11 juli, van Kitgum naar Kidepo
Blijf op de hoogte en volg Karin
11 Juli 2013 | Oeganda, Entebbe
donderdag 111 juli 2013, van Kitgum naar Kidepo Valley National Park
Vanmorgen om 6.45 mobiele wekker gezet, maar die was helaas niet afgegaan. Net als gisteren is Marcel toch op tijd wakker en wekt mij. Na wat getier van mijn kant (.... omdat het in het huisje zo donker is, ik me gehaast voel en ik niks kan vinden) schuiven we aan de ontbijttafel.
Kopje thee, kopje (oplos)koffie, toast en bleek gebakken eitje. Het smaakt eigenlijk best wel.
We moeten vanmorgen een uurtje of 4 rijden naar Kidepo. Deze dag zijn we allemaal lekker uitgerust en kunnen makkelijker genieten van de omgeving en de mensen die we zien. Onderweg maken we hier en daar een foto en rond 1 uur zijn we ter plekke. We zullen hier de komende twee nachten slapen in een banda ; een rond huisje met rieten dak.
Het grootste deel van de bevolking in deze regio van Oeganda, woont nog in zulke banda's, al zal de onze - die voorzien is van een uitstulping waarin de badkamer zich bevindt- er van binnen luxer uitzien denk ik zomaar. Je ziet hier ook overal in aanbouw zijnde kleine huisjes. Of die ooit afgebouwd zullen worden? Dat ligt aan de portemonnee van de eigenaar. Veel portemonnee's zijn leeg zo te zien....
Onze banda heeft een eenvoudig badkamertje met warm en koud stromend water bij de wasbak en een douchebak onder de douchekop die de kleur van de rode aarde heeft aangenomen. De twee bedden met klamboe's zien er goed uit, dus het is genoeg en we zijn tevreden. We zijn niet jaloers op onze single-reisgenoot die heeft gekozen voor de kampeervariant van deze reis; we zitten nu al een half uur 'geiten' over welke avonturen zij kan beleven in die tent met alle muizen die ze al heeft zien rond lopen. Terwijl wij met zijn vijven onder het afdakje van onze banda zitten om te schuilen voor de regen en de onweersbui die overdrijft, bereidt Vicky onze lunch. Op deze campingsite (want dat is het) is zij onze kok. Ronnie komt ondertussen even langs met een groot mes en een ananas die al ontdaan is van zijn schubben en snijdt er grote plakken voor ons af. Tjeetje! Zo'n heerlijke sappige ananas heb ik nog nooit gegeten! Het sap droop langs je armen; zo sappig!
Tijdens het wachten op de lunch doodden we ook de tijd door het kijken naar de groep mannen die hier een of andere bijeenkomst hebben en waarvoor een geit op het vuur werd gelegd. Met huid en al, alleen de kop was verwijderd. Af en toe werd de huid geschraapt met een groot mes en toen de geit een beetje gaar was werd hij in stukken gehakt en de in afzonderlijke delen verder gebakken. Later hoorden we van Vicky dat dit ook voor haar de eerste keer van haar leven was dat ze op deze manier een geit had zien bereiden. Verschillende stammen; verschillende gewoonten.
Gelukkig stond de geit niet op onze menu kaart. Onze lunch bestond uit spaghetti met een vegetarisch prutje. Het regent nog steeds een beetje, we zitten nog steeds onder het afdakje en de lunch smaakt heerlijk (zelfs als je niet van spaghetti houdt maar wel honger hebt).
Na de lunch komt Faustino -onze gids hier in kidepo- ons vertellen wat er op het programma staat en zo weten we dat we om vier uur klaar moeten staan om de game-drive te starten. Als ik bij het pakken van spullen even op mijn bed ga zitten zak ik door het bed heen. Nee! Ik deed niets bijzonders! Straks maar regelen dat er een andere bedbodem komt, nu eerst op zoek naar wild!
Faustino brengt ons binnen een paar minuten naar een grote kudde zebra's die samen met een kudde waterbokken aan het grazen zijn op de savanne. Het landschap is hier echt prachtig! Wijds uitzicht, beetje glooiend, bergen op de achtergrond, gras (zo'n 80 cm hoog) en hier en daar een boom. De zebra's hebben verschillende jongen bij zich waarvan er een zich heerlijk staat te schurken aan een uitstekend stuk boomstam en een ander steeds weer op de grond gaat liggen rollebollen om daarna weer op zijn hoeven terecht te komen. We zien ook een zebra die bijna verslonden is door een leeuw of cheetah; zijn staart is er finaal af..... Een naar gezicht, zeker ook omdat de volgels in het rauwe vlees aan het pikken zijn. Toch graast de zebra onverstoorbaar verder en je vraagt je af of hij eigenlijk wel voelt dat hij van achteren wordt aangevreten.
We zien tijdens deze game drive ook -voor ons- nieuwe beesten: het hartebeest; een cognac kleurige antilope met een apart gevormd gewei. Ook zien we een obiti's, wrattenzwijnen en veel prachtige vogels. Faustino wijst de weg die Ronnie rijden moet. Voor hobbels en gaten draait Ronnie zijn hand niet om, maar als de weg plotseling in een stromende rivier verandert stopt hij. Faustino zegt dat hij er doorheen kan rijden, maar Ronnie gelooft dat niet zo. We kunnen de weg zo'n 30 meter voor ons uit zien en het is een en al stromend water. Faustino weet Ronnie te overtuigen de weg te trotseren door zijn schoenen uit te doen en te voet de te gaan volgen wadend door het water. Hij komt tot zijn knieën in het water en we zien hem in de verte gebaren: kom maar! Maar Ronnie is slim en wenkt Faustino terug. Als hij gáát, dan moet hij wel vaart kunnen maken en gas kunnen geven. Faustino stapt weer in de wagen, wij zetten ons allemaal schrap en Ronnie geeft gas. Het water spuit omhoog, de jeep verdwijnt half in het water en ploegt zich vooruit. Gelukkig! we zijn erdoor! Maar na de bocht is blijkt dat het water en de stroming gewoon door gaat! Ronnie moet echt uit alle macht sturen om de jeep erdoorheen te trekken en we voelen de wielen regelmatig onder ons wegslippen. Het duurde zeker een minuut of 5 voordat de jeep weer veilig op droge ondergrond kon rijden. Zo! Dat was spektakel zeg! Er ging een applausje op voor Ronnie, want als we in modderpoel een vastloper hadden gekregen.......
Eenmaal terug op de camping-site, even relaxen bij een klein kampvuurtje dat Faustino voor onze groep had ontstoken naast de tent van Linda. Vicky had voor ons als diner een kipgerecht met rijst en gebakken aardappelen. Helaas hou ik niet van kluiven dus de kip heb ik maar overgeslagen. Marcel nam wel een stuk, maar er zat weinig vlees aan helaas. Als toetje een bak met gemengd fruit; ananas en mango. mmmm heerlijk!
Na het diner nog lekker een uurtje bij het kampvuur gezeten. De buitentemperatuur is lekker frisjes, vestje aan, maar niet koud. De plaatselijke bevolking vindt het overigens wel koud; we zagen onderweg veel mensen met truien, vesten, colbertjes en zelfs iemand met een winterjas aan.
Bij het kampvuur weer gezellig zitten kletsen met Rita, Arjen en Linda. Marcel is helemaal in zijn element; de grappen rollen om de minuut zijn mond uit en de anderen beginnen door te krijgen dat ze steeds even door moeten denken. Linda heeft hier nog wat moeite mee en dat is dan weer heel vermakelijk. Arjen constateerde al dat de 7 mensen waarbij we zondag zullen aansluiten zich wel zullen afvragen wat voor'n 5 gekken ze erbij gekregen hebben!
We shall see!
nu maar eens naar mijn bedje dat voorzien is van een nieuwe lattenbodem. Marcel ligt al te knorren, nu ik nog.
Vanmorgen om 6.45 mobiele wekker gezet, maar die was helaas niet afgegaan. Net als gisteren is Marcel toch op tijd wakker en wekt mij. Na wat getier van mijn kant (.... omdat het in het huisje zo donker is, ik me gehaast voel en ik niks kan vinden) schuiven we aan de ontbijttafel.
Kopje thee, kopje (oplos)koffie, toast en bleek gebakken eitje. Het smaakt eigenlijk best wel.
We moeten vanmorgen een uurtje of 4 rijden naar Kidepo. Deze dag zijn we allemaal lekker uitgerust en kunnen makkelijker genieten van de omgeving en de mensen die we zien. Onderweg maken we hier en daar een foto en rond 1 uur zijn we ter plekke. We zullen hier de komende twee nachten slapen in een banda ; een rond huisje met rieten dak.
Het grootste deel van de bevolking in deze regio van Oeganda, woont nog in zulke banda's, al zal de onze - die voorzien is van een uitstulping waarin de badkamer zich bevindt- er van binnen luxer uitzien denk ik zomaar. Je ziet hier ook overal in aanbouw zijnde kleine huisjes. Of die ooit afgebouwd zullen worden? Dat ligt aan de portemonnee van de eigenaar. Veel portemonnee's zijn leeg zo te zien....
Onze banda heeft een eenvoudig badkamertje met warm en koud stromend water bij de wasbak en een douchebak onder de douchekop die de kleur van de rode aarde heeft aangenomen. De twee bedden met klamboe's zien er goed uit, dus het is genoeg en we zijn tevreden. We zijn niet jaloers op onze single-reisgenoot die heeft gekozen voor de kampeervariant van deze reis; we zitten nu al een half uur 'geiten' over welke avonturen zij kan beleven in die tent met alle muizen die ze al heeft zien rond lopen. Terwijl wij met zijn vijven onder het afdakje van onze banda zitten om te schuilen voor de regen en de onweersbui die overdrijft, bereidt Vicky onze lunch. Op deze campingsite (want dat is het) is zij onze kok. Ronnie komt ondertussen even langs met een groot mes en een ananas die al ontdaan is van zijn schubben en snijdt er grote plakken voor ons af. Tjeetje! Zo'n heerlijke sappige ananas heb ik nog nooit gegeten! Het sap droop langs je armen; zo sappig!
Tijdens het wachten op de lunch doodden we ook de tijd door het kijken naar de groep mannen die hier een of andere bijeenkomst hebben en waarvoor een geit op het vuur werd gelegd. Met huid en al, alleen de kop was verwijderd. Af en toe werd de huid geschraapt met een groot mes en toen de geit een beetje gaar was werd hij in stukken gehakt en de in afzonderlijke delen verder gebakken. Later hoorden we van Vicky dat dit ook voor haar de eerste keer van haar leven was dat ze op deze manier een geit had zien bereiden. Verschillende stammen; verschillende gewoonten.
Gelukkig stond de geit niet op onze menu kaart. Onze lunch bestond uit spaghetti met een vegetarisch prutje. Het regent nog steeds een beetje, we zitten nog steeds onder het afdakje en de lunch smaakt heerlijk (zelfs als je niet van spaghetti houdt maar wel honger hebt).
Na de lunch komt Faustino -onze gids hier in kidepo- ons vertellen wat er op het programma staat en zo weten we dat we om vier uur klaar moeten staan om de game-drive te starten. Als ik bij het pakken van spullen even op mijn bed ga zitten zak ik door het bed heen. Nee! Ik deed niets bijzonders! Straks maar regelen dat er een andere bedbodem komt, nu eerst op zoek naar wild!
Faustino brengt ons binnen een paar minuten naar een grote kudde zebra's die samen met een kudde waterbokken aan het grazen zijn op de savanne. Het landschap is hier echt prachtig! Wijds uitzicht, beetje glooiend, bergen op de achtergrond, gras (zo'n 80 cm hoog) en hier en daar een boom. De zebra's hebben verschillende jongen bij zich waarvan er een zich heerlijk staat te schurken aan een uitstekend stuk boomstam en een ander steeds weer op de grond gaat liggen rollebollen om daarna weer op zijn hoeven terecht te komen. We zien ook een zebra die bijna verslonden is door een leeuw of cheetah; zijn staart is er finaal af..... Een naar gezicht, zeker ook omdat de volgels in het rauwe vlees aan het pikken zijn. Toch graast de zebra onverstoorbaar verder en je vraagt je af of hij eigenlijk wel voelt dat hij van achteren wordt aangevreten.
We zien tijdens deze game drive ook -voor ons- nieuwe beesten: het hartebeest; een cognac kleurige antilope met een apart gevormd gewei. Ook zien we een obiti's, wrattenzwijnen en veel prachtige vogels. Faustino wijst de weg die Ronnie rijden moet. Voor hobbels en gaten draait Ronnie zijn hand niet om, maar als de weg plotseling in een stromende rivier verandert stopt hij. Faustino zegt dat hij er doorheen kan rijden, maar Ronnie gelooft dat niet zo. We kunnen de weg zo'n 30 meter voor ons uit zien en het is een en al stromend water. Faustino weet Ronnie te overtuigen de weg te trotseren door zijn schoenen uit te doen en te voet de te gaan volgen wadend door het water. Hij komt tot zijn knieën in het water en we zien hem in de verte gebaren: kom maar! Maar Ronnie is slim en wenkt Faustino terug. Als hij gáát, dan moet hij wel vaart kunnen maken en gas kunnen geven. Faustino stapt weer in de wagen, wij zetten ons allemaal schrap en Ronnie geeft gas. Het water spuit omhoog, de jeep verdwijnt half in het water en ploegt zich vooruit. Gelukkig! we zijn erdoor! Maar na de bocht is blijkt dat het water en de stroming gewoon door gaat! Ronnie moet echt uit alle macht sturen om de jeep erdoorheen te trekken en we voelen de wielen regelmatig onder ons wegslippen. Het duurde zeker een minuut of 5 voordat de jeep weer veilig op droge ondergrond kon rijden. Zo! Dat was spektakel zeg! Er ging een applausje op voor Ronnie, want als we in modderpoel een vastloper hadden gekregen.......
Eenmaal terug op de camping-site, even relaxen bij een klein kampvuurtje dat Faustino voor onze groep had ontstoken naast de tent van Linda. Vicky had voor ons als diner een kipgerecht met rijst en gebakken aardappelen. Helaas hou ik niet van kluiven dus de kip heb ik maar overgeslagen. Marcel nam wel een stuk, maar er zat weinig vlees aan helaas. Als toetje een bak met gemengd fruit; ananas en mango. mmmm heerlijk!
Na het diner nog lekker een uurtje bij het kampvuur gezeten. De buitentemperatuur is lekker frisjes, vestje aan, maar niet koud. De plaatselijke bevolking vindt het overigens wel koud; we zagen onderweg veel mensen met truien, vesten, colbertjes en zelfs iemand met een winterjas aan.
Bij het kampvuur weer gezellig zitten kletsen met Rita, Arjen en Linda. Marcel is helemaal in zijn element; de grappen rollen om de minuut zijn mond uit en de anderen beginnen door te krijgen dat ze steeds even door moeten denken. Linda heeft hier nog wat moeite mee en dat is dan weer heel vermakelijk. Arjen constateerde al dat de 7 mensen waarbij we zondag zullen aansluiten zich wel zullen afvragen wat voor'n 5 gekken ze erbij gekregen hebben!
We shall see!
nu maar eens naar mijn bedje dat voorzien is van een nieuwe lattenbodem. Marcel ligt al te knorren, nu ik nog.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
