vrijdag 26 juli, Gorilla lodge, the golden monkees
Blijf op de hoogte en volg Karin
26 Juli 2013 | Oeganda, Entebbe
vrijdag 26 juli, Gorilla lodge, the golden monkees.
Vandaag zitten we om half 8 aan het ontbijt. Bergschoenen aan en alles in de tas om de golden monkey tocht te gaan lopen. Marja gaat toch de batwa tour niet doen maar met ons mee, zodat Marcel vandaag met 5 vrouwen op stap mag. Al een uur eerder zijn Jacques, Martijn, Heleen en Danny vertrokken om de vulkaan te beklimmen die ruim 4100 meter hoog is. Ze beginnen ongeveer op 2400 meter hoogte dus blijft er een klim over van zo'n 1700 meter. Zij liever dan wij. Wij vinden de beklimming van de berg waarop de golden monkees te vinden zijn al mooi genoeg. Ronnie brengt ons met de jeep naar het startpunt en we weten nu dat we de slechtste weg van Oeganda nog niet tegen gekomen waren. Een gratis massage van zo'n drie kwartier valt ons ten deel. We zien schuddend en wiebelend de bedrijvigheid langs de kant van deze bergweg die over lava steen voert. Er zijn hier meerdere vulkanen die niet meer actief zijn maar waarvan wel duidelijk is dat die dat wel ooit waren. De mensen hier stapelen de stenen die in de weg liggen op, maken er mooie bergjes van of een afscheiding, zodat ze daartussen gewoon hun landbouw kunnen bedrijven.
Na de briefing van een ranger starten we op 2300 meter hoogte en moeten flink steil wandelen naar 2600 meter. Het is een koel temperatuurtje, bewolkte hemel en niet teveel wind. Mooie omstandigheden voor een steile wandeling. 300 meter klimmen klinkt als 'dat is niet zoveel' maar in de praktijk doe je daar toch zo'n kleine twee uur over. Gelukkig krijgt onze gids onderweg al het signaal door dat de monkees door de trackers getraceerd zijn, dus we gaan ze zeker weten zien. Onderweg kijken we af en toe naar de hoge vulkaan waar nu onze reisgenoten naar de top aan het klimmen zijn. We zijn niet jaloers op de afstand die zij moeten afleggen, want de 300 meter die wij trotseren is al heftig genoeg.
De golden monkees vinden we in hun leefomgeving en dat is het bamboebos dat te vinden is op deze berg. We moeten wel flink omhoog turen om ze te kunnen zien. De monkees zitten voornamelijk hoog in de takken van de bamboe en doen zich te goed aan de blaadjes. Ze zijn niet zo goed te zien want aan zo'n bamboeboom zitten toch nog heel wat zicht belemmerende takjes en blaadjes. Bovendien blijven de aapjes niet lang zitten en lopen steeds over de takken naar een andere plek of springen naar een andere tak. Foto's maken is erg lastig daardoor en ook door het tegenlicht.
We mogen een uur van de golden monkees genieten. Ze hebben een beetje een hamsterachtig koppie, een lange staart en met een enorme bos blond haar boven hun ogen als een soort wenkbrauwen. Hun manier van eten doet me ook denken aan een hamster; met twee knuistjes de blaadjes in hun mond doen. De mannetjes zijn het mooist want die hebben een goudbruine rug en als de zon erop schijnt dan is het net goud. Vandaar de naam. Ik zelf vind de kleur overigens meer op glanzend roest lijken'
We genieten van de aapjes die lekker aan het eten zijn en als we er wat langer zijn komt er ook af en toe eentje naar beneden gelopen.
Hoewel we een verrekte nek krijgen van het omhoog turen is het uurtje toch zo om en moeten we de aapjes alweer met rust gaan laten.
De terugtocht gaat heel soepeltjes want afdalen is toch altijd wat makkelijker dan stijgen omdat je er niet zo van buiten adem raakt. Rond een uur of een zijn we weer bij het startpunt en staat Ronnie klaar om ons terug naar de lodge te brengen. De weg naar beneden is dezelfde als die we omhoog hadden gevolgd dus werden we weer heerlijk door elkaar geschud. Gek genoeg raak je er aan gewend en weten we inmiddels dat je maar gewoon het beste mee kan geven met je lijf om de schokken op te vangen. We verheugen ons op de douche in de lodge om het zweet en het stof weer van ons af te spoelen. Helaas komt de manager ons vertellen dat er geen water is en we niet kunnen douchen. Er is in iedere kamer een grote bak met water neergezet zodat je wel de wc door kan spoelen of je handen kan wassen. Niet douchen dus. Dan maar zonder douche even lunchen.
Na de lunch in de lodge nemen Marcel en ik maar eens een rustig middagje. Even een boek lezen, dutje doen en Marcel heeft genoten van een Gorilla massage.
De beklimmers van de vulkaan kwamen rond half 8 terug van hun avontuur. Het was een hele zware tocht geweest maar ze hadden het wel gehaald. Natuurlijk even wat foto's bekeken en film. Martijn had zelfs een duik genomen in het ijskoude krater meertje. Brrrrr.
Vandaag zitten we om half 8 aan het ontbijt. Bergschoenen aan en alles in de tas om de golden monkey tocht te gaan lopen. Marja gaat toch de batwa tour niet doen maar met ons mee, zodat Marcel vandaag met 5 vrouwen op stap mag. Al een uur eerder zijn Jacques, Martijn, Heleen en Danny vertrokken om de vulkaan te beklimmen die ruim 4100 meter hoog is. Ze beginnen ongeveer op 2400 meter hoogte dus blijft er een klim over van zo'n 1700 meter. Zij liever dan wij. Wij vinden de beklimming van de berg waarop de golden monkees te vinden zijn al mooi genoeg. Ronnie brengt ons met de jeep naar het startpunt en we weten nu dat we de slechtste weg van Oeganda nog niet tegen gekomen waren. Een gratis massage van zo'n drie kwartier valt ons ten deel. We zien schuddend en wiebelend de bedrijvigheid langs de kant van deze bergweg die over lava steen voert. Er zijn hier meerdere vulkanen die niet meer actief zijn maar waarvan wel duidelijk is dat die dat wel ooit waren. De mensen hier stapelen de stenen die in de weg liggen op, maken er mooie bergjes van of een afscheiding, zodat ze daartussen gewoon hun landbouw kunnen bedrijven.
Na de briefing van een ranger starten we op 2300 meter hoogte en moeten flink steil wandelen naar 2600 meter. Het is een koel temperatuurtje, bewolkte hemel en niet teveel wind. Mooie omstandigheden voor een steile wandeling. 300 meter klimmen klinkt als 'dat is niet zoveel' maar in de praktijk doe je daar toch zo'n kleine twee uur over. Gelukkig krijgt onze gids onderweg al het signaal door dat de monkees door de trackers getraceerd zijn, dus we gaan ze zeker weten zien. Onderweg kijken we af en toe naar de hoge vulkaan waar nu onze reisgenoten naar de top aan het klimmen zijn. We zijn niet jaloers op de afstand die zij moeten afleggen, want de 300 meter die wij trotseren is al heftig genoeg.
De golden monkees vinden we in hun leefomgeving en dat is het bamboebos dat te vinden is op deze berg. We moeten wel flink omhoog turen om ze te kunnen zien. De monkees zitten voornamelijk hoog in de takken van de bamboe en doen zich te goed aan de blaadjes. Ze zijn niet zo goed te zien want aan zo'n bamboeboom zitten toch nog heel wat zicht belemmerende takjes en blaadjes. Bovendien blijven de aapjes niet lang zitten en lopen steeds over de takken naar een andere plek of springen naar een andere tak. Foto's maken is erg lastig daardoor en ook door het tegenlicht.
We mogen een uur van de golden monkees genieten. Ze hebben een beetje een hamsterachtig koppie, een lange staart en met een enorme bos blond haar boven hun ogen als een soort wenkbrauwen. Hun manier van eten doet me ook denken aan een hamster; met twee knuistjes de blaadjes in hun mond doen. De mannetjes zijn het mooist want die hebben een goudbruine rug en als de zon erop schijnt dan is het net goud. Vandaar de naam. Ik zelf vind de kleur overigens meer op glanzend roest lijken'
We genieten van de aapjes die lekker aan het eten zijn en als we er wat langer zijn komt er ook af en toe eentje naar beneden gelopen.
Hoewel we een verrekte nek krijgen van het omhoog turen is het uurtje toch zo om en moeten we de aapjes alweer met rust gaan laten.
De terugtocht gaat heel soepeltjes want afdalen is toch altijd wat makkelijker dan stijgen omdat je er niet zo van buiten adem raakt. Rond een uur of een zijn we weer bij het startpunt en staat Ronnie klaar om ons terug naar de lodge te brengen. De weg naar beneden is dezelfde als die we omhoog hadden gevolgd dus werden we weer heerlijk door elkaar geschud. Gek genoeg raak je er aan gewend en weten we inmiddels dat je maar gewoon het beste mee kan geven met je lijf om de schokken op te vangen. We verheugen ons op de douche in de lodge om het zweet en het stof weer van ons af te spoelen. Helaas komt de manager ons vertellen dat er geen water is en we niet kunnen douchen. Er is in iedere kamer een grote bak met water neergezet zodat je wel de wc door kan spoelen of je handen kan wassen. Niet douchen dus. Dan maar zonder douche even lunchen.
Na de lunch in de lodge nemen Marcel en ik maar eens een rustig middagje. Even een boek lezen, dutje doen en Marcel heeft genoten van een Gorilla massage.
De beklimmers van de vulkaan kwamen rond half 8 terug van hun avontuur. Het was een hele zware tocht geweest maar ze hadden het wel gehaald. Natuurlijk even wat foto's bekeken en film. Martijn had zelfs een duik genomen in het ijskoude krater meertje. Brrrrr.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
