24juli, G- DAY !
Blijf op de hoogte en volg Karin
24 Juli 2013 | Oeganda, Entebbe
woensdag 24 juli G-day! Bwindi National park
Vroeg opstaan is geen enkel probleem meer voor ons en zeker niet als je een wake-up call krijgt met een kopje thee erbij. Nu moet je niet denken dat we hier telefoon naast ons bed hebben. Nee, er komt iemand bij je aan de deur kloppen.
Alles ligt al klaar voor de Gorilla tracking dus we zijn in no-time klaar (ook omdat de douche koud was, maar dat terzijde).
Ronnie en Fred brengen ons naar het verzamelpunt van de gorilla trackings. Er zijn 5 gehabitueerde gorilla groepen die door een groepje van maximaal 8 personen bezocht mag worden en dat dan niet langer dan een uur. We krijgen van een ranger allerlei instructies en gelukkig voldoen we aan de eisen; goede schoenen aan, regenkleding bij ons, tuinhandschoenen mee en 2 liter water per persoon. Er wordt geadviseerd een porter te nemen (een drager) en een geruststelling is dat áls we het niet redden de berg op te komen dan word je desnoods de berg op gedragen -maar dat kost je dan dan wel zo'n 300 dollar-.
De ranger vertelt dat er in het bos al verkenners zijn die al voor ons uit zijn gegaan om de gorilla groep te zoeken zodat zij dit door kunnen geven aan de gids die onze groep begeleidt. Zowel achter ons als voor ons lopen bewakers met een geweer want het kan zijn dat we een kudde olifanten tegen het lijf lopen of dat er een gorilla misschien toch gevaarlijk wordt. Door een schot in de lucht te lossen zal het gevaar bestreden worden. We zullen zien.
Linda, Marja, Jolanda, Heleen, Martijn, Jacques en wij gaan naar de Mishaya gorilla groep en om deze groep te bereiken moeten we eerst nog zo'n 40 minuten met de jeep. De bergwegen hier zijn echt bar slecht en we schudden weer alle kanten op. Rita en Arjen, Kelly en Danny gaan overigens naar ander gorillagroepen.
Bij het vertrek punt van de Mishaya groep staan de dragers op ons te wachten. Voor 15 dollar kan je een drager inhuren die je rugzak draagt maar die je ook de berg op en af helpt bij moeilijke stukken of als je er helemaal doorheen zit. Mijn draagster heet Phyllis en Marcel wordt vrienden met Jonas. We pakken allemaal een wandelstok van zo'n 1.50 cm en als iedereen klaar is kan de tocht beginnen.
Het eerste stuk is nog niet in de jungle maar we moeten wel meteen flink klimmen. Zo! Dat was meteen pittig zeg! Mijn tong hangt nu al op mijn schoenen. Als dit de hele tocht zo verder gaat dan weet ik nog niet of we het wel zullen halen. Maar gelukkig komt er nu een stuk waarbij we een beetje dalende- langs de rand van een berg lopen, op iets van een paadje. Het is lastig om te genieten van het uitzicht omdat je zo goed op moet letten waar je je voeten zet. Je wil natuurlijk niet onderuit gaan, maar ook niet in een colonne safari mieren stappen. Het uitzicht zag er ongeveer als volgt uit; onder ons, tegenover ons, achter ons, naast ons en boven ons bomen en boomtoppen zover we konden kijken. Ongemerkt belanden we steeds dieper in de jungle en wisselt het klimmen en dalen een beetje af. De bodem waarop we lopen is vaak heel zacht en het veert een beetje. Hoe dieper we de jungle ingaan des te vaker blijven je voeten steken achter allerlei wortels en losliggende delen van planten.
Na een poosje krijgt Heleen last van hartkloppingen en nemen even en break. Verderop in de tocht blijven er 3 gidsen bij haar zodat ze in een rustiger tempo kan gaan en de groep niet hoeft te wachten.
De gids krijgt van de verkenners door waar de gorilla groep zich bevindt en om de groep zo snel mogelijk te bereiken moeten we een stuk terug langs dezelfde weg. Oke, wij vertrouwen blind op de deskundigheid van deze mensen en volgen hem in zijn voetsporen. Onderweg komen we grote afdrukken van olifantenpoten tegen. Het is onvoorstelbaar dat er in zo'n dichte vegetatie en met zulke steile hellingen als hier, überhaupt olifanten kunnen komen, maar het is dus echt zo. Het paadje waarop we de sporen zien is nog geen 80 cm breed en naast het paadje is de afgrond dat ondoordringbaar begroeid is met varens, struikgewas en bomen. Wij hebben inmiddels ook allemaal onze tuinhandschoenen aan zodat we de takken, takjes, prikkelbosjes en lianen zonder pijn opzij kunnen duwen. Marcel heeft overigens twee rechter handschoenen aan. Tja, ik had ze bij de action gekocht voor een euro en nu weet ik waarom.... (Het is overigens wel de eerste keer dat Marcel twee rechterhanden heeft!)
En dan zijn we op de plek waar de gorilla's moeten zitten. De dragers gaan bij elkaar zitten en houden onze rugzakken bij zich terwijl wij bij met 3 gidsen met even zoveel kapmessen naar de gorilla,s kruipen. Heleen komt gelukkig vlak achter ons aan zodat ook zij niets heeft hoeven missen.
De dichte vegetatie wordt met kapmessen weggekapt zodat we een beter zicht krijgen op de zilverrug die lui op de grond ligt te slapen. Wat een enorm beest zeg! Daar wil je geen ruzie mee krijgen! We zitten er misschien zo'n 10 meter vanaf, maar omdat de zilverrug op een nogal donker plekje ligt en er toch nog wel wat takken het uitzicht belemmeren is het erg moeilijk om er een goede foto van te maken. Filmen gaat wel iets beter gelukkig.
De zilverrug is erg lui en beweegt zich nauwelijks, maar dan draait hij zich toch een keertje lekker om. We zitten zo'n tien minuten naar hem te kijken terwijl we om ons heen meer gorilla's horen maar niet zien. We horen bladeren ritselen, zien bomen bewegen en horen gekletter van plassende gorilla's.
De zilverrug die voor ons ligt, ligt eigelijk een beetje in de weg, want we kunnen niet echt links of rechtsom langs hem heen. De gidsen proberen de zilverrug te bewegen om een wandelingetje te gaan maken door steeds dichterbij hem te komen en takken weg te kappen. Ze zijn op nog geen twee meter afstand van hem, maar meneer de gorilla weet van geen wijken. De gorilla begint zelfs ze takjes die voor hem neer vallen terug te gooien. Daarop besluiten de gidsen om toch maar een andere weg te gaan kappen en gaan we vervolgens kruip-door sluip-door door de dichte vegetatie van de jungle. We zien nog meer gorilla's. Een paar zien we in de bomen klimmen en/of eruit komen en we zien er ook aan paar over de grond lopen. Helaas is de begroeiing hier zo enorm ondoorzichtig dat we de gorilla's niet goed kunnen bekijken. Ze zijn ook niet rustig op een plek maar blijven steeds maar verder trekken zodat we er steeds achteraan moeten. Ons tempo is beduidend lager dan die van de gorilla's. De zilverrug heeft inmiddels wel zijn plek verlaten en we zien hem later vanuit de struiken te voorschijn komen en naar een volgend bosje lopen. Een machtig gezicht, maar deze actie duurde nog geen 4 seconden en bovendien liep de groep op dat moment de ander kant op en slechts een paar vond ons hebben het echt gezien. Gelukkig heeft jacques het wel kunnen filmen en gaan we alle mooie film en foto momenten met elkaar delen, dus dat gaat goed komen!
De gidsen weten ook nog een moeder gorilla en haar jong te traceren. Gelukkig bleef deze moeder een minuut of 5 rustig zitten en konden we er even goed van genieten. Maar wel helaas weer op een moeilijk zichtbaar plekje waar het erg donker was.
En dan is de tijd om. Opeens staan de dragers weer bij ons met de rugzakken en gaan we de terugtocht beginnen. Jammer dat we niet een beter zicht op de gorilla's hebben kunnen krijgen, maar we hebben ze wel gezien!
De terugtocht was best nog pittig en vermoeiend want dat klimmen en klauteren gaat je niet in de koude kleren zitten. Een drager tot je beschikking hebben is toch wel heel erg fijn, want we lopen eigenlijk allemaal wel korter of langer hand in hand met de drager om ons veilig door de jungle te bewegen. Ondanks de drager glijdt iedereen wel een keer uit of maakt een misstap. Soms zak je helemaal weg in de takken waar we overheen lopen. Zo'n walk door een tropisch regenwoud is gewoon op zich al een hele mooie ervaring! Later las ik dat 'Bwindi' betekent: ondoordringbaar. En dat is een goed gekozen woord voor deze jungle; The Bwindi forest.
Als we bijna bij het eindpunt zijn krijgen we van onze gids een certificaat waarop staat dat wij bij de gorilla.s zijn geweest. Rond half 4 zijn we terug bij de jeep en kopen nog een paar gorilla's van hout bij de mensen die daar met een kleedje zitten om hun spulletjes te verkopen. De kinderen die daar zijn mogen mijn laatste dextrootjes opeten en ik geef Phillys (mijn draagster) ook naast een leuke fooi ook nog een rolletje dextro voor haar dochtertje van 4.
Moe en voldaan klimmen we weer in de jeep en brengt Fred ons weer terug naar de lodge. Een lekkere douche, biertje, wijntje en eventjes op onze veranda van het huisje na genieten van deze vermoeiende maar mooie dag.
Kelly en Danny, Rita en Arjen, hadden een andere gorilla groep bezocht op deze dag. Toen we de foto's het de filmpjes van Kelly en Danny zagen waren we wel wat jaloers.... Zij hadden namelijk na een uur en een kwartier hun groep al gevonden op een vrij open stuk waar de gorilla's bleven zitten en ze er dus niet steeds achteraan hoefden te jagen. Op het laatst kwam er zelfs een tweede gorilla groep langs..... Wat een mazzel hebben zij gehad.
Rita e Arjen hadden het echter niet beter gehad dan wij. Hun tocht was lang en zwaar geweest en zij hadden -net als wij- de gorilla's niet echt goed kunnen zien en foto's kunnen maken. Maar! Iedereen heeft ze gezien en kon moe en voldaan gaan slapen!
Vroeg opstaan is geen enkel probleem meer voor ons en zeker niet als je een wake-up call krijgt met een kopje thee erbij. Nu moet je niet denken dat we hier telefoon naast ons bed hebben. Nee, er komt iemand bij je aan de deur kloppen.
Alles ligt al klaar voor de Gorilla tracking dus we zijn in no-time klaar (ook omdat de douche koud was, maar dat terzijde).
Ronnie en Fred brengen ons naar het verzamelpunt van de gorilla trackings. Er zijn 5 gehabitueerde gorilla groepen die door een groepje van maximaal 8 personen bezocht mag worden en dat dan niet langer dan een uur. We krijgen van een ranger allerlei instructies en gelukkig voldoen we aan de eisen; goede schoenen aan, regenkleding bij ons, tuinhandschoenen mee en 2 liter water per persoon. Er wordt geadviseerd een porter te nemen (een drager) en een geruststelling is dat áls we het niet redden de berg op te komen dan word je desnoods de berg op gedragen -maar dat kost je dan dan wel zo'n 300 dollar-.
De ranger vertelt dat er in het bos al verkenners zijn die al voor ons uit zijn gegaan om de gorilla groep te zoeken zodat zij dit door kunnen geven aan de gids die onze groep begeleidt. Zowel achter ons als voor ons lopen bewakers met een geweer want het kan zijn dat we een kudde olifanten tegen het lijf lopen of dat er een gorilla misschien toch gevaarlijk wordt. Door een schot in de lucht te lossen zal het gevaar bestreden worden. We zullen zien.
Linda, Marja, Jolanda, Heleen, Martijn, Jacques en wij gaan naar de Mishaya gorilla groep en om deze groep te bereiken moeten we eerst nog zo'n 40 minuten met de jeep. De bergwegen hier zijn echt bar slecht en we schudden weer alle kanten op. Rita en Arjen, Kelly en Danny gaan overigens naar ander gorillagroepen.
Bij het vertrek punt van de Mishaya groep staan de dragers op ons te wachten. Voor 15 dollar kan je een drager inhuren die je rugzak draagt maar die je ook de berg op en af helpt bij moeilijke stukken of als je er helemaal doorheen zit. Mijn draagster heet Phyllis en Marcel wordt vrienden met Jonas. We pakken allemaal een wandelstok van zo'n 1.50 cm en als iedereen klaar is kan de tocht beginnen.
Het eerste stuk is nog niet in de jungle maar we moeten wel meteen flink klimmen. Zo! Dat was meteen pittig zeg! Mijn tong hangt nu al op mijn schoenen. Als dit de hele tocht zo verder gaat dan weet ik nog niet of we het wel zullen halen. Maar gelukkig komt er nu een stuk waarbij we een beetje dalende- langs de rand van een berg lopen, op iets van een paadje. Het is lastig om te genieten van het uitzicht omdat je zo goed op moet letten waar je je voeten zet. Je wil natuurlijk niet onderuit gaan, maar ook niet in een colonne safari mieren stappen. Het uitzicht zag er ongeveer als volgt uit; onder ons, tegenover ons, achter ons, naast ons en boven ons bomen en boomtoppen zover we konden kijken. Ongemerkt belanden we steeds dieper in de jungle en wisselt het klimmen en dalen een beetje af. De bodem waarop we lopen is vaak heel zacht en het veert een beetje. Hoe dieper we de jungle ingaan des te vaker blijven je voeten steken achter allerlei wortels en losliggende delen van planten.
Na een poosje krijgt Heleen last van hartkloppingen en nemen even en break. Verderop in de tocht blijven er 3 gidsen bij haar zodat ze in een rustiger tempo kan gaan en de groep niet hoeft te wachten.
De gids krijgt van de verkenners door waar de gorilla groep zich bevindt en om de groep zo snel mogelijk te bereiken moeten we een stuk terug langs dezelfde weg. Oke, wij vertrouwen blind op de deskundigheid van deze mensen en volgen hem in zijn voetsporen. Onderweg komen we grote afdrukken van olifantenpoten tegen. Het is onvoorstelbaar dat er in zo'n dichte vegetatie en met zulke steile hellingen als hier, überhaupt olifanten kunnen komen, maar het is dus echt zo. Het paadje waarop we de sporen zien is nog geen 80 cm breed en naast het paadje is de afgrond dat ondoordringbaar begroeid is met varens, struikgewas en bomen. Wij hebben inmiddels ook allemaal onze tuinhandschoenen aan zodat we de takken, takjes, prikkelbosjes en lianen zonder pijn opzij kunnen duwen. Marcel heeft overigens twee rechter handschoenen aan. Tja, ik had ze bij de action gekocht voor een euro en nu weet ik waarom.... (Het is overigens wel de eerste keer dat Marcel twee rechterhanden heeft!)
En dan zijn we op de plek waar de gorilla's moeten zitten. De dragers gaan bij elkaar zitten en houden onze rugzakken bij zich terwijl wij bij met 3 gidsen met even zoveel kapmessen naar de gorilla,s kruipen. Heleen komt gelukkig vlak achter ons aan zodat ook zij niets heeft hoeven missen.
De dichte vegetatie wordt met kapmessen weggekapt zodat we een beter zicht krijgen op de zilverrug die lui op de grond ligt te slapen. Wat een enorm beest zeg! Daar wil je geen ruzie mee krijgen! We zitten er misschien zo'n 10 meter vanaf, maar omdat de zilverrug op een nogal donker plekje ligt en er toch nog wel wat takken het uitzicht belemmeren is het erg moeilijk om er een goede foto van te maken. Filmen gaat wel iets beter gelukkig.
De zilverrug is erg lui en beweegt zich nauwelijks, maar dan draait hij zich toch een keertje lekker om. We zitten zo'n tien minuten naar hem te kijken terwijl we om ons heen meer gorilla's horen maar niet zien. We horen bladeren ritselen, zien bomen bewegen en horen gekletter van plassende gorilla's.
De zilverrug die voor ons ligt, ligt eigelijk een beetje in de weg, want we kunnen niet echt links of rechtsom langs hem heen. De gidsen proberen de zilverrug te bewegen om een wandelingetje te gaan maken door steeds dichterbij hem te komen en takken weg te kappen. Ze zijn op nog geen twee meter afstand van hem, maar meneer de gorilla weet van geen wijken. De gorilla begint zelfs ze takjes die voor hem neer vallen terug te gooien. Daarop besluiten de gidsen om toch maar een andere weg te gaan kappen en gaan we vervolgens kruip-door sluip-door door de dichte vegetatie van de jungle. We zien nog meer gorilla's. Een paar zien we in de bomen klimmen en/of eruit komen en we zien er ook aan paar over de grond lopen. Helaas is de begroeiing hier zo enorm ondoorzichtig dat we de gorilla's niet goed kunnen bekijken. Ze zijn ook niet rustig op een plek maar blijven steeds maar verder trekken zodat we er steeds achteraan moeten. Ons tempo is beduidend lager dan die van de gorilla's. De zilverrug heeft inmiddels wel zijn plek verlaten en we zien hem later vanuit de struiken te voorschijn komen en naar een volgend bosje lopen. Een machtig gezicht, maar deze actie duurde nog geen 4 seconden en bovendien liep de groep op dat moment de ander kant op en slechts een paar vond ons hebben het echt gezien. Gelukkig heeft jacques het wel kunnen filmen en gaan we alle mooie film en foto momenten met elkaar delen, dus dat gaat goed komen!
De gidsen weten ook nog een moeder gorilla en haar jong te traceren. Gelukkig bleef deze moeder een minuut of 5 rustig zitten en konden we er even goed van genieten. Maar wel helaas weer op een moeilijk zichtbaar plekje waar het erg donker was.
En dan is de tijd om. Opeens staan de dragers weer bij ons met de rugzakken en gaan we de terugtocht beginnen. Jammer dat we niet een beter zicht op de gorilla's hebben kunnen krijgen, maar we hebben ze wel gezien!
De terugtocht was best nog pittig en vermoeiend want dat klimmen en klauteren gaat je niet in de koude kleren zitten. Een drager tot je beschikking hebben is toch wel heel erg fijn, want we lopen eigenlijk allemaal wel korter of langer hand in hand met de drager om ons veilig door de jungle te bewegen. Ondanks de drager glijdt iedereen wel een keer uit of maakt een misstap. Soms zak je helemaal weg in de takken waar we overheen lopen. Zo'n walk door een tropisch regenwoud is gewoon op zich al een hele mooie ervaring! Later las ik dat 'Bwindi' betekent: ondoordringbaar. En dat is een goed gekozen woord voor deze jungle; The Bwindi forest.
Als we bijna bij het eindpunt zijn krijgen we van onze gids een certificaat waarop staat dat wij bij de gorilla.s zijn geweest. Rond half 4 zijn we terug bij de jeep en kopen nog een paar gorilla's van hout bij de mensen die daar met een kleedje zitten om hun spulletjes te verkopen. De kinderen die daar zijn mogen mijn laatste dextrootjes opeten en ik geef Phillys (mijn draagster) ook naast een leuke fooi ook nog een rolletje dextro voor haar dochtertje van 4.
Moe en voldaan klimmen we weer in de jeep en brengt Fred ons weer terug naar de lodge. Een lekkere douche, biertje, wijntje en eventjes op onze veranda van het huisje na genieten van deze vermoeiende maar mooie dag.
Kelly en Danny, Rita en Arjen, hadden een andere gorilla groep bezocht op deze dag. Toen we de foto's het de filmpjes van Kelly en Danny zagen waren we wel wat jaloers.... Zij hadden namelijk na een uur en een kwartier hun groep al gevonden op een vrij open stuk waar de gorilla's bleven zitten en ze er dus niet steeds achteraan hoefden te jagen. Op het laatst kwam er zelfs een tweede gorilla groep langs..... Wat een mazzel hebben zij gehad.
Rita e Arjen hadden het echter niet beter gehad dan wij. Hun tocht was lang en zwaar geweest en zij hadden -net als wij- de gorilla's niet echt goed kunnen zien en foto's kunnen maken. Maar! Iedereen heeft ze gezien en kon moe en voldaan gaan slapen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
