Nederland

Het is nu 21.14 en mijn app vertelt me dat het 22 graden is. Dat was het gisteren ook toen ik mijn (korte) stukje schreef en toch voelt het nu kouder aan. Komt misschien door het windje?
We zitten samen op Oude Willems terrasje terwijl Keetje aan een mergpijp knaagt. Ze heeft net met Marcel hier op het veld een workout gedaan maar het was blijkbaar nog niet vermoeiend genoeg, ze heeft nog steeds energie. Marcel daarentegen zit nu uitgevloerd op de stoel met een wijntje erbij een beetje rond te staren over het veld met caravans. De een is nog groter dan de ander en het enige wat de mensen er momenteel in doen is slapen ‘s nachts en zelfs dan is het warm in zo’n caravan. Wij prijzen ons gelukkig met de bescheiden Oude Willem die met de volle zon op haar body net een oven is, maar in de nacht ons een heerlijk koel plekje geeft om te slapen.
Na zo’n heerlijke nacht in Oude Willems slaapcompartiment hebben we hier al een soort van ochtendritueel ontwikkeld. Marcel staat eerst op, doucht of poedelt zich in het toiletgebouw en kleed zich aan terwijl ondertussen de waterkoker al aan is gezet. Dan is Keetje aan de beurt om even in het bos hier om de hoek de benen te strekken en de spijsverteringskanalen te legen. Vervolgens springt Marcel op zijn stalen ros om in het dorp broodjes te gaan halen en ik kom ondertussen van het luchtbed af om het gekookte water in de thermoskan te doen en Keetje te knuffelen. Heerlijk toch zo’n hond. Ze is altijd blij als ze ons ziet, of je nou lang of kort weg bent geweest en of je nou wel of niet een ochtendhumeur hebt. Uh, dat heb ik overigens niet hoor (al zullen de meningen daarover verdeeld zijn....).
Heet water staat klaar en Marcel is in no-time terug met een zak vol broodjes. We doen er de hele ochtend over om thee te drinken, koffie te leuten en een paar broodjes te eten terwijl de Telegraaf door Marcel wordt doorgespit en ik een beetje van alles en nog wat zit te doen. De laatste dagen was ik druk met filmpjes monteren en muziek erbij zoeken. Dat laatste vind ik heel lastig en gaat veel tijd in zitten. De app die ik gedownload had wil ook niet helemaal meewerken, dus het kost meer tijd dan me lief is.
Het is eigenlijk de schaduwstrookdie steeds dunner wordt die ons gaat manen om maar eens op pad te gaan. Ik schiet snel in de kleren, we pakken alles wat we nodig hebben voor onderweg en zoeken het startpunt van de knooppuntenroute die ik de avond ervoor al gemaakt heb met de app. Mijn leuke gadget dingetje op mijn stuur zorgt ervoor dat we zonder af te hoeven stappen van het ene knooppunt naar het andere sjezen.
Deze tocht zie ik wat minder van de omgeving dan gisteren omdat prinses Keetje niet zoveel zin heeft rustig in haar koets te zitten. Ze piept regelmatig en dat mag, maar ze begint ook af en tegen het gaas te slaan met haar pootjes of tanden. Ik zie de 200 euro borg al vliegen, dus ik ben steeds bezig om haar positieve aandacht te geven op momenten dat ze het goed doet. Ja ja, geleerd op puppycursus bij Jottem. Ik zie ondertussen niet veel van de omgeving, maar merk wel dat het een tochtje is waarin we veel in de schaduw fietsen. Door Keetjes onrust stoppen we regelmatig en laten haar even rennen. Ze laat zich gelukkig wel weer in de koets lokken door het lekkers dat ik haar geef als ze instapt.
We fietsten vandaag in totaal zo’n 25 kilometer en we geven Keetje maar de schuld dat we niet veel meer kilometers fietsen, maar eigenlijk zijn het onze achterwerken die nog wat eelt moeten produceren om langere tochten te maken.
Het voordeel van een camping is dat je gewoon voor je tent gaat zitten en zonder dat iemand dat gek vindt werkelijk niéts kan gaan zitten doen behalve een beetje om je heen staren en/of gewoon ongegeneerd in slaap kan vallen op je 5 standenstoel. En dat laatste deed ik.
Tja, je maakt wel weinig mee als je je ogen dicht hebt natuurlijk, dat is de keerzijde. Het is sowieso niet zo heel spannend hier, ook als je je ogen open hebt. Weinig spannends of spectaculairs te melden dus. Schrijven over een vakantie in Zuid-Afrika, Thailand, Sri-Lanka, Vietnam of Oeganda is toch wat interessanter omdat alles je zo verwonderd. In Nederland is alles zo ‘gewoon’, zo ‘bekend’, zo ‘voorspelbaar’, zo ‘eigen’, zo ‘vanzelfsprekend, zo ‘vertrouwd’, zo ‘ontspannend’..... En dat is allemaal precies wat we nodig hebben deze vakantie. Dus we zitten hier helemaal goed. Het kost bovendien nogal weinig in vergelijking met onze verre reizen, dus het is ‘the best place to be’ om onze verre-reizen-spaarpot te vullen.
Het diner is vanavond Ratjetoe en het smaakt deze keer extra lekker door de sambal, ketjap en gedroogde uitjes.
Vanavond eens geen Yatzee maar een paar potjes Rummycub. We hebben beiden weinig geluk met de stenen dus het duurt en het duurt en het duurt voordat een van ons uit is. Pffft, zo is er geen *$#* aan zeg!
Ik begon dit verhaal rond 21uur. Er kwam van alles tussendoor. Nu is het kwart over 12, ik zit nog steeds buiten en het is 18.5 graden. Jasje aan, klein briesje en heerlijke rust om me heen. Life’s good!