Rustige nacht, zingen en bijzondere bellen

Vrijdag 10 augustus, 21.35 uur, 19.6 graden, voelt als 16.6 graden (zegt mijn app en ik ben goedgelovig, dus ik trek het niet in twijfel)
We zitten op dit moment op ons momenteel meest favoriete terrasje: het terrasje van Oude Willem. Ze heeft de storm van gisteren goed doorstaan. Dat was ook niet zo moeilijk want er was eigenlijk helemaal geen storm... De avond begon wel onstuimig en onze nieuwe buurtjes (uit Hoogkarspel) die een trekkerstentje hadden en daarmee voor het eerst weg waren, durfden het niet aan en zijn naar huis gereden om daar te gaan slapen.
Vanmorgen werd ik gewekt door mijn nieuwe wektoon:
“Oma! Aien wakker!’
Och wat heerlijk om zo gewekt te worden! Oma stond echter niet meteen naast haar bed en riep terug: “ Oma komt zo......”
En oma dommelde weer een beetje in....
Tot ik voor een tweede keer gewekt werd: “Oma, Aien wakker!’
Ik voelde me al bijna een ontaarde oma dat ik niet meteen was opgestaan en dat arme kind liet wachten, maar toen ik haar tussengordijn openritste lag ze nog heerlijk op haar matrasje en maakte ook geen aanstalten om meteen op te springen en eigenlijk wilde ze ook nog helemaal haar bedje niet uitkomen. Is ook goed hoor. Ze lijkt misschien wel een beetje op me; rustig op gang komen, daar houden we van!
Het was vanmorgen best wel frisjes en toen Airen eenmaal haar bedje uit wilde komen heb ik haar even een extra trui aangetrokken en ook nog haar jasje aan. Had ik al verteld dat we voor haar een kikkerstoeltje hadden gekocht en dat zij hier helemaal weg van is? De stoel is precies op haar maat, ze sleept het overal mee naar toe en ze wil er steeds op zitten zelfs als ze net haar bed uit komt en het een beetje koud heeft. Ik pakte haar dus nog extra in door over haar en de kikkerstoel een grote trui van Marcel te wikkelen.
Opa was overigens gedurende dit hele ritueel al onderweg naar de plaatselijke Spar om broodjes te halen en eenmaal terug kon Airen gaan genieten van haar favoriete ontbijt: een croissantje.
Na het ontbijt, aankleden, de hond uitlaten in het bos zijn we op de fiets gestapt om lekker een end te gaan fietsen. Voor Airen hadden we een fietsstoeltje gehuurd en Keetje zat uiteraard in haar eigen koets. Helaas had Keetje weer wat moeite om rustig te zijn in de koets. Airen daarentegen zat prinsesheerlijk bij me achterop te zingen, chocolade te maken (tja...ik kreeg steeds stukjes chocola) en ik kreeg ook regelmatig een massage op mijn onderrug.
Eenmaal terug in Otterlo zijn we even neergestreken op het terras van de Waldhoorn, want ik heb af en toe echt heel erg trek in een bakkie cappuccino na alle Nescafe op de camping. Airen trakteerden we op een kinderijsje maar die bleek een beste maat te hebben, dus heb ik haar moeten helpen het op te eten. Vond ik overigens niet echt erg.
Op de camping bedacht ik me bij het vullen van de waterflesjes dat je daar ook iets anders mee kan doen. Had ik ooit eens op fb gezien en had wel zin om dat in de praktijk te brengen. Dus ik knipte uit een van de waterflesjes de bodem en trok er een sok overheen. Vervolgens een emmer met sop gemaakt waarin de zelfgefabriceerde bellenblaas zich vol kon zuigen en dan: blazen maar door het tuutje van de fles. Er ontstaat dan een hele sliert bellen. Het is weer eens wat anders en Airen vond het wel interessant al durfde ze niet zelf te gaan blazen. Ze ging de bellen achterna en/of ze stapte erop om ze te laten verdwijnen. Keetje vindt bellenblazen ook altijd heel leuk. Ze hapt ernaar, ‘eet ‘ ze op én wordt er heel onrustig en blafferig van. Dus ik heb de emmer en Airen maar meegenomen naar een plekje aan de andere kant van het toiletgebouw waar Keetje ons niet kon zien. Airen vermaakte zich prima met de bellen en vroeg steeds om meer en de emmer met sop had ook haar aandacht want ze stopte steeds haar handen erin en genoot van het gevoel dat het geeft als je met sop je handen wast. De ontdekkingsreis verplaatste zich naar oma. Ze waste mijn armen met aandacht, mijn gezicht, mijn rug (brr, beetje koud) en vervolgens begon ze aan zichzelf waarbij ook haar haren mochten kennismaken met de bellen. We hebben geloof ik wel 3 kwartier ons vermaakt met de emmer en de bellenfles en langzaamaan verplaatste ik me richting de tent waarbij we onderweg het Kakelhok tegenkwamen waar een tv staat, een tafel met stoelen en waar ook je de afwas kan doen. Airen heeft alles met het sop ingesmeerd en schoongemaakt en durfde uiteindelijk ook zelf op de fles te blazen en maakte haar eigen bellen. Wat kan een emmertje met sop, een afgesneden fles en een sok toch een plezier geven! Zowel Airen als ik hebben genoten!
Eenmaal terug bij de tent kakt ze wel een beetje in het is ook wat kouder geworden doordat het een poosje heeft geregend (gelukkig zaten wij toen net in het Kakelhok!). Airen komt lekker bij me op schoot zitten en valt even een poosje heerlijk in slaap. Ik neem de kans waar om ook even een powernapje te doen.
Vandaag staat Ratjetoe op het menu en deze keer is het met rijst en kip. We smullen ervan en na het eten ga ik met Airen even Keetje in het bos uitlaten terwijl Marcel de afwas doet. Uh, voordat iemand een oordeel heeft: dit was zijn eigen voorstel!
Als je met Airen samen de hond uitlaat ben je wel even zoet want ze ziet van alles en nog wat onderweg en als ‘oma op vakantie’ (of opa, want Marcel doet dit ook) heb je natuurlijk alle tijd om stil te staan bij wat ze ziet of om haar te wijzen op wat haar nog niet was opgevallen. Ondertussen wil Keetje (die nu 6 maanden is) ook aandacht, maar dat lossen we handig op door af en toe haar touw weg te gooien.
Eenmaal terug pakken we even snel wat spullen om naar de plaatselijke ‘streekmarkt’ te gaan. Hoewel onze buren uit Hoogkarspel verwonderd zijn dat we gaan lopen met zo’n klein kind, doen we dat toch want het is slechts 500 meter verderop. Airen kan prima lopen en Marcel neemt haar op zijn nek als het nodig is. Als we al halverwege het pad zijn naar de weg toe zegt Airen echter: ‘Aien poepie daan.....’. Duszzzzz, we konden weer terug naar de tent om haar te verschonen. Ik moet de laatste dagen regelmatig denken aan de tijd waarin onze eigen kinderen zo klein waren en we daarbij ook nog een jonge hond hadden. Hoe hebben we dat allemaal voor elkaar gebokst zeg!? Maar het is gelukt en ook nu lukt het allemaal weer maar dan in de rol van opa en oma. Het heeft wel het voordeel dat we het nu maar af en toe hebben en niet 24/7.
De braderie stelt niet zo heel veel voor, maar we vinden er wel een zak met duplo waar Airen wel mee wil bouwen en het liefst meteen. Gelukkig begrijpt ze al aardig dat je eerst moet betalen en als de mevrouw het in een papieren zak stopt die helemaal op Airens maat lijkt te zijn gemaakt, loopt zij met dit tasje parmantig de braderie over.
In no-time hebben we alle kraampjes gezien (het waren er maar 12 ofzo) en zijn we terug naar oude Willem gelopen waar Airen heerlijk heeft gespeeld met haar nieuwe speelgoed.
Inmiddels ligt Airen al lang en breed te slapen. Haar laatste nachtje hier op de camping. Wat heerlijk om oma en opa te zijn en dit te kunnen en te mogen doen!