dinsdag 23 juli, van Bunyoni naar Gorilla lodge
Blijf op de hoogte en volg Karin
23 Juli 2013 | Oeganda, Entebbe
dinsdag 23 juli, van Bunyoni naar Gorilla lodge in Bwundi.
Vanmorgen stond er een wandeling naar de top van de berg op het programma. Een mooie klimoefening voor de gorilla tracking van morgen. Na ons ontbijtje nam de gids (heette hij nou Nelson? ) ons mee de berg op. Hoe hoger we kwamen, hoe mooier het uitzicht op Lake Bunyoni en al zijn eilandjes daarin. De tocht was wel pittig want het was flink klimmen geblazen. Ik begin me wel een beetje zorgen te maken over de gorilla tracking waarbij het klimmen nog steiler zal zijn en ook niet over een pad gaat (zoals vandaag) maar dwars door de jungle. We zijn na een uurtje boven en op de top van de berg genieten we van het uitzicht.
Op de terugweg maken we een stop bij een lokaal schooltje dat tegen een helling aan ligt. We worden hartelijk ontvangen door een van de medewerkers en de kinderen beginnen al meteen met zingen waarbij ze een paar bewegingen doen en springen zo langzaamaan de helling op naar ons toe. Dan worden de kinderen geroepen om bij elkaar te gaan staan, want ze gaan voor ons zingen. Ik moet zeggen dat de kinderen goed naar de leiding luistert want in no-time staan ze klaar. Ze zingen een welkomslied voor ons en nog verschillende andere liedjes en af en toe dansen er een paar kinderen. Wij Mzungu (blanken) worden ook uitgenodigd mee te doen bij het dansen en natuurlijk doen we dat. Nadat de kinderen klaar zijn met zingen gaan wij voor hen een liedje doen; hoofd schouders knie en teen. Het is zo'n beetje het enige liedje dat we allemaal uit ons hoofd kunnen en de Oegandese kinderen kunnen het ook mee doen. We zingen het in het engels en doen het voor. Daarna proberen de kinderen mee te doen. Als dank zingen zij nog een liedje voor ons en daarna zingen wij nog een liedje voor hen: zie ginds komt de stoomboot!.
Na het zingen moeten de kinderen allen naar hun klasje gaan en worden wij bij elkaar geroepen omdat men hoopt dat het optreden en het bezoekje aan het schooltje wel wat donaties oplevert. We geven allemaal gul en de kas van de school is weer ietsje meer gevuld en kunnen er schriften, potloden e.d. gekocht worden.
We mogen ook nog even kijken in de klasjes en ook foto's maken. Arme juffen, want de hele klas wordt natuurlijk wel wat onrustig van het bezoek van de Mzungu (blanken). De kinderen vinden het wel heel erg leuk en willen je graag een handje geven of even aanraken. Er is een kindje dat steeds aan Marcels haren blijft voelen want dat voelt natuurlijk heel anders dan hun eigen haartjes. De klaslokaaltjes zijn piepklein (5x5 schat ik, maar misschien zelfs nog wel minder) De kinderen die op dit schooltje les krijgen zijn wees, half wees, of komen uit een arm gezin. Men hoopt dat de kinderen door het volgen van onderwijs een goede toekomst tegemoet gaan. En dat hopen wij ook, maar ik ben bang dat verder leren na de primary school voor niet iedereen is weggelegd.
Na het bezoekje aan de school dalen we verder de berg af en lopen naar het hotel "Birds nest'. Gisteren hadden we hier al doorgegeven wat we wilden eten dus alles stond vlot op tafel.
Na de lunch was het dan weer tijd om in de jeep te springen en onze reis te vervolgen op een ander punt: de Gorilla Lodge in Bwundi. Deze lodge is pas geopend en de huisjes liggen tegen een helling aan. Het hoofdgebouw staat boven op de berg en je tong hangt echt compleet op je schoenen als je eenmaal boven bent, want natuurlijk hebben wij een huisje dat helemaal onderaan de de helling is gelegen. Wel een goede oefening voor onze tocht van morgen.
Om half 6 komen er voor ons kinderen uit het nabij gelegen dorpje zingen en dansen. Altijd leuk. Na een uurtje krijgen ze van een medewerker van de lodge allemaal een handje bananensnoepjes en popcorn. Het gaat allemaal heel gedisciplineerd en rustig.
Na de voorstelling krijgen we van Fred de briefing voor de belangrijke dag van morgen: G-day!
Lange broek aan, sokken over je broekspijpen,goede schoenen, lange mouwen, regencape o.i.d. mee, veel water, foto en film camera's en huur vooral een drager voor 15 dollar adviseert hij. Dragers zijn studenten die een zakcentje bij verdienen door de tassen van de mensen op de rug te nemen, maar je ook de berg op te helpen als je er helemaal doorheen zit. Ze trekken en duwen je de berg op als het nodig is. De tocht is sowieso zwaar ivm de hoogtes die we moeten bedwingen maar kan ook nog wel eens extra zwaar worden als de Gorilla's zich moeilijk laten vinden. We vertrekken bij het vertrekpunt om 9 uur en er wordt tot 15 uur gezocht. Als er dan niets is gevonden wordt de zoektocht afgebroken en moet je terug omdat men voor het donker weer terug wil zijn. Het gaat dus morgen zwaar vermoeiend en spannend worden, maar als we als kroon op onze inspanningen de gorilla's te zien krijgen dan zou dat een geweldige beloning zijn natuurlijk.
Na het diner taait iedereen af naar zijn huisje om bijtijds te gaan slapen. Fit zijn is morgen van het grootste belang. En daarom ga ik nu ook maar eens slapen.
Vanmorgen stond er een wandeling naar de top van de berg op het programma. Een mooie klimoefening voor de gorilla tracking van morgen. Na ons ontbijtje nam de gids (heette hij nou Nelson? ) ons mee de berg op. Hoe hoger we kwamen, hoe mooier het uitzicht op Lake Bunyoni en al zijn eilandjes daarin. De tocht was wel pittig want het was flink klimmen geblazen. Ik begin me wel een beetje zorgen te maken over de gorilla tracking waarbij het klimmen nog steiler zal zijn en ook niet over een pad gaat (zoals vandaag) maar dwars door de jungle. We zijn na een uurtje boven en op de top van de berg genieten we van het uitzicht.
Op de terugweg maken we een stop bij een lokaal schooltje dat tegen een helling aan ligt. We worden hartelijk ontvangen door een van de medewerkers en de kinderen beginnen al meteen met zingen waarbij ze een paar bewegingen doen en springen zo langzaamaan de helling op naar ons toe. Dan worden de kinderen geroepen om bij elkaar te gaan staan, want ze gaan voor ons zingen. Ik moet zeggen dat de kinderen goed naar de leiding luistert want in no-time staan ze klaar. Ze zingen een welkomslied voor ons en nog verschillende andere liedjes en af en toe dansen er een paar kinderen. Wij Mzungu (blanken) worden ook uitgenodigd mee te doen bij het dansen en natuurlijk doen we dat. Nadat de kinderen klaar zijn met zingen gaan wij voor hen een liedje doen; hoofd schouders knie en teen. Het is zo'n beetje het enige liedje dat we allemaal uit ons hoofd kunnen en de Oegandese kinderen kunnen het ook mee doen. We zingen het in het engels en doen het voor. Daarna proberen de kinderen mee te doen. Als dank zingen zij nog een liedje voor ons en daarna zingen wij nog een liedje voor hen: zie ginds komt de stoomboot!.
Na het zingen moeten de kinderen allen naar hun klasje gaan en worden wij bij elkaar geroepen omdat men hoopt dat het optreden en het bezoekje aan het schooltje wel wat donaties oplevert. We geven allemaal gul en de kas van de school is weer ietsje meer gevuld en kunnen er schriften, potloden e.d. gekocht worden.
We mogen ook nog even kijken in de klasjes en ook foto's maken. Arme juffen, want de hele klas wordt natuurlijk wel wat onrustig van het bezoek van de Mzungu (blanken). De kinderen vinden het wel heel erg leuk en willen je graag een handje geven of even aanraken. Er is een kindje dat steeds aan Marcels haren blijft voelen want dat voelt natuurlijk heel anders dan hun eigen haartjes. De klaslokaaltjes zijn piepklein (5x5 schat ik, maar misschien zelfs nog wel minder) De kinderen die op dit schooltje les krijgen zijn wees, half wees, of komen uit een arm gezin. Men hoopt dat de kinderen door het volgen van onderwijs een goede toekomst tegemoet gaan. En dat hopen wij ook, maar ik ben bang dat verder leren na de primary school voor niet iedereen is weggelegd.
Na het bezoekje aan de school dalen we verder de berg af en lopen naar het hotel "Birds nest'. Gisteren hadden we hier al doorgegeven wat we wilden eten dus alles stond vlot op tafel.
Na de lunch was het dan weer tijd om in de jeep te springen en onze reis te vervolgen op een ander punt: de Gorilla Lodge in Bwundi. Deze lodge is pas geopend en de huisjes liggen tegen een helling aan. Het hoofdgebouw staat boven op de berg en je tong hangt echt compleet op je schoenen als je eenmaal boven bent, want natuurlijk hebben wij een huisje dat helemaal onderaan de de helling is gelegen. Wel een goede oefening voor onze tocht van morgen.
Om half 6 komen er voor ons kinderen uit het nabij gelegen dorpje zingen en dansen. Altijd leuk. Na een uurtje krijgen ze van een medewerker van de lodge allemaal een handje bananensnoepjes en popcorn. Het gaat allemaal heel gedisciplineerd en rustig.
Na de voorstelling krijgen we van Fred de briefing voor de belangrijke dag van morgen: G-day!
Lange broek aan, sokken over je broekspijpen,goede schoenen, lange mouwen, regencape o.i.d. mee, veel water, foto en film camera's en huur vooral een drager voor 15 dollar adviseert hij. Dragers zijn studenten die een zakcentje bij verdienen door de tassen van de mensen op de rug te nemen, maar je ook de berg op te helpen als je er helemaal doorheen zit. Ze trekken en duwen je de berg op als het nodig is. De tocht is sowieso zwaar ivm de hoogtes die we moeten bedwingen maar kan ook nog wel eens extra zwaar worden als de Gorilla's zich moeilijk laten vinden. We vertrekken bij het vertrekpunt om 9 uur en er wordt tot 15 uur gezocht. Als er dan niets is gevonden wordt de zoektocht afgebroken en moet je terug omdat men voor het donker weer terug wil zijn. Het gaat dus morgen zwaar vermoeiend en spannend worden, maar als we als kroon op onze inspanningen de gorilla's te zien krijgen dan zou dat een geweldige beloning zijn natuurlijk.
Na het diner taait iedereen af naar zijn huisje om bijtijds te gaan slapen. Fit zijn is morgen van het grootste belang. En daarom ga ik nu ook maar eens slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
