woensdag 10 juli 2013 Van Entebbe Airport guestho
Blijf op de hoogte en volg Karin
10 Juli 2013 | Oeganda, Entebbe
woensdag 10 juli 2013 Van Entebbe Airport guesthouse naar Kitgum
De rest van de reis gisteren verliep voorspoedig. Van Kigali naar Entebbe is slechts een half uurtje vliegen als tenminste de landing in een keer geslaagd zou zijn. Het was weer een nieuwe ervaring in onze reisbelevenissen, want vlak voordat we dachten; nu gaan de wielen de grond raken werden de straalmotoren aangezet en stegen we weer op. volgens de piloot omdat hij niet goed uitkwam op de baan, maar we hebben de indruk dat hij ook nog veel te hard vloog.
Zo landden we dan toch nog veilig bij de tweede poging zo'n kwartiertje later.
Op het vliegveld werden we opgewacht door Vicky en Ronnie onze Oegandese gidsen voor de komende dagen.
Nog even een visum halen a 50 dollar, de tassen van de band plukken en we konden de jeep in die buiten al klaar stond. Het is inmiddels rond elf uur en aarde donker. De duisternis valt hier rond 7 uur in en dat is 6 uur Nederlandse tijd want het is hier een uurtje later.
Bij de Airport geusthouse in Entebbe ( slechts tien minuutjes rijden) werden we verwelkomd door Jan-Willem met een welkomsdrankje (naar keuze) lekkere bananenknabbels en een kop pompoensoep met brood. We maakten verder kennis met Vicky, Ronnie en ook met de twee deelnemers die we al in het vliegtuig spraken maar elkaars namen nog niet hadden uitgewisseld; Rita en Arjen.
Het was een heerlijk temperatuurtje buiten en het biertje en wijntje smaakten naar meer, maar we konden het niet te laat maken omdat we geacht werden om de volgende ochtend om half 7 te vertrekken. Oeps!
En vanmorgen dus rond 6 uur opgestaan. Lekker geslapen in het eenvoudige bed, heerlijke warme douche het is alleen een beetje donker in de kamer.
Aan de ontbijttafel maken we kennis met de 5e reisgenoot met wie we de komende dagen zullen optrekken voordat de rest van de groep naar Oeganda komt (wij hebben namelijk een voor-verlenging). Het is Linda, rond de 27 jaar. Het wachten is op Rita en Arjen, maar die blijken niet gewekt te zijn - zoals afgesproken. net als wij overigens maar Marcel heeft een ingebouwde klok gelukkig-. Na een ontbijtje met wat bleek uitziende eieren (wat krijgen de kippen hier te eten?) vertrekken we dus een half uurtje later dan gepland. Het gaat een lange reisdag worden richting Kidepo in het bergachtige noorden.
We krijgen onderweg een beeld van Oeganda; rode aarde, groene bomen, veel mensen langs de weg, kinderen die naar school lopen in hun uniform, allerlei soorten handel, hete zon, stof en wegen vol met gaten en kuilen. We zijn blij dat Ronnie de jeep bestuurd en ik ben blij dat ik niet voorin zit en niet alles zie. Hij scheurt -af en toe een geit, hond of kip ontwijkend'- met een snelheid van tussen de 80 en de 110 tussen de gaten door. Ondanks de hobbelige rit vallen we allemaal in slaap, nog vermoeid van de reis van gisteren en het korte nachtje.
Rond twaalf uur zijn we bij de Rhino Sanctuary. Hier wordt de neushoorn populatie van Oeganda weer nieuw leven in geblazen want er waren hier geen meer over. Na nog een klein stukje met de jeep gereden te hebben gaan we lopend verder naar de Rhino's. We bereiden ons voor op een stevige wandeling; wandelschoenen aan, rugzak op, fototoestel in de aanslag en de zon op standje 'hoog' . pfft, het is warm zeg!
Na nog geen kwartiertje komen we al bij het groepje neushoorns aan. Ze worden 24/7 bewaakt door gewapende rangers tegen stropers. De neushoorns zijn met 4 grote en 1 baby. Helaas liggen ze te slapen onder de bomen en hebben de groten de kleine beschermend omringd. We zien dus niet zo heel veel. We beseffen dat de ervaring van vorig jaar in Zuid-Afrika waar we een wijntje dronken naast de jeep terwijl we werden vergezeld door grazende neushoorns op nog geen tien meter afstand, niet geëvenaard zal worden....
Als lunch kiezen we een gebakken visje met groente, rijst en aardappelen naar keuze. Lekker visje, veel aardappelen/ rijst en een klein beetje groente.
Zo. Tijd voor het vervolg van onze weg naar Kitgum, waar we zullen slapen voordat we morgen doorreizen naar Kidepo. We dachten dat we de slechtste wegen al gehad hadden, maar we hadden nog niet half meegemaakt wat ging komen1 Al schuddende, schokkende en toch ook weer af en toe slapende (hoe is het mogelijk!) kwamen we rond half 7 aan bij ons hotelletje. Een eenvoudige kamer werd ons toegewezen. We moeten onze luxe leventje even laten voor wat het is en tevreden zijn met weinig. Ach, er is een douche (onbereikbaar zonder natte voeten te halen) een toilet (enorm lawaai na het doortrekken, dus 's nachts niet doen) een nachtlampje (zonder peertje), gordijnen (oeps, bij het opendoen valt de stok uit de muur en flikkert het gordijn op de grond) een klamboe (prima dienst gedaan), een bed met kussen (lag heerlijk) en een stopcontact waarin we onze apparaten konden opladen.
Deze reis is slechts inclusief het ontbijt dus we gaan eens even lekker eten van de kaart met de ploeg in het restaurantje. Veel keus is er niet, maar het kost dan ook haast niks. We kozen een Oegandese hamburger met Oegandese patat. Lijkt wel erg op wat we thuis ook eten.
Lekker zitten kletsen met Rita, Arjen en Linda. Rita en Arjen werken in het onderwijs en hebben al vele reizen gemaakt. Linda werkt ergens als HR-consultant (oef...heb ik dat goed onthouden?), is single en heeft ook al veel reizen gemaakt. We hebben allemaal een Canon spiegelreflex camera en R en A hebben daar ook nog de nodige accessoires bij en verstand van. Kijk dat is mooi, dan kunnen Linda en ik nog wat leren deze reis over fotografie. Ik heb mijn camera nu ruim een jaar, maar weet eigenlijk nog steeds niet zo goed wat ik eruit kan halen.
Rond half tien taaien we af, iedereen is doodmoe van al het reizen de afgelopen twee dagen.
De rest van de reis gisteren verliep voorspoedig. Van Kigali naar Entebbe is slechts een half uurtje vliegen als tenminste de landing in een keer geslaagd zou zijn. Het was weer een nieuwe ervaring in onze reisbelevenissen, want vlak voordat we dachten; nu gaan de wielen de grond raken werden de straalmotoren aangezet en stegen we weer op. volgens de piloot omdat hij niet goed uitkwam op de baan, maar we hebben de indruk dat hij ook nog veel te hard vloog.
Zo landden we dan toch nog veilig bij de tweede poging zo'n kwartiertje later.
Op het vliegveld werden we opgewacht door Vicky en Ronnie onze Oegandese gidsen voor de komende dagen.
Nog even een visum halen a 50 dollar, de tassen van de band plukken en we konden de jeep in die buiten al klaar stond. Het is inmiddels rond elf uur en aarde donker. De duisternis valt hier rond 7 uur in en dat is 6 uur Nederlandse tijd want het is hier een uurtje later.
Bij de Airport geusthouse in Entebbe ( slechts tien minuutjes rijden) werden we verwelkomd door Jan-Willem met een welkomsdrankje (naar keuze) lekkere bananenknabbels en een kop pompoensoep met brood. We maakten verder kennis met Vicky, Ronnie en ook met de twee deelnemers die we al in het vliegtuig spraken maar elkaars namen nog niet hadden uitgewisseld; Rita en Arjen.
Het was een heerlijk temperatuurtje buiten en het biertje en wijntje smaakten naar meer, maar we konden het niet te laat maken omdat we geacht werden om de volgende ochtend om half 7 te vertrekken. Oeps!
En vanmorgen dus rond 6 uur opgestaan. Lekker geslapen in het eenvoudige bed, heerlijke warme douche het is alleen een beetje donker in de kamer.
Aan de ontbijttafel maken we kennis met de 5e reisgenoot met wie we de komende dagen zullen optrekken voordat de rest van de groep naar Oeganda komt (wij hebben namelijk een voor-verlenging). Het is Linda, rond de 27 jaar. Het wachten is op Rita en Arjen, maar die blijken niet gewekt te zijn - zoals afgesproken. net als wij overigens maar Marcel heeft een ingebouwde klok gelukkig-. Na een ontbijtje met wat bleek uitziende eieren (wat krijgen de kippen hier te eten?) vertrekken we dus een half uurtje later dan gepland. Het gaat een lange reisdag worden richting Kidepo in het bergachtige noorden.
We krijgen onderweg een beeld van Oeganda; rode aarde, groene bomen, veel mensen langs de weg, kinderen die naar school lopen in hun uniform, allerlei soorten handel, hete zon, stof en wegen vol met gaten en kuilen. We zijn blij dat Ronnie de jeep bestuurd en ik ben blij dat ik niet voorin zit en niet alles zie. Hij scheurt -af en toe een geit, hond of kip ontwijkend'- met een snelheid van tussen de 80 en de 110 tussen de gaten door. Ondanks de hobbelige rit vallen we allemaal in slaap, nog vermoeid van de reis van gisteren en het korte nachtje.
Rond twaalf uur zijn we bij de Rhino Sanctuary. Hier wordt de neushoorn populatie van Oeganda weer nieuw leven in geblazen want er waren hier geen meer over. Na nog een klein stukje met de jeep gereden te hebben gaan we lopend verder naar de Rhino's. We bereiden ons voor op een stevige wandeling; wandelschoenen aan, rugzak op, fototoestel in de aanslag en de zon op standje 'hoog' . pfft, het is warm zeg!
Na nog geen kwartiertje komen we al bij het groepje neushoorns aan. Ze worden 24/7 bewaakt door gewapende rangers tegen stropers. De neushoorns zijn met 4 grote en 1 baby. Helaas liggen ze te slapen onder de bomen en hebben de groten de kleine beschermend omringd. We zien dus niet zo heel veel. We beseffen dat de ervaring van vorig jaar in Zuid-Afrika waar we een wijntje dronken naast de jeep terwijl we werden vergezeld door grazende neushoorns op nog geen tien meter afstand, niet geëvenaard zal worden....
Als lunch kiezen we een gebakken visje met groente, rijst en aardappelen naar keuze. Lekker visje, veel aardappelen/ rijst en een klein beetje groente.
Zo. Tijd voor het vervolg van onze weg naar Kitgum, waar we zullen slapen voordat we morgen doorreizen naar Kidepo. We dachten dat we de slechtste wegen al gehad hadden, maar we hadden nog niet half meegemaakt wat ging komen1 Al schuddende, schokkende en toch ook weer af en toe slapende (hoe is het mogelijk!) kwamen we rond half 7 aan bij ons hotelletje. Een eenvoudige kamer werd ons toegewezen. We moeten onze luxe leventje even laten voor wat het is en tevreden zijn met weinig. Ach, er is een douche (onbereikbaar zonder natte voeten te halen) een toilet (enorm lawaai na het doortrekken, dus 's nachts niet doen) een nachtlampje (zonder peertje), gordijnen (oeps, bij het opendoen valt de stok uit de muur en flikkert het gordijn op de grond) een klamboe (prima dienst gedaan), een bed met kussen (lag heerlijk) en een stopcontact waarin we onze apparaten konden opladen.
Deze reis is slechts inclusief het ontbijt dus we gaan eens even lekker eten van de kaart met de ploeg in het restaurantje. Veel keus is er niet, maar het kost dan ook haast niks. We kozen een Oegandese hamburger met Oegandese patat. Lijkt wel erg op wat we thuis ook eten.
Lekker zitten kletsen met Rita, Arjen en Linda. Rita en Arjen werken in het onderwijs en hebben al vele reizen gemaakt. Linda werkt ergens als HR-consultant (oef...heb ik dat goed onthouden?), is single en heeft ook al veel reizen gemaakt. We hebben allemaal een Canon spiegelreflex camera en R en A hebben daar ook nog de nodige accessoires bij en verstand van. Kijk dat is mooi, dan kunnen Linda en ik nog wat leren deze reis over fotografie. Ik heb mijn camera nu ruim een jaar, maar weet eigenlijk nog steeds niet zo goed wat ik eruit kan halen.
Rond half tien taaien we af, iedereen is doodmoe van al het reizen de afgelopen twee dagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
