Radio 10, pedalen en een merel

1 augustus, woensdag, 29 graden

Het was een tijdje geleden maar toen ik vanmorgen opstond en door Oude Willems poort naar buiten stapte had ik het koud! Marcel zat al voor de tent met een theetje in zijn korte broek en t-shirt en de buurman twee tenten verder zat al onderuitgezakt in zijn zwembroek onder zijn luifel. Dat laatste is niet een heel opwindend beeld eigenlijk maar wel een indicatie dat mijn thermostaat niet goed werkte. Even een paar minuten een poging gedaan om mijn lijf de gelegenheid te geven de spiegelneuronen in te zetten- zij hebben het warm dan krijg jij het ook warm- maar het werkte niet. En zo bracht ik het eerst uurtje van mijn dag door met een vest, legging en sokken aan.
De beheerder hebben we gisteren niet meer terug gezien om ons smallere vlonders te brengen dus we gaan er maar vanuit dat hij het de moeite niet waard vindt om er nog aandacht aan te besteden. Ons ontbijt vindt dus plaats op ons overdekte en gedeeltelijk bevlonderde terras. Oude Willem glimt van trots want dit is haar in haar carrière nog niet eerder overkomen!
Witte harde bolletjes met pindakaas (Karin) en cervelaatworst (Marcel) verdwijnen van de plastic zak die op tafel ligt, via onze daar voorbestemde ingang (mond) en het kanaal (slokdarm) naar de plek waar de boel verwerkt zal worden tot ...... Uh, dat laat ik maar even aan de fantasie over. Bakkies thee en Nescafé spoelen de boel door, terwijl een paar mereltjes als kruimeldiefjes de restjes van de grond pikken.
Tijd om plannen voor de dag te maken. Eerst maar even douchen in het hier vlakbij ( 30 meter om het hoekje) gelegen douchegebouwtje. Niets op het gebouwtje aan te merken. Past in de omgeving door zijn uiterlijk van een flinke boeren schuur en is van binnen netjes afgewerkt met witte tegels en lila deuren. Die kleur is misschien gekozen omdat de verf in de aanbieding was, maar de schilder was een vakman, dat is te zien. Een nadeeltje in dit toiletgebouw is dat er een radio is neergezet hoog bovenop een muurtje en deze de hele dag muziek van Radio 10 laat horen. Ik weet niet waarom het mij ergert want ik kan Radio 10 best wel waarderen, maar het ergert me dus..... Ik associeer een toiletgebouw met rust en stilte waar je de geluiden hoort van stromend water van douchende mensen en toiletten die worden doorgetrokken. De geluiden vóór het doortrekken zal ik niet beschrijven, maar ach, die horen er wel bij natuurlijk. Radio 10 niet. De volume knop staat op een best level dus er is geen ontkomen aan en ik heb steevast de neiging om de stekker uit het apparaat te trekken want die hangt wel op grijpbare hoogte. Maar ik heb me tot nu toe beheerst en ik hoop dat ik dat volhoud. Ik kan de beheerder eens tippen om meer Spa-achtige muziek aan te zetten zodat douchen en kakken weer ontspannen wordt, maar ik wil die man niet teveel aandacht geven want ik heb toch een beetje de angst dat hij weer gaat zeuren over de vlonders als hij me ziet.
Radio 10 of niet, ik wil tóch maar even douchen en trek met mijn grote shopper -waar ik gisteren alle benodigdheden al had in gedaan- naar het schuurtje en verstop me achter een van de lila deuren door de deur op slot te doen. Op het houten bankje -heel handig- stal ik de spullen uit die ik nodig heb en als ik de bodem van de tas zie, zie ik dat er zich een legertje mieren heeft verschanst..... Ze krioelen over de bodem en trekken zich niets van mij aan. Ik ben gek op het dierenleven, maar je moet niet te ver gaan natuurlijk. Ik beheers de eerste gedachte om ze te killen en laat ze lekker in de -nu- lege tas. Straks zal ik ze buiten even vrij laten.
De douchestraal is heerlijk maar pas nadat je er een muntje van 50 hebt ingegooid. Gelukkig ‘pakt’ het apparaat de munt in één keer. Als de straal stopt is het tijd om me af te drogen en weer toonbaar te maken zodat ik de lila deur weer kan openen zonder dat er iemand gat gillen. Als ik in mijn lege tas kijk om te zien hoe de mieren het maken, zie ik er geen een meer. Hé? Dat hebben ze snel gedaan en geruisloos en dat terwijl de tas gewoon rechtop stond en de wanden zeker 60 cm hoog zijn. Maar dat maakt een mier blijkbaar niet uit als er geen interessante dingen meer te vinden zijn zoeken ze het elders. Na het afdrogen vertrouw ik de tas toch nog niet helemaal en vindt toch in de hoekjes nog een paar verdwaalde mieren die ik buiten hun vrijheid geef. Zo. Ik voel me nu echt een dierenredder en een frisse bovendien!
Tjeetje, wat heb ik alweer een lap tekst geschreven en het is in het verhaal pas een uur of half 11. Ik krijg steeds meer bewondering voor schrijvers die met een minimum aan woorden een verhaal vertellen. Zo volg ik Johan op facebook die dagelijks met de trein gaat en dan beschrijft wat hij zoal ziet en meemaakt onderweg. Kort en bondig en toch zie je het voor je. Knap vind ik dat. Vandaag schreef hij overigens over een dame die in de trein zich uitgebreid aan het verzorgen is. Gezicht bedoel ik dan. Smeerseltjes, make-upje, wimpertang en zelfs epileren van de wenkbrauwen. Ik vraag me af wat iemand beweegt dat niet gewoon thuis te doen. Zou ze op de camping staan met in het toiletgebouw een radio die keihard op Radio 10 staat? Ok, dan snap ik het.
Vandaag is ons doel om met de fiets naar de VVV te rijden en daar fiets en wandelkaarten te scoren. Ook even een bezoekje aan de fietsenwinkel om een houdertje voor mijn iPhone te halen zodat ik op de fiets kan filmen. Het dorp is hier slechts 500 meter vandaan en na het oppompen van de banden zijn we daar dus in een zucht, zelfs met wind tegen. De buit bij de plaatselijke VVV is binnen en hebben we meteen in gebruik genomen, maar niet voordat we bij de fietsenwinkel een houder voor de Iphone hebben besteld. Ze hadden namelijk geen geschikte op voorraad, dus moet ik nog een nachtje slapen voordat ik mijn speledingetje kan installeren op de fiets.
Tijd om in de pedalen te gaan en een rondje in de omgeving te maken. We fietsen eigenlijk veel te weinig als we in P’rend zijn dus we moeten een beetje terughoudend zijn wat betreft de afstand. Met de kersverse kaart en m.b.v. de knooppunten van de ANWB, komen we bij Harskamp terecht en in omgeving Kootwijk. Het is heerlijk weer om te fietsen, zeker in het bos waar de schaduw en de boslucht het gevoel in onze -inmiddels al pijnlijke- billen doet vergeten. Onderweg blijven we speuren naar sporen van Zuid-Afrika en op deze trip spotten we toch zomaar even drie leeuwen! Een vergulde en twee betonnen weliswaar, maar op deze reis zijn we daar tevreden mee.
Eenmaal terug in Otterlo ploffen we op het terras van ‘t Smulhuis. Een uitsmijter en een boerenomelet later springen we weer op ons stalen ros en leggen de laatste meters af naar de camping, waar we in de stoelen ploffen, de hitte over ons heen laten komen (het is drukkend vandaag) en in slaap sukkelen. Heerlijk!
Ik word wakker van luidruchtig geritsel in de bosjes naast me. Het blijkt de merel die we hier al vaker zagen, die druk de blaadjes aan het herschikken is. Ze trippelt onder mijn stoel langs en blijft nog geen meter naast mij staan en begint daar met haar snavel te prikken en steken in de grond. Af en toe slikt ze iets door, ik kan niet zien wat. Door haar gewroet in de grond ontstaat er een kuiltje en de gedachte dat zij een Duitse merel is die naast mij wil zitten zoals Duitste toeristen dat vaak op het strand doen schiet door mij heen. Ik film zo nu en dan haar arbeid en blijf geduldig wachten, want af en toe doet ze gewoon een minuut of 5 niets doordat ze afgeleid is van een geluid. De kuil wordt ronder en dieper en ik verwacht nu toch ieder moment dat zij zichzelf erin nestelt, maar dan valt ze er bijna in! Potjandorie! Was ze dus tóch een kuil voor een ander aan het graven!
Inmiddels is het hier windstil, warm, droog en relaxed. Marcel gaat straks zijn skotteltje ontsteken en ons diner bereiden want vandaag eten we Ratjetoe.