22 juli, van Queen Elizabeth naar Bunyoni

maandag 22 juli, van Queen Ellizabeth naarLake  Bunyoni

Ja hoor, we staan weer om kwart voor 7 naast ons bed, zitten om 7 uur aan het ontbijt en half 8 vertrokken naar Lake Bunyoni. De weg er naar toe brengt ons naar steeds hoger Oegandees gebied met mooie uitzichten, veel theeplantages en allerlei dorpjes en stadjes.  Aan het grootste deel van de weg ernaar toe wordt hard gewerkt om het te verbeteren en te asfalteren.  Dat is mooi, maar nadeel is dat dat nog lang niet klaar is en we zeker twee uur -als het niet langer was- over toch heel hobbelig oppervlak moesten slalommen.
De reis duurt langer dan we dachten, maar rond een uur of 1 zijn we bij het Overland camp.  We hebben deze keer een cottage toegewezen gekregen en zijn buren van Linda, die ipv in een tent deze nacht even luxe mag slapen.
Na een uur op de bestelde lunch gewacht te hebben op het terras van de Overland camp met uitzicht over het meer, gaan we naar de lokale markt die hier vlakbij is.  Het is maar een klein stukje lopen en dan zijn we in het dorpje dat tegen de helling aan ligt.  Het is hier net zo stoffig als in de rest van Oeganda in deze droge tijd van het jaar. Mijn Birckenstocks hebben inmiddels de kleur van de aarde aangenomen evenals het deel van mijn benen dat onder m'n legging uitsteekt en alle andere onbedekte delen van m'n lijf. Het is niet te vermijden  en we maken er maar geen punt van.   De mensen hier zijn het gewend en het is vechten tegen de bierkaai om schoon te blijven, dus dat doen ze hier dan ook niet.  Het is ons wel opgevallen dat de mensen hier een bepaalde geur bij zich dragen die Linda heeft geïdentificeerd als ' Oegandese parfum'.  
De markt stelt niet zo heel  veel voor.  Er zijn voornamelijk vrouwen die kleding verkopen en een aantal schoenverkopers.  De kleding die verkocht wordt ziet er alles behalve nieuw uit en we vermoedden dat dit kledingstukken zijn die we ( in b.v. Nederland) verzamelen om naar ontwikkelingslanden te sturen. Ook de schoenen die verkocht worden zien er niet allemaal even nieuw uit. De markt heeft geen  stalletjes maar iedereen zit gewoon op de grond met zijn koopwaar.  De verkoopsters zitten op de grond en hier en daar ligt er gewoon iemand te slapen tussen zijn spullen.  Het doet me denken aan de vrijmarkt op koninginnedag (behalve dat slapen dan).  Door de kleine markt af te lopen komen we bij de oever van het meer waar veel lokale bootjes liggen.  Ik word aangesproken door een dorpsbewoner die mij probeert over te halen om met zijn boot een tochtje te gaan maken naar een aantal eilandjes in het meer.  De anderen (Marcel, Linda, Marja, Jacques, Rita en Arjen) hebben daar niet zoveel zin in dus dat deden we niet.  De dorpsbewoner geeft het niet op en vertelt me in rap engels over de suikerriet stengels die iemand aan het verkopen is en die gretig aftrek  vinden.  De mensen schillen de stengels en knabbelen op het zoete binnenste. Marja koopt een stuk stengel en laat ons ook proeven. Ik vind het niet echt lekker. Het is mierzoet en  ook erg   taai en draderig.    De dorpsbewoner vertelt dat hij kan regelen dat er voor ons gedanst en gezongen zal worden. We mogen zelf weten hoeveel we daarvoor willen betalen en het geld komt ten goede aan de community en de  aids-weeskinderen.  Arjen, Rita en Linda zijn al voor de suikerriet stengels afgehaakt, maar Marja, Jacques, Marcel en ik besluiten dat we wel even een voorstelling willen zien.  We worden naar het dorpje gebracht en onze vriend (de dorpsbewoner) trommelt zijn dorpsgenoten op en in no-time staan er zo'n 20 mannen\vrouwen op een grasveldje voor ons te dansen en te zingen.  De voorstelling duurt niet zo heel lang, maar het was wel even leuk om naar te kijken.  Een klein schattig meisje van een jaar of 2,  dat ook steeds mee stond te dansen en klappen mocht bij ons onze bijdrage komen halen. Ze oefende daarmee meteen het dragen een mand op je hoofd zoals alle vrouwen hier dat doen, al had zij de mand nog wel vast met haar handjes.  Na de voorstelling liepen we nog mee naar de craft shop waar we iets van het vlechtwerk mochten uitzoeken en wederom zelf mochten weten welk bedrag we ervoor gaven.  
Na dit dorpsavontuur lopen we naar een luxe  hotel verderop ( Birds nest') waar we morgen zullen lunchen en nu al even op moeten geven wat we willen eten.  We zitten samen met Marja en Jacques een poosje op het terras en  genieten van een verse ananas juice.    Marja bedenkt dat we misschien wel met een bootje terug kunnen  varen naar ons Overland camp en bij navraag blijkt dat dat kan. En zo besparen we onszelf een wandeling langs de erg stoffige weg (vooral als er een auto langs rijdt) en worden we voor 20.000 ( ongeveer 6,60 euro)  shilling naar de overkant gevaren.
In onze cottage even lekker gedoucht en op de lekkere ligstoelen gezeten die hier op het terrasje staan.  Iemand van de bediening kwam met de menukaart langs om te vragen wat we voor diner wilde bestellen.  Het zag er dus naar uit dat we niet zolang op ons eten hoefden te wachten als vanmiddag.
En dat was ook zo.  Het diner werd vlot geserveerd en we waren om 8 uur al klaar.  Nog even lekker gezellig na zitten kletsen en genoten van de wifi en internet mogelijkheden hier. Zo heb ik Linda onze waarbenjij.nu  toegestuurd en heeft ze schaterend  hele stukken voor zitten lezen.  Hylarisch!
Morgen staat er een korte wandeling (uurtje of 2) op het programma. Mooie oefening voor overmorgen, want dan is het Dday! De gorilla tracking!

P.'s. Ik had hier op deze lodge wifi dus kon even alle verhaaltjes uploaden.  Ik heb ook een aantal foto 's geplaatst dus als je nieuwsgierig bent kan je even kijken.