Verbrande bosbessen en ice-cappuccino

Dinsdag 7 augustus, 22.35 uur. Het is 27 graden....
Pffft, wat een warme dag weer zeg! Vanmorgen daarom maar -voor ons doen- vroeg vertrokken om een fietstochtje te maken. Het doel was lunchen in Lunteren. In Lunteren stonden we twee jaar geleden op de camping en in tegenstelling tot Otterlo heeft Lunteren wel een leuke dorpskern dus daar vinden we vanzelf wel iets waar we de maag mee kunnen vullen. De knooppuntenrouteapp ingesteld, Keetje in haar koets gelokt met een lekker botje, voldoende water in de fietstas, zonneklep op en een natte handdoek voor als ik oververhit raak. Zo, we kunnen vertrekken.
Keetje vindt het in de koets nog steeds spannend. Ze geeft regelmatig een piepconcert weg en duwt daarbij met haar neus tegen het gaas of probeert haar tanden erin te zetten. We stoppen maar af en toe zodat ze even haar zenuwen rust kan geven en een beetje kan rennen. Het verbaast me dat ze zich ondanks dat ze het niet zo leuk vindt in de koets, zich er toch steeds in laat lokken met iets lekkers.
Onderweg gebeurt verder niet veel dat het noemen waard is. We rijden gelukkig deze keer veelal in de schaduw maar minder fijn is dat de weg naar Lunteren grotendeels omhoog gaat. Je ziet dat nauwelijks maar je voelt het wel in je benen. Versnelling op 1 en dan nóg is het pittig doortrappen geblazen. We begrijpen nu wel dat er zoveel elektrische fietsen rondrijden hier en stiekem verlang ik wel af en toe naar zo’n motortje.
Niet alleen wij hebben last van de warmte. We zien ook aan het bos en de heide dat die het zwaar hebben. Alle bosbessen zijn dood en i.p.v. een groen, hoogpolig en sappig tapijt onder de bomen ligt er nu een roestbruin, dor en verdroogt vodje onder. De heide heeft het ook zwaar en dat is kl#t* voor de heide maar het roept wel mooie herinneringen bij me op aan Zuid-Afrika. Het is nu net de savanne, maar dan zonder olifanten, leeuwen, luipaarden, cheeta’s, impala’s, jakhalzen, neushoorns of parelhoenders. Het dierenleven in de Nederlandse bossen is er wel maar voor ons mensen eigenlijk weinig van waar te nemen. We hebben vandaag een eekhoorn zien oversteken en in een flits een ree zien wegspringen, maar dat is dan ook meteen de oogst van een week Otterlo. Momenteel zie of hoor je ook nauwelijks vogels in het bos. De warmte zal daar vast mee te maken hebben.
Eenmaal in Lunteren belanden we bij de Wormshoef. We weten dat je daar lekker eten kan dus we ploffen op het bijna lege terras en vullen onze buiken met een uitsmijter ham-kaas en lessen de dorst met ice-tea, muntthee, en bitterlemon.
Na de lunch is het tijd om terug te fietsen naar Otterlo en deze keer dan wel via de kortste weg. Gelukkig blijkt die zo goed als volledig door het bos te gaan. Keetje lijkt wel een beetje vergeten te zijn dat ze moet piepen want we horen haar lange tijd niet. Net als we het idee krijgen dat ze dan nu misschien wel over haar angst heen is, besluit ze toch nog af en toe wat gepiep te produceren. Oef, het is inmiddels ook wel vele malen warmer geworden dan voor de lunch. Ik ben blij met de natte handdoek die ik had meegenomen en leg die lekker in mijn nek zodat ik niet oververhit raakt.
In Otterlo pakken we nog even het terras van de Waldhoorn mee want we willen even een tafeltje reserveren voor morgenavond en ik heb gewoon zin in zo’n overheerlijke ice-cappuccino! Uiteindelijk worden dat er zelfs 3! De buren van de camping (die uit Koedijk) komen toevallig ook het terras op en schuiven spontaan aan aan onze tafel. Dus even lekker zitten kletsen over van alles en nog wat.
Om een uur of 3 zijn we terug op plekje nummer 12 van mini-camping de Bosrand en we trekken ons terug in de schaduw. Na zo’n 33 kilometer gefietst te hebben kunnen we even een poosje geen pap meer zeggen.
Vanavond eten we Ratjetoe en het was weer heerlijk. Terwijl ik deze keer de afwas alleen doe, zit Marcel met zijn aandacht vol in de wedstrijd die Ajax vanavond speelt. Hij is blij dat hij dat kan zien door de Ziggo-app en de goede wifi die we hier hebben en heeft zelfs een fles wijn ingezet voor degene die de juiste uitslag voorspelt.
En nu is het 23.16 uur en volgens mijn app is de temperatuur gestegen naar 28 graden. Ik zit dan ook nog zonder sokken of vestje en met blote benen buiten op het terras van Oude Willem. Gisteren schreef ik dat er eigenlijk geen insecten waren, maar vandaag moet ik daar helaas op terugkomen. Vandaag al veel wespen gezien, iemand werd gestoken door een bij op het terras bij de Waldhoorn en ik merk nu dat de muggen op zoek zijn naar bloed. Het zijn er weinig, maar genoeg om me even in te smeren met een lekker luchtje dat zij niet lekker vinden (en ik eigenlijk ook niet).
Rest mij nog om te vermelden dat het geluid van Radio10 in het toiletgebouw is gaan wennen en me niet meer stoort. Pien attendeerde mij erop dat deze muziek waarschijnlijk als doel heeft geluiden te maskeren. Ik citeer haar even: ‘ Liever 10 gold uit een transistor dan roggelende, spugende, piesende en kakkende geluiden....echt wal!’ En ja, daar heeft zij wel een puntje!