14 augustus 2012

Dinsdag 14 augustus 2012

Het is een zeer koude nacht geweest. Marcel's bed staat het dichts bij de deur en omdat die deur niets meer is dan een hor, is het binnen bijna net zo koud als buiten. Zelfs met de extra deken had hij het nog wel frisjes gehad. Ik lag ietsje verder bij de hordeur vandaan en had het daardoor misschien wel wat minder koud. Wel een aantal keren wakker geweest en hoewel 's nachts wakker worden omdat je weer eens moet plassen niet leuk is, is het op deze plek eigenlijk wel fijn omdat je de geluiden van de bush dan hoort. Zo hoorde ik rond een uur of 1 een leeuw brullen en heeft Marcel jakhalzen gehoord die een jankend geluid maken.
Mijn mobieltje als wekker gebruikt en rond half 6 zijn we opgestaan. We hadden al bedacht dat we die leuke buitendouche maar niet op dit uur van de dag gingen gebruiken. Dus we sprongen ongewassen, maar wel met gepoetste tanden, in onze kleren. Om 6 uur een klein hapje bj de kraal om de maag een beetje te vullen; joghurtje, banaantje, muffin en thee om het weg te spoelen. Zo! Onze eerste wandelsafari kon gaan beginnen.
Robin, Hoed, Marcel en ik liepen netjes achter de gids aan in een rij op zoek naar sporen. Af en toe bleef Frits de gids, staan bij een boomje, struikje of stuk steen om er iets over te vertellen. Zo kwamen we de Marulla boom tegen, die in deze wintertijd compleet kaal is en wel dood lijkt, maar in de zomer vruchten geeft waar de bekende likeur "Amarulla" van gemaakt wordt. We liepen ook tegen een wilde katoenstruik aan; kleine katoenvruchtjes hingen er aan. We zagen veel jakhals sporen; hun voetafdruk lijkt op die van een kat maar dan met uitgestoken nagels.
Als we zo'n 20 minuten lopen wordt Frits met de walky talky opgeroepen. Hij is een paar gasten vergeten...... Er waren verder geen gasten op het kamp wisten wij, maar het bleek dat er een aantal mensen vanuit een ander kamp waren gekomen om mee te lopen met de morningwalk. Frits gaf zijn geweer aan "Hoed" en sprintte terug naar het kamp, ons achterlatend met de instructie: als je een leeuw ziet; SCHIETEN!!!!. Ik heb even bij Hoed nagevraagd of hij wel wist hoe hij met een geweer om moest gaan en gelukkig wist hij dat wel, al was zijn geweer anders en was het ook al jaren geleden dat hij het gebruikt had...... Hopen maar dat de leeuw die ik vannacht hoorde (Hoed had hem ook gehoord), zich nu maar even niet liet zien!
Gelukkig was Frits terug voordat we in gevaar kwamen en bracht de 3 andere mensen mee; Nederlanders! Snel even voorstellen en hup: in de rij!
Tijdens de wandeling stoppen we even bij een termietenheuvel. We hebben al heel wat van die heuvels gezien en de een is nog hoger dan de ander. Frits vertelt dat de heuvel niet het nest is van de termieten, maar de schoorsteen. Het nest bevindt zich onder de grond, daar speelt het leven zich af. De koningin is zo'n 20 centimeter groot ( brrr), de werksters geven haar te eten en de soldaten bewaken de boel. De schoorsteen is er omdat het in het nest anders te warm wordt. Er was ook nog iets met paddestoelen in het nest en iets met cellulose, maar dat moet ik maar eens nalezen in Nederland, ik kon het niet helemaal volgen. Toch maar eens een cursus engels gaan doen? Wat we wel goed hebben begrepen is dat we in geval van hongersnood met een gerust hart termieten kunnen eten. Zeer voedzaam! Misschien moet ik in geval van nood dan toch maar die koningin op gaan eten!
Niet lang na de termietenheuvel ontdekt Frits leeuwen sporen. De voetafdruk is duidelijk in het zand te zien. We volgen de sporen, waarbij je een poosje geen spoor ziet om dan opeens weer een paar pootafdrukken te ontdekken. De sporen lopen dood bij een uitzichtspunt op steenachtige bodem. Hier stoppen we even, genieten van het uitzicht en nemen een slokje water.
Na de stop wordt de tocht vervolgd. We denken dat het leeuwenspoor dood liep, maar na een poosje vinden we weer leeuwensporen die de andere kant op gaan. Oke! Misschien toch nog kans om oog in oog met een leeuw te staan! Het is spannend, want Frits vertelt dat het een vers spoor is, dat zie je aan de randen van de pootafdruk. Nou ja, HIJ ziet dat , wij zien dat niet zo goed. Af en toe staat hij plotseling stil en kijkt om zich heen. Nee, niets. Doorlopen maar weer. Als we op een heleboel leeuwensporen bij elkaar stuitten, van grote leeuwen en welpen, wordt het helemaal spannend. Het moet een hele troep zijn! We blijven netjes in de rij lopen, zijn stil, turen om ons heen en hebben de oren gespitst.
Maar helaas...... de leeuwen blijven voor ons uit het zicht en zrond 10 uur zijn we weer terug bij het kamp zonder een leeuw op ons netvlies. Toch zijn we tevreden, want alleen al het speuren ernaar was spannend en een mooie ervaring. Stiekem ben ik een beetje blij dat we de leeuw niet zagen.....
Om half 11 hebben we brunch. Er staat een 'potjie' (spreek uit; poikie) roerei klaar, worstjes, paddestoelen en tomaat. Zelf even je brood roosteren, koppie thee erbij. Lekker. Robin en Hoed zijn er ook. Ze hadden er net zo goed niet kunnen zijn. Ze zeggen boe of bah en geven alleen maar netjes antwoord als Marcel wat vraagt. Ik heb het al een beetje opgegeven om te socializen met ze.
Na de brunch hebben we vrij tot een uur of half 4. Nu maar eens die buitendouche in gebruik genomen; heerlijk! Het is bijzonder om buiten te staan in een soort douchecabine van stokken. Je kan door de kieren tussen de stokken door de omgeving zien. De douche en het vroege opstaan maakt me slaperig. Marcel ligt al te soezen op zijn bed, dus dat ga ik ook maar eens doen. Zzzzzz.......
Om 3 uur zijn we weer fris en fruitig in de kraal en nemen een bakkie thee. Half 4 stappen we weer met Robin en Hoed in de jeep op zoek naar de leeuw die we vanmorgen niet konden vinden. In tegenstelling tot de game drive van gisterenmiddag, kwamen we deze middag wat meer dieren tegen; een eenzame giraf, een paar zebra's, een jakhals, gnoe's, waterbokken, een steenbok en een mangoos, maar geen leeuw...... Frits probeert ook nog de zwarte neushoorn te vinden. Er zijn er hier een stuk of 20 vertelt hij, allemaal voorzien van een sensor in hun hoorn. Misschien gaat hij morgen de apparatuur gebruiken om de neushoorn te vinden, want met het blote oog lukt het niet vanmiddag. Onze mede kampers uit Jo-burg zijn dan wel niet zo spaakzaam, maar ze zien het wild steeds eerder dan de gids, dat dan weer wel.
Na een wijntje in de Kraal, gaan we naar de kampvuurplek en eten daar bobotie, een zuidafrikaans gehakt gerecht. Er zijn twee nieuwe mensen die mee eten. Zij blijken hier slechts een avond te overnachten ivm werk; ze moeten voor het personeel nieuwe uniformen ontwikkelen. Frits maakt zich wel zorgen over de hoeveelheid stof ze voor hem nodig zullen hebben. Hij heeft namelijk nogal een pens!
De bobotie is lekker, maar de gezelligheid blijft het moeilijk houden. Knap van Marcel dat hij toch steeds weer een opmerking in de kraal gooit waardoor er even gelachen kan worden. Frits taait al om half 9 af om te gaan slapen, de twee uniform mensen zitten alweer aan de bar met iemand te overleggen, zodat wij overblijven met Robin en Hoed. Dat laten we maar niet al te lang duren en gaan koffie drinken bij de bar om daarna naar ons tenthuisje te gaan. Vanavond is eigenlijk helemaal niet koud, dus die dikke extra deken is vannacht misschien niet nodig!
Even terzijde: We zijn hier nu zo'n anderhalve dag en weten inmiddels dat dit kamp momenteel gerund wordt door twee mannen; Alex (hij haalde ons gisteren op ) en Frits. Bij gebrek aan personeel doen zij op het moment vrijwel alle werkzaamheden zelf. Ze verzorgen de game drives, de wandelsafari's, het ophalen van de mensen, de bevoorrading en het eten. Als Frits 's middags terug komt van de game-drive doet hij zijn schort voor en gaat voor ons koken. 's morgens staat hij om 5 uur op om voor ons het ontbijt te maken. We hebben hier een honesty-bar (zelf pakken en opschrijven), maar regelmatig staat een van de mannen bij de bar en doet het dan voor jou. Het is heerlijk om die twee mannen (die verder geen relatie hebben met elkaar) zo te zien modderen. Ze doen hun best,Frits kookt zoals hij het van zijn moeder heeft gezien en de bevoorrading verloopt ook niet helemaal zoals het zou moeten zijn; ze grijpen naar van alles mis. Vanavond willen wij nog wel een flesje wijn mee naar het tenthuisje, maar de sauvignon blanc is op, het water is op en de ijsemmer moet eerst ontdaan worden van een lading papieren vlaggetjes. Heerlijk die mannen! (Gelukkig is er voor de schoonmaak van huisjes wel een iemand in dienst! )
Het is nu 22 uur en met op de achtergrond het gejank van de jakhalzen drink ik mijn glaasje wijn leeg en ga zo 'met de hoender op stok!"