vrijdag 3 augustus, Makweti lodge

Vanmorgen om half 7 de wake-up call. In overleg met Johan hadden we bedacht dat het misschien niet zo zinnig was om net als gisteren, als om 7 uur te vertrekken voor de game drive omdat het nog te koud is. Dus vanmorgen een half uurtje langer kunnen slapen en om kwart over 7 zaten we in de jeep. Om de kou te trotseren ligt er voor ieder een lekkere warme kruik in de jeep en met de sjaal die ik van Mia heb geleend (manager van de lodge) en de mof die ook in de jeep aanwezig is, is de kou goed te handelen. Johan gaat weer voor ons op luipaardjacht, maar het wil allemaal nog niet zo lukken. We gaan dan ook vanaf nu het 'L' woord niet meer zeggen! Hopenlijk helpt dat!
We merken dat we aan bepaalde dieren al aardig gewend raken en er niet meer van in extase zijn. Zebra's en wilde beesten (gnoe's) komen hier erg veel voor. Impala's zagen we de allereerste game drive helemaal niet maar beginnen nu toch uit steeds meer hoekjes en gaatjes te voorschijn te komen. Een Koedoe doet ons ook al niet echt meer verbazen, een jakhals of klipspringer begint ook al gemeengoed te worden. De jeeps hebben onderling contact en deze ochtend rijden er slechts 3 in heel Welgevonden reservaat. De guids houden elkaar wel op de hoogte. Zo hoort Johan dat de leeuwen dat de leeuwen, die we met Sylvester van de vorige lodge hadden gezien, weer waren gespot. Johan is een toppertje. Hij kijkt steeds naar de sporen in het zand en laat zijn logisch, dierlijk instinct spreken. Zo belanden we uiteindelijk bij een andere lodge en zien daar net buiten hun vence (hek) een leeuw lopen. We kijken er een poosje naar, maar de leeuw keert zich om en loopt uit ons zicht langst de omheining van het kamp, de andere richting uit dan waar wij staan. Er staat iemand bij het hek van de lodge en Johan vraagt of wij naar binnen mogen. Dat mag! Johan pakt zijn geweer en maant ons om de jeep uit te stappen, want we gaan nu even op 'walking safari'. De bediende van de lodge waar we zijn beland (die lodge staat nu leeg omdat het wordt opgeknapt) opent voor ons het hek dat onder stroom staat. We hoeven niet ver te lopen. Vlak achter het hek van de lodge loopt een troep leeuwen. We hebben echt nog nooit zo dicht bij een troep leeuwen gestaan! De afstand tussen hen en ons was niet meer dan 20 meter! De leeuwen hadden geen haast en dat gaf ons de gelegenheid om flink foto's te maken en te filmen, maar ook om gewoon op ons gemak te kijken naar het gedrag van deze dieren. Geweldig! Tijdens het vervolg van deze game drive zien we nog een heleboel giraffen. Giraffen lopen als een kameel; ze zetten linker voorbeen en achterbeen tegelijkertijd naar voren bij het lopen. Het maakt hun tred gracieus en bijna koninklijk. In Afrika noemen ze een giraf dan ook een kameelperd.
Om een uur of 10 zijn we terug op de lodge en zien bij de waterplaats die bij de lodge hoort een hele kudde zebra's staan. Ook koedoes en baboons zijn aan het spelen, drinken en likken aan de zoutballen die her en der zijn verstopt. Deze zoutballen voorzien de beesten van mineralen die ze wel nodig hebben, maar niet voldoende voorkomen in dit oorspronkelijk boerenland. De dieren zijn er gek op. De kleine dieren wachten geduldig op hun beurt als er grotere dieren aan het likken zijn. Het kan even duren voordat een dier klaar is, maar ze hebben de tijd. We moeten de dieren bij de waterplaats even alleen laten, want het ontbijt staat te wachten. Justin en Mia aten met ons mee. ik blijf het bijzonder vinden dat het hier de gewoonte is om gewoon met de gasten mee te eten en te socializen. Bijzonder, maar ook wel heel erg leuk. Je hebt hierdoor snel het gevoel dat je een welkome gast bent waar ook naar geluisterd wordt.
Na het ontbijt pakken wij onze spulletjes bij ekaar om op het terras bij de waterplaats te gaan zitten. De zebra's zijn er nog steeds, de koedoe's ook en de apen zijn afgetaaid, maar de wrattenzwijnen zijn er voor in de plaats gekomen. Een aantal zebra', ik gok dat het de jongeren waren, waren flink aan het stoeien en uitdagen. helaas was het vaak net buiten een fotowaardig standpunt. Tot nu toe zijn we steeds alleen geweest op de lodges en bij de game drives. Niet omdat we private game drives geboekt hebben, maar gewoon omdat er niet meer gasten zijn in de ZA winter. Vanmiddag ging Johan twee nieuwe gasten halen bij de main entrance. Het bleken twee mannen te zijn; een setje. Ze waren ruim een uur later dan gepland omdat er een ongeluk was gebeurd op de weg van Nylspruit naar Vaalwater. Ja, ja! Dat is de weg waaar ik al eerder over berichtte; er is zowat niets meer heel aan. Overal gaten, kuilen en rotzooi.
Om half 3 schuiven we aan voor de lunch. De tafel is gedekt op het balkon van de lodge met een prachtig uitzicht op ons eigen huisje met zwembad en de bergen rondom ons. De apen, dassies en klipspringers gaan gewoon door waarmee ze bezig zijn terwijl wij alle lekkernijen veroverberen die worden voorgeschoteld. Greg en Charles, de nieuwe gasten, komen uit Johannesburg om hier het weekend door te brengen. De een verdient zijn centen bij de bank en de ander is in de ICT actief. Mia heeft wel meteen wat 'bank' irritaties aan Charles te melden. MAar hij is natuurlijk niet van de klantenservice dus hij kan haar niet helpen. Hij begrijpt haar irritatie wel. De klantenservice werkt bij hen net zo als bij sommige bedijven in Nederland; je wordt vriendelijk te woord gestaan en morgen zal je terug gebeld worden. Welke morgen zeggen ze er echter niet bij. Greg is een vogelliefhebber. VAn ieder vogeltje dat langs vliegt, of dat hij hoort fluiten, weet hij de naam. Hij doet zelfs onze gids Johan verbaasd staan. Gelukkig is het winter en zijn er momenteel niet veel vogels hier, denk ik stiekem, want ik krijg visioenen van onze jeep die bij ieder vogeltje stil gaat staan. Gelukkig geeft Greg aan dat hij niet echt op zoek is naar vogeltjes of een specifiek vogeltje, een luipaard of cheetah is wat hem betref ook prima. Na de lunch klimmen we met zijn vieren in de jeep. Het is nog lekker zonnig, maar in de jeep moet je toch wel meteen je vestje aantrekken. We worden al aardig handig in het aantrekken van allerlei lagen die we aan of uit kunnen pellen. Vlakbij de lodge stuitten we al op 4 neushoors die staan te grazen vlak langs de weg. Even lekker naar zitten kijken, paar fotootjes en verder maar weer. Johan had ons al gewaarschuwd; in het weekend is het een stuk drukker met jeeps in het reservaat en dat begint al op vrijdagmiddag. Nu dus! Johan gaat weer op zoek naar luipaard en/of cheetah sporen en stopt de jeep om de haverklap om in het zand te kijken naar pootafdrukken. Hij is helemaal opgewonden als hij eindelijk cheetah sporen vindt. Verse! Dat geeft ons moed en we wachten rusitg af en laten hem zijn werk doen. Johan rijdt, stopt, rijdt, kijkt, stopt, enz. Maar helaas, de cheetah blijft onvindbaar. Het gras is momenteel ook best hoog, metertje ofzo, en heeft de kleur van de cheetah dus is het zoeken naar een speld in een hooiberg. Cheetah's maken ook niet echt lawaai, een extra handicap voor ons dus. Gelukkig maken de leeuwen wel lawaai als de troep elkaar, bij het vallen van de nacht, probeert te vinden. Het gebrul van papa-leeuw vulde de lucht en Johan wist meteen dat de leeuw dichtbij was. In no-time had hij hem gevonden! Helaas had een andere jeep de leeuw ook al ontdekt. De leeuw liep echter onze richting op en stak vlak voor onze jeep de weg over. Het was al bijna te donker om foto's te maken. Toch maar geprobeerd natuurlijk en gauw een stukje gefilmd. Wat een imposant beest zeg!!! geweldig!
Na dit leeuwenavontuurtje, waar inmiddels 9 jeeps op af waren gekomen, stelde Johan voor om verder te zoeken naar de cheetah.Zo gezegd zo gedaan, maar meer dan een waterbok en de gebruikelijke zebra's, gnoe's en impala's zagen we niet. Eenmaal thuis op de lodge gezellig gedineerd met Mia, Johan, Greg en Charles. Stoofpotje van antilopen vlees. Baie lekker!!! Iedere avond is de tafel heir anders gedekt, andere kleur en andere accessoires. Zo is het iedere keer weer een verrassing! Rond 9 uur tijd om naar ons mooie huisje te gaan. Marcel lekker slapen en ik nog even mijn verhaaltje schrijven. 9 uur is wel wat al te vroeg voor Karin.

p.s. Lysbeth: we hebben inderdaad tijd te kort om van alle luxe van het huisje te genieten......