Dag 18, van Kambaku naar Rissington Inn in Hazyvie
Door: Karin
Blijf op de hoogte en volg Karin
09 Augustus 2017 | Zuid-Afrika, Hazyview
Dag 18, van Kambaku naar Rissington Inn in Hazyview
On this very moment zit ik op een leuk roodwit gestreepte bank met extra lange zitting waardoor je languit je benen neer kunt leggen. Kussentje in de rug en kaarsjes aan! We zijn in Hazyview bij Rissington Inn. Hier waren we 5 jaar geleden ook al en hadden een wat eenvoudiger kamer. Deze keer hebben we een prachtige Garden Suite. De naam zegt het al; we kijken uit over de tuin van de Inn, met daarachter in de verte velden en daar weer achter de bergen. Wat een rustgevende plek!
Vanmorgen onze allerlaatste game-drive van deze vakantie gehad. Het is niet zo koud als gisteren maar de dieren hebben het blijkbaar wel koud want we zien de eerste twee uur zo goed als niets. Gelukkig keert dan het tij een beetje en mogen we er getuige van zijn hoe een kudde olifanten de bosjes kaal eet. Vlak voor onze auto gaat een jong olifantje zijn 'Ik maak je bang!' Skills even oefenen en wappert met zijn oren en schudt met zijn hoofd terwijl hij zo dreigend mogelijk naar ons toe komt. Vlakbij de jeep houdt hij het toch maar voor gezien en duikt de bosjes in. Een ander jong olifantje is zijn slurfje aan het trainen. Hij probeert de takken van de boompjes te rukken net zoals hij dat zijn moeder en tantes ziet doen. Het lukt hem al aardig, maar sommige takken zijn toch nog wat lastig. Het slurfje doet nog niet altijd wat hij wil en omklemt de takken nog niet precies genoeg en de kracht ontbreekt ook nog een beetje. Daarom gebruikt hij zijn poot maar als extra hulpmiddel en zo lukt het toch om wat takken af te breken. Maar die dan vervolgens fijn malen en opeten is ook nog een 'dingetje'. Hij kauwt en kauwt terwijl er aan alle kanten takken uit zijn mond steken, maar hij krijgt de boel niet echt tot handzaam doorslikformaat verkleind. Opeens is hij het zat en zwiept de bos takken zijn mond uit! Klaar is ie met dat weerbarstige bossie! Bij een volgend boompje gaat hij opnieuw zijn slurfvaardigheden oefenen maar als er een iets groter olifantje komt die ook oog op het bosje heeft haakt hij al gauw af, hij heeft drommels goed in de gaten dat hij daar het gevecht om de takken niet van gaat winnen en loopt achteruit van het bosje weg
We hebben weer genoten van de olifanten en hopelijk is nu de ochtendrust van de dieren voorbij en zullen we meer gaan zien. Maar helaas..... na de olifanten zien we wederom niet veel meer dan twee Kudu's, een eenzame giraf en een plukje impala's op afstand. We gaan maar even een bakkie koffie drinken en daar krijgen we een paar Rhino's in beeld die op veilige afstand aan het grazen zijn.
Na de koffie-break merken we dat Nick zijn voet op het pedaal zet en steeds radiocontact heeft met andere rangers. Er is iets gevonden dat de moeite waard is om naar te kijken. Maar wat? Nick verklapt het niet. Pas als we aankomen zien we dat het cheeta's zijn wat de commotie op de radio heeft veroorzaakt. Twee mannetjes lopen gezamenlijk door de lage bosjes en wij zijn blij met deze onverwachte wending van deze rustige ochtend. Nick manoeuvreert de jeep steeds weer zo dat we goed zicht hebben. Een van de twee cheeta's maakt even een spurtje en rent achter een steenbokkie aan, maar hij vindt het blijkbaar niet interessant genoeg, want hij laat het beest toch maar lopen. We volgen de twee broers zo'n 20 minuten en moeten dan afscheid nemen van deze twee gracieuze dieren in dit mooie Timbavati-gamereserve.
Op de logde smaakt de brunch weer heerlijk en dan gaat iedereen zijn koffers pakken. De Nederlanders, de Amerikanen en wij; iedereen vertrekt vandaag naar zijn volgende bestemming. Nog even op de kiek met onze twee rangers en tackers en dan worden we uitgezwaaid door de staff.
De rit naar Hazyview is slechts een uurtje of twee en eigenlijk hoeven we alleen maar de R40 af te rijden. Deze weg voert vrijwel volledig langs bewoond gebied, zeer bewoond zelfs. Er is dus genoeg te zien en deze keer is het geen wild maar gewoon mensen in hun dagelijkse leefomgeving.
Vroeg in de middag komen we aan bij de Rissington Inn. Nadat de tassen in onze mooie Garden Suite gezet zijn gaan we maar even lekker wat lunchen en daarna even lekker relaxen.
Ilona en Edwin zijn hier gisteren aangekomen en zullen morgen naar Nederland vertrekken, dus kunnen we vandaag mooi even bijpraten over onze belevenissen van de afgelopen week. Dat doen we eerst op het terras met een drankje erbij en daarna schuiven we aan aan de gedekte tafel en dineren gezellig samen. De tijd vliegt als je het leuk hebt, dus de avond was zo weer om.
We hadden eerst het plan om morgenvroeg naar Kruger te gaan, maar eigenlijk hebben we behoefte aan even een luie rustdag. We blijven dus morgen maar gewoon lekker hier.
Voor nu: welterusten!
On this very moment zit ik op een leuk roodwit gestreepte bank met extra lange zitting waardoor je languit je benen neer kunt leggen. Kussentje in de rug en kaarsjes aan! We zijn in Hazyview bij Rissington Inn. Hier waren we 5 jaar geleden ook al en hadden een wat eenvoudiger kamer. Deze keer hebben we een prachtige Garden Suite. De naam zegt het al; we kijken uit over de tuin van de Inn, met daarachter in de verte velden en daar weer achter de bergen. Wat een rustgevende plek!
Vanmorgen onze allerlaatste game-drive van deze vakantie gehad. Het is niet zo koud als gisteren maar de dieren hebben het blijkbaar wel koud want we zien de eerste twee uur zo goed als niets. Gelukkig keert dan het tij een beetje en mogen we er getuige van zijn hoe een kudde olifanten de bosjes kaal eet. Vlak voor onze auto gaat een jong olifantje zijn 'Ik maak je bang!' Skills even oefenen en wappert met zijn oren en schudt met zijn hoofd terwijl hij zo dreigend mogelijk naar ons toe komt. Vlakbij de jeep houdt hij het toch maar voor gezien en duikt de bosjes in. Een ander jong olifantje is zijn slurfje aan het trainen. Hij probeert de takken van de boompjes te rukken net zoals hij dat zijn moeder en tantes ziet doen. Het lukt hem al aardig, maar sommige takken zijn toch nog wat lastig. Het slurfje doet nog niet altijd wat hij wil en omklemt de takken nog niet precies genoeg en de kracht ontbreekt ook nog een beetje. Daarom gebruikt hij zijn poot maar als extra hulpmiddel en zo lukt het toch om wat takken af te breken. Maar die dan vervolgens fijn malen en opeten is ook nog een 'dingetje'. Hij kauwt en kauwt terwijl er aan alle kanten takken uit zijn mond steken, maar hij krijgt de boel niet echt tot handzaam doorslikformaat verkleind. Opeens is hij het zat en zwiept de bos takken zijn mond uit! Klaar is ie met dat weerbarstige bossie! Bij een volgend boompje gaat hij opnieuw zijn slurfvaardigheden oefenen maar als er een iets groter olifantje komt die ook oog op het bosje heeft haakt hij al gauw af, hij heeft drommels goed in de gaten dat hij daar het gevecht om de takken niet van gaat winnen en loopt achteruit van het bosje weg
We hebben weer genoten van de olifanten en hopelijk is nu de ochtendrust van de dieren voorbij en zullen we meer gaan zien. Maar helaas..... na de olifanten zien we wederom niet veel meer dan twee Kudu's, een eenzame giraf en een plukje impala's op afstand. We gaan maar even een bakkie koffie drinken en daar krijgen we een paar Rhino's in beeld die op veilige afstand aan het grazen zijn.
Na de koffie-break merken we dat Nick zijn voet op het pedaal zet en steeds radiocontact heeft met andere rangers. Er is iets gevonden dat de moeite waard is om naar te kijken. Maar wat? Nick verklapt het niet. Pas als we aankomen zien we dat het cheeta's zijn wat de commotie op de radio heeft veroorzaakt. Twee mannetjes lopen gezamenlijk door de lage bosjes en wij zijn blij met deze onverwachte wending van deze rustige ochtend. Nick manoeuvreert de jeep steeds weer zo dat we goed zicht hebben. Een van de twee cheeta's maakt even een spurtje en rent achter een steenbokkie aan, maar hij vindt het blijkbaar niet interessant genoeg, want hij laat het beest toch maar lopen. We volgen de twee broers zo'n 20 minuten en moeten dan afscheid nemen van deze twee gracieuze dieren in dit mooie Timbavati-gamereserve.
Op de logde smaakt de brunch weer heerlijk en dan gaat iedereen zijn koffers pakken. De Nederlanders, de Amerikanen en wij; iedereen vertrekt vandaag naar zijn volgende bestemming. Nog even op de kiek met onze twee rangers en tackers en dan worden we uitgezwaaid door de staff.
De rit naar Hazyview is slechts een uurtje of twee en eigenlijk hoeven we alleen maar de R40 af te rijden. Deze weg voert vrijwel volledig langs bewoond gebied, zeer bewoond zelfs. Er is dus genoeg te zien en deze keer is het geen wild maar gewoon mensen in hun dagelijkse leefomgeving.
Vroeg in de middag komen we aan bij de Rissington Inn. Nadat de tassen in onze mooie Garden Suite gezet zijn gaan we maar even lekker wat lunchen en daarna even lekker relaxen.
Ilona en Edwin zijn hier gisteren aangekomen en zullen morgen naar Nederland vertrekken, dus kunnen we vandaag mooi even bijpraten over onze belevenissen van de afgelopen week. Dat doen we eerst op het terras met een drankje erbij en daarna schuiven we aan aan de gedekte tafel en dineren gezellig samen. De tijd vliegt als je het leuk hebt, dus de avond was zo weer om.
We hadden eerst het plan om morgenvroeg naar Kruger te gaan, maar eigenlijk hebben we behoefte aan even een luie rustdag. We blijven dus morgen maar gewoon lekker hier.
Voor nu: welterusten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
