Dag 11, Mashatu

Dag 11, Mashatu,
Wederom zijn we al voordat de wekker aanklopt wakker, springen in de kleren en zijn als eerste bij het ontbijt. O nee, twee mannen zijn ons voor. We speculeren over dit stel. Is het nou een 'setje' of is het een vader en een zoon? Ik ga voor het laatste. De mannen komen ons wat contactgestoord over in eerste instantie , want ze zeggen geen boe of bah. Inmiddels zijn we erachter dat het Fransen zijn. Tja, die spreken meestal geen engels of beroerd engels. De jongere man blijkt toch wel een klein beetje engels te spreken, maar doet dit alleen met de ranger eigenlijk. Tijdens een game-drive komt hun jeep ook naar de spot waar het luipaard met zijn jong is en we horen de Fransen commando's geven aan de ranger en dirigeren de jeep op die manier steeds naar een plek van waaruit zij goed foto's menen te kunnen maken. Ze blijven ook niet eindeloos staan -zoals wij- maar na een paar kieken willen ze alweer verder.
De oudere man hoest regelmatig rochelend zijn longen uit zijn lijf en we zijn eigenlijk stiekem blij dat wij niet bij hen in de auto zitten. De oudere man legt ook af en toe al zijn spuiten op tafel, hij schijnt suikerziekte te hebben. Hij ziet er zo slecht uit dat we het idee hebben dat hij met zijn bucketlist bezig is; nog 1 keertje naar zijn geliefde Afrika. Zoiets. We kunnen het niet laten om met elkaar te grappen dat dit zijn laatste reis is waarbij hij zijn koffers moet pakken. Op zijn volgende reis kan hij zonder bagage. (Oef.....wat een galgenhumor, maar we liggen dubbel. Sorry Franse meneer....:-X)
Terug naar het ontbijt. Weinig over de melden verder. We dragen Jakes op om vandaag naar leeuwen te zoeken. Het is wederom een bewolkte dag, de zon wil niet erg doorkomen. Goed voor de katachtigen, die laten zich dan makkelijker zien op de vlakte omdat het niet zo heet is. Maar het heeft ook het neveneffect dat ze niet gaan liggen luieren maar in beweging blijven en ze daardoor toch moeilijk te vinden zijn.
Het is rustig op de savanne deze ochtend. We zien niet veel dieren dus genieten we maar gewoon van het hier 'zijn' en het uitzicht over de oneindige vlakte. Dan stuitten we op een kuddetje olifanten met een paar kleintjes erbij. Jakes rijdt de jeep gewoon van het pad af naar de olifanten toe zodat we een eerste klas zicht hebben en er vlakbij zijn. Er zijn een paar kleintjes met elkaar aan het stoeien. We luisteren naar de geluiden die de olifanten maken bij het afrukken van grashalmen en van takken van bomen en af en toe trompettert er eentje even luid. Ze gaan gewoon door met hun bezigheden terwijl wij daar staan, maar ze houden ons wel degelijk in de gaten. Af en toe gaat er een slurf omhoog die even een geurproefje doet; mensen! Vervolgens graast hij weer verder.
Waar we nu rijden zijn de boompjes meer bebladerd en ook groener. Jakes en K doen er alles aan om leeuwensporen te volgen, maar het levert geen leeuw op. Opeens ziet Jakes in de rivierbedding de 3 cheeta broers lopen! Het zijn dan wel geen leeuwen maar om deze 3 luiwammesen van gisteren nu in beweging te zien is natuurlijk wel een cadeautje. Ze steken de droge rivier over en wij krijgen ze heel goed in beeld en van dichtbij te zien. Jakes rijdt steeds zijn wagen een end voor hen uit en staat dan weer stil. De cheetas wandelen rustig over de savanne alsof er om hen heen helemaal geen jeep met toeristen staat. Wat zijn het mooie beesten! Achter de cheeta's aan zien we af en toe een Jakhals lopen. Deze volgen de luipaarden in de hoop dat deze een kill maken en zij dan de restjes op kunnen eten. Cheeta's jagen overigens altijd overdag, die zwarte strepen die van hun ogen naar beneden lopen schijnen te maken te hebben met het absorberen van het licht. Cheeta's kunnen een snelheid bereiken van 120 km per uur. Ze zijn alleen wel snel uitgeput en moeten lange tijd bijkomen. Als er eentje een kill gemaakt heeft dan kan het niet meteen gegeten worden, er moet eerst uitgerust worden. De twee andere broers beginnen dan wel alvast aan de maaltijd.
Hoewel we de cheeta's een poosje volgen zien we hen geen kill maken en omdat we eigenlijk op zoek zijn naar de leeuwen vervolgen we de leeuwenspeurtocht. We komen steenbokjes tegen, zebra's, elanden en toen werd het tijd voor koffie. Bovenop een heuvel plant Jakes de jeep neer en hebben we weer een geweldig panorama uitzicht over de hele omgeving en als we onze ogen goed de kost geven vinden we tussen al die bosjes af en toe iets dat beweegt. Meestal zijn het impala's, maar soms ook giraffen of een gnoe.
Het lukt niet meer om voor de brunch de leeuwen in zicht te krijgen, maar we zien wel nog een kleine kudde olifanten met een heeeel kleintje van nog geen maand oud. Die loopt nog met gemak onder zijn moeder, tantes, omes en vader door.
De brunch is weer prima en we laten Jakes nog maar even leven en geven hem een nieuwe kans vanmiddag om de leeuwen op te sporen. Voor Anne en Henriette wordt dat hun laatste game-drive hier, dus we hopen voor hen -en voor onszelf- dat het nog gaat lukken!
Nu even siësta. Foto's bekijken, filmpjes bekijken en een tukkie doen.

Inmiddels is het 22.00 uur.
Goed nieuws! Jakes leeft nog!
De middag game-drive brengt ons via de bumpy massage wegen die ons weer een nieuw deel van het Tuli game reserve laten zien, naar hyena's! Het is een heel roedel en er zijn een paar piepkleine jonkies van nog geen twee maanden oud. Het zijn echt kleine schattige troeteldiertjes die daar ronddartelen tussen hun grotere broertjes en zusjes en moeders, tantes en weet ik veel wat. Vader is er niet bij, want als zoveel dieren in de dierenwereld, doen die niets anders dan paren en dan de benen nemen. De kleintjes worden in een kuil de eerste maanden verborgen gehouden en bij zo'n kuil staan wij nu. De kleintjes worden blind en dus volkomen hulpeloos geboren en de kuil moet hen enigzins beschermen tegen andere roofdieren. Tot nu toe is dat gelukt, want ze leven nog.
Na genoten te hebben van het hyena schouwspel trapt Jakes de jeep weer op de staart en gaan we op zoek naar de leeuwen. We vinden het echt niet te geloven dat Jakes hier op de savanne zo goed de weg weet. Want voor ons lijkt alles hier op elkaar en wij zouden de weg nooit meer terugvinden.
Maar Jakes weet heel goed wat hij doet en na een poosje rijden we weer in het gebied rond waar we vanmorgen ook al naar de leeuwen gezocht hebben. Uiteindelijk lukt het dan toch! Er liggen 6 leeuwen bovenaan de bedding van -de nu droge- rivier. Ze zijn lui en slapen allemaal de meeste tijd. Gelukkig voor de foto's en het vermaak tilt er soms even een zijn hoofd op en kijkt om zich heen. Gezien onze cheeta ervaring van gisteren, ziet het er niet naar uit dat de 6 leeuwen binnen afzienbare tijd de benen zullen gaan strekken, dus we nemen afscheid en rijden naar een lekker sundowner plekje waar ook een pipi-bushje in de buurt is (een struikje om achter te plassen.).
Inmiddels is de zon al onder en op de laatste 1,5 uur van de game-drive ik dat ik nog wel een porcupine wil zien. Een stekelvarken. Edwin wil wel een p.....( oeps...ik weet het niet mee....Een soort gordeldier) zien. De kans die p te zien is klein. De kans een porcupine te zien is ook klein, maar wel groter dan de p te zien. K schijnt met zijn licht weer heen en weer en doet zijn best. In de spotlight verschijnen een giraf, elanden, zebra's en een uiltje, maar een porcupine wil niet lukken. Wat opeens wel in het vizier is is een luipaard!
Het ligt moederziel alleen bovenaan de droge rivierbedding, als een sfinx. Wat een onverwacht cadeautje weer! Het is te donker geworden om nog goed te kunnen fotograferen maar Edwin kan met zijn supersonische camera toch nog een paar mooie plaatjes schieten die hij vast wel met ons wil delen.
We gaan op 'huis' aan en K schijnt weer met zijn lamp heen en weer
Maar dan stuurt Jakes plotseling de jeep langs het rijpad en stapt uit. We moeten allemaal uitstappen. Lekke band!
Het is inmiddels aarde donker en we staan met zijn zessen in een klein rondje met elkaar te kletsen en te hopen dat geen roofdier ons besluipt, terwijl Jakes met zijn lampje schijnt op hetgeen K aan het doen is: de band verwisselen. Gelukkig lukt het allemaal prima en na een kwartiertje kunnen we onze tocht door het donker weer hervatten. Het lukt K nog een piepklein uiltje in de boom te spotten. Ongelofelijk dat hij dat ontdekt! En wat we ook nog zien is een springhair (of zoiets), een soort nachtdier dat zich voortbeweegt als een soort kangoeroetje met een lange staart, roodbruin met zwarte punt. Ik noem het voor het gemak maar gewoon een springhaze. Een Afrikaanse wilde kat komt ook nog voorbij. Ziet eruit en heeft het formaat van een gewone huiskat.
Eenmaal terug op kamp eten we voor het laatst met elkaar in de Boma. Deze avond hebben ze de tafels gewoon naast elkaar gezet in plaats van in een half rondje. Zo is het makkelijker met elkaar te praten en hoef ik niet met Jakes 'arround the hook' te praten. Gisterenavond maakte ik die opmerking en er werd smakelijk om gelachen. Ik bedoelde natuurlijk: arround the corner. De hook-opmerking had wel indruk op Jakes gemaakt want de hele dag herinnerde hij zich dat ik hem met mij hook zou killen als hij geen leeuwen vond.
En leeuwen heeft hij uiteindelijk dus wel gevonden. Ze waren niet erg levendig, maar een leeuw is een leeuw dus Jakes hoeft niet gekild te worden door mijn hook!
Morgenochtend moeten we afscheid gaan nemen van Anne en Henriette. Wat leuk hen ontmoet te hebben en het samen zo gezellig te hebben gehad. Ze doen de ochtend game-drive niet meer mee omdat ze een reisdag hebben en naar hun volgende bestemming, maar gaan wel vroeg opstaan en even mee snacken van het ontbijtje om afscheid van ons te nemen.