Verse broodjes, beetje fietsen en verder niks

* Ik zit hier nu naast Oude Willem en gebruik de schaduw die zij geeft om uit de zinderende zon te blijven. Het is vandaag alweer maandag en dat bekent dat het gisteren zondag was na de eerste nacht in het hemelbed van Oude Willem. Het is toch eigenlijk onvoorstelbaar welk een mooi paleis je kan maken van een simpele vouwwagen als je alle onderdelen sjieke namen geeft. Zo voelt deze goedkope vakantie aan als heel speciaal. Ik kan het iedereen adviseren.
Madame Piche is inmiddels ook helemaal in haar nopjes want haar buikje heb ik regelmatig gevuld met lichaamssappen. Ze vindt het heerlijk en zit er na twee nachten al bijna vol van.
Niet ver hiervandaan is een Spar waar Marcel in de ochtend heen fietst, ja ook op zondag, om verse broodjes te halen. Verse broodjes in de ochtend is bijna een must tijdens onze vakanties op campings. Het humeur van Marcel kan aardig omslaan als dat niet wil lukken. Dat de prijs van de broodjes is niet helemaal passend bij een goedkope vakantie en dat vinden we iets minder prettig natuurlijk. We zijn namelijk hard aan het sparen om volgend jaar weer af te reizen naar Zuid-Afrika en daar hebben we wel wat pecunia’s voor nodig snappie? Wat overigens nog meer humeur beïnvloedend is, is het niet kunnen scoren van een Telegraaf, maar dat terzijde.
Gisteren, zondag dus, hebben we eigenlijk na het ontbijt niet veel meer gedaan dan luieren en van alles en nog wat doorbladeren en lezen om vervolgens weer even te luieren en af en toe nog een pijnstiller te slikken al gaat het wel verbazingwekkend veel beter dan gisteren met mijn rug, ik slik toch nog maar even wat pijnstilling door. Jammie!
Een van mijn doelen deze reis is om mijn tekendagboek weer eens bij te werken. Ik ben in februari 2016 in dat boekje begonnen en nu, 3,5 jaar later dus, is het bijna vol. Ik heb de bladzijden nooit geteld maar ik denk dat het er zo’n 250 zijn. Net zoals het steeds weer leuk is om mijn eigen vakantieverhalen terug te lezen, is het ook heel erg leuk om mijn tekendagboek door te bladeren. Er staan bijzondere tekeningen in eigenlijk. Bijvoorbeeld: de ondergang van V&D op 16 februari 2016, de eerste echo van Airen op 1 maart 2016, een middagje Miljoenenjacht bij Linda de Mol met Wendy 11-3-2016, en Johan Cruyff die stierf op 24-3-2016, het inruilen van mijn groene Micraatje, enz. Enz. Ik stop, want het staat vol met herinneringen die soms leuk zijn en soms helemaal niet maar sowieso teveel om hier op te noemen. Als er ooit brand uitbreekt in mijn huis, dan is dit een van de dingen die ik redden moet! Mijn tekendagboekje.
Gisterenavond waren we uitgenodigd om bij Piet en Erna aan te schuiven. Ik kwam net te laat om nog veel te kunnen doen aan de voorbereidingen (....zo jammer :-) want Ingeborg en Erna hadden in alle ingrediënten al het mes gezet. Piet gooide alles op de Skottel, beetje roeren, draaien, macaroni erbij en klaar is Piet.
Het smaakte heerlijk as ever.
Na een bakkie heuse nespresso met opgeklopte melk, leggen we nog een kaartje waarbij Marcel af en toe vergeet op te letten en verzaakt. Haha, gelukkig spelen wij nooit met het mes op tafel en moeten er alleen maar om lachen. Marcel koppelt altijd met Piet en ik altijd met Erna. We kennen elkaar nu zo’n 33 jaar en daar is nooit verandering in gekomen. Het zijn ‘ de meisjes’ die meestal winnen, maar deze avond waren het de jongens. Revanche volgt later.
Vanmorgen was het winderig en bewolkt met een lekker temperatuurtje. De Spar voorzag ons weer van broodjes en een Telegraaf en we hebben in de halve versnelling de ochtend doorgebracht. Om een uur of 11 toch maar even in de pedalen geklommen om een rondje naar Gorssel te fietsen en misschien wat wild te spotten samen met P&E.
Onze edele kontjes moeten nog even wennen aan langere stukken fietsen, dus we hebben het vandaag klein gehouden. Onderweg komen we een Loetje tegen. Nou ja zeg! Hoe is het mogelijk! Het is echter geen biefstuktijd dus hebben een lekker frisje op het terras van Loetje gedronken.
De enige die wild gespot heeft is natuurlijk Marcel, want die heeft daar oog voor, maar hij heeft ook de gewoonte om achteraan te gaan fietsen. Als we hem op een gegeven moment kwijt zijn blijkt dat hij is afgestapt om naar een jong reetje te kijken. Hij had ons nog geroepen. Zeg hij. Vanaf dat moment moest hij van ons vooraan fietsen zodat áls hij iets zag wij er ook profijt van hadden. Maar natuurlijk, zag hij vervolgens helemaal niets meer behalve twee vliegen.
Eenmaal terug bij de Waterjuffer zijn we lekker gaan Zennen achter Oude Willem want alleen daar was nog schaduw. De zon is inmiddels doorgebroken en het de temperatuur is daarmee flink gestegen.
De rest van de dag hebben we dus lekker zitten vegeteren en vooral niet teveel bewogen. De komende dagen gaat het nog erger worden als we de weerberichten mogen geloven. Nu kan ik me nog herinneren dat het Gele weer van afgelopen zaterdag aan ons voorbij gegaan is, dus misschien gaat die hitte ook aan ons voorbij. Hoop ik. Maar denk het niet....