplaats en gooi-maar-aan-de-kant klusje, voordat de tafel gedekt kan worden. Maar het is gelukt.
Airen kan niet wachten totdat Jesper en Denice weggaan en zij bij opa en oma mag slapen in de tent. Heerlijk om haar weer om ons heen te hebben! Natuurlijk heeft ze niet zoveel zin om naar bed te gaan, want alles is zo leuk, maar het boekje van Weltrusten Rupsje Nooit Genoeg en het slaapliedje dat mijn moeder vroeger altijd voor mij zong, is het toch gelukt haar in dromenland te krijgen.