Hoera regen en familiepret

Woensdag 8 augustus, 21.40 uur en 20.4 graden.
Vannacht werden we rond 01.30 uur getrakteerd op regen! Na de hitte en droogte van de afgelopen weken is dat een welkome gast. Alleen wel vervelend als je in je tent ligt, het flink begint te waaien en het ook nog gaat onweren. De buien wisselden af in intensiteit en waren soms niet meer dan wat getik om dan opeens weer te veranderen in een waterval begeleid door lichtflitsen en gedonder. Keetje moest even wennen aan de nieuwe geluiden en sprong angstig door de tent en blafte erop los. Oef! Buiten dat het vervelend is voor Keetje dat ze zo bang is, voel je je toch ook nogal bezwaard naar de buren toe als je op een camping staat. Ik heb dus de tactiek maar toegepast om iets vervelends te leren associeren met iets fijns, dus als ze maar éven stil was sprak ik haar rustig toe en kreeg ze wat lekkers. Gelukkig hield het blaffen niet al te lang aan, maar toen begon het te donderen. Ze sprong een meter de lucht in en ik kon weer opnieuw beginnen met geruststellen. Ik had het niet verwacht maar ze werd toch redelijk rustig en ik durfde het aan om in mijn bed te gaan liggen. Keetje slaapt hier altijd op haar kussen maar deze keer verstopte zij zich onder ons bed en we hoorden haar niet meer. Wat we nog wel hoorden was de regen. het onweer en de wind en ik denk dat ik pas om een uur of half vier in slaap viel.
Voordeel van de regen in de nacht is dat je er overdag geen last van hebt, de temperatuur een paar graden daalt en de natuur weer een beetje kan bijkomen. Vandaag was het daardoor een stuk aangenamer dan de afgelopen week. Ook fijn dat het nu wat koeler is geworden omdat vandaag Wendy, Linda, Dex en Airen hier naartoe kwamen. Ze hadden lekkere broodjes meegenomen voor de lunch en ‘s middags zijn we een eindje gaan lopen in het bos en op de heide. Het is echt prachtig hier! Onderweg even lekkere bramen gesnoept van de struiken die we tegenkomen en ook Airen durft er uiteindelijk een in haar mond te stoppen. Keetje krijgt in de gaten dat er iets eetbaars te halen valt en begint zelf de bramen van de stuik te eten, ze blijken ook haar dus goed te smaken.
Eenmaal weer terug bij Oude Willem doen er een paar een powernap en Airen speelt met het speelgoed dat ze zelf mee heeft, maakt samen met Linda voor iedereen een tekening en speelt met de spullen die allemaal uit oma’s tas komen. Een grote bellenblaas geeft ook plezier hoewel het niet het bellen maken is dat Airen het leukste vindt maar het wassen van haar handen en armen en ik krijg een sopmassage in mijn nek.
De tijd vliegt en we lopen naar de Waldhoorn waar we lekker gaan eten op het terras. Airen krijgt een kleurplaat met een kokertje (8 cm hoog en 2 cm doorsnede) waarin potloodjes zitten en de dop van het kokertje is tevens een puntenslijper. Hoewel Airen heel erg van kleuren houdt kleurt ze deze keer nauwelijks want ze ontdekt dat je met dat kokertje ook andere dingen kan doen. Zo maakt ze er cocktails mee door om de beurt even een van de kleurpotloodjes er in rond te draaien en dan de dop erop te doen. Vervolgens zet zij hij kokertje even neer want bij dit recept moet de cocktail even rusten. Dan gaat de dop eraf en mag een van ons de inhoud opdrinken. Ze is er heel lang zoet mee. Als ze een bord pasta krijgt is ze daar even door afgeleid want ze houdt wel van pasta, maar zo’n hoeveelheid kan ze niet aan dus ze wordt creatief met pasta. Het kokertje wordt er weer bij gepakt en nu roert ze met een stukje pasta erdoor, legt de pasta weer op haar bord, doet de dop op het kokertje en dan mogen wij het kokertje met nep-eten leegmaken. Dan bedenkt ze dat ze de pasta er misschien ook wel in kan laten zitten en dat je het dan met een potloodje aan kan duwen. Ze is in opperste concentratie en ik zie allerlei talenten in ontwikkeling. Natuurlijk eten wij -zogenaamd- het kokertje leeg en geven het haar weer terug waarna ze onverstoorbaar het kokertje leeg schudt boven haar bord en het hele ritueel weer opnieuw begint. Ze is bijna 2 uur bezig geweest met het kokertje en we hebben geen kind aan haar gehad. Ze had zelfs fans op het terras want een stel dat een tafel verderop zat keek steeds naar haar om en toen we weggingen zeiden ze dat ze haar wel wilden hebben.
Eenmaal weer op de camping was het alweer een uur of half 9 en zijn Wendy, Dex en Linda naar het hotel vertrokken dat ze hier in de buurt geboekt hebben. Airen speelde nog even met de grote bellenblaas en vroeg om een croissantje (..... haha). Dat is goed Airen, eerst slapen en dan een croissantje. Het is toch handig dat ze dit begrip al heeft en zich na deze mededeling haar pyama liet aantrekken, tandenpoetsen en hopla het campingbedje in. Het is hetzelfde bedje waarin ze bij ons thuis ook altijd slaapt dus dat was niet vreemd maar het staat natuurlijk nu wel op een heel onbekende plek. We zijn best wel een beetje opgelucht dat ze al snel sliep. We hopen dat ze lekker de nacht door haalt en morgenochtend een beetje uitslaapt.