Dag 7, Marataba Trails Lodge deel 1 en 2

Dag 7, Marataba Trails Lodge

Deze ochtend zijn we de enige gasten die de wandelsafari doen.
Shawn en Andreas halen ons na het eenvoudige ontbijtje op en we rijden met de jeep naar Rhino-gorge; neushoornkloof. Het is nog lekker fris zo s' morgens vroeg en de kloof ligt nog volledig in de schaduw, dus het is maar goed dat we warm worden door het lopen. Het duurt niet lang of Shawn vindt al de eerste black Rhino pootafdrukken. Andreas drukt regelmatig of zijn wind spuitbusje om zo in de gaten te houden dat we uit het geurspoor van de vermeende neushoorn blijven. Het blijft niet alleen bij pootafdrukken. De twee spoorzoekers vinden verse poep en checken even of het echt wel vers is. Met de voet schoppen ze wat van de bovenste poep opzij en voelen dan met de hand of het nog warm is. Lekker klusje, maar ze zijn het gewend. Ja! Het is vers! We lopen langs een groot stuk steen en Shawn vertelt dat op deze plek een week geleden opeens een Rhino uit het struikgewas kwam rennen en de gasten alle 8 zich achter en op de steen verschanst hadden omdat er in de buurt geen boom o.i.d. Was. Die steen was veel te klein en Shawn was blij dat de neushoorn besloot om niet door te rennen maar rechtsomkeert te maken. Nou, lekker dan! Hier lopen wij dus nu! Een spannend gevoel begint ons nu toch wel te bekruipen, helemáál als we op steenachtige ondergrond een flinke natte plek vinden: Rhino pies! De heren halen ook hier hun vinger even door en ruiken of het wel echt zo is. Het begint nu toch wel een beetje penibel te worden en we schuifelen voetje voor voetje door de kloof waarbij de rangers voordurend ogen en open houden. Hoewel Shawn steeds zegt niet het dikkere gewas in te willen gaan om geen neushoorn te storen, gaan we deze keer toch een deel in waarvan ik denk; nou, als ik neushoorn was dan zou ik dit wel een fijn beschut plekje vinden.
Maar gelukkig, we komen er geen tegen. We belanden bij de beek die zich rond allerlei grote stenen en keien kronkelt. Plots horen we aan de overkant flink gesnuif en een soort geroffel. Shawn maant ons om in de boom te klimmen! Ik gooi mijn trouwe vriendje de wandelstok op de grond en klim de aangewezen boom in. Het is meer een omgevallen boom dus echt hoog kan ik niet gaan. Marcel klimt achter me aan en mocht er een neushoorn komen dan is hij het eerste aan de beurt. De rangers zijn tevreden en staan zelf even verderop op een hoge steen te kijken en luisteren naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Je moet geduld hebben maar dan horen we het nog een keer! Oef! Spannend zeg! Zou dat beest het wagen om de spurt richting ons te nemen? Het is hier best berg- en rotsachtig en hij zal dan een kleine afdaling moeten maken en over de keien in de beek moeten stappen voordat hij bij onze boom is.
We zullen het niet weten. Want na de tweede reeks genuf en geroffel blijft het stil.
Shawn maant ons de boom uit en we vervolgen onze weg langs de beek en blijven in de buurt van de bomen die daar langs groeien. Na een poosje komen we bij een plek aan waar we even lekker op een steen kunnen zitten en van de visjes in het water kunnen genieten. Neushoorndreiging blijft aanwezig, maar de rangers zijn nu redelijk relaxed dus we denken dat we wel veilig zijn en laten ons geurspoor achter op de rotsen.
Het is tijd om terug te keren naar de jeep. De terugweg doen we iets sneller, maar we blijven wel allert op neushoorn signalen. Gelukkig bereiken we weer veilig de jeep en zijn -ondanks dat we geen zwarte neushoorn gezien hebben- toch blij dat we er zo dichtbij waren!
Op de terugweg naar de lodge springen er nog een aantal impala's over en hobbelen er een paar zebra's over de weg. Blijft leuk!
We verorberen de brunch met zijn tweetjes. Vanmiddag komen er nieuwe gasten hoorden we, dus vanavond zijn alle plaatsen aan tafel weer bezet.

Het is inmiddels 22.25 uur.
We hebben een geweldig leuke avond gehad met de nieuwe gasten op de Trails Lodge. Vanmiddag hadden we wel even iets andere gedachtes over de nieuwe bewoners. Om half 3 waren wij paraat op de mail-lodge om nog even van het zonnetje te genieten om het terras en dan om 15 uur wat lekkere hapjes te verorberen met een drankje zoals hier dagelijks gebeurt voordat de safari begint. Helaas zijn er om 3 uur nog geen enkele van de 6 nieuwe gasten gearriveerd dus we worden ingeseind dat de safari wat verlaat zal zijn. Oke, is prima, kan gebeuren.
De eerste 4 gasten komen zo rond 10 over 3 aan. Mooi! Dan kunnen zij mooi even mee snoepen en proeven van de lekkernijen en de drankjes. (Ice-tea, ice-coffe of vruchtensap). Hopla wandelschoenen aan en gaan met die banaan!
Maar nee.... de nieuwbakken gasten krijgen een uitgebreid welkom en de gelegenheid om zich even op hun kamer op te frissen. Oef....dat gaat tijd kosten.
De laatste 2 gasten op wie nog gewacht wordt komen rond half 4 aan en ook zij krijgen alle tijd om lekker even te acclimatiseren met de boodschap om rond 4 uur wel bij de mail-lodge te zijn voor de snacks en afternoon drink.
Iedereen is er inderdaad tegen 4 uur en dan begint dus pas de afternoon 'party' die eigenlijk om 3 uur had plaats zullen vinden. Wij voelen al aan dat een wandelsafari moeilijk gaat worden omdat het het om 6 uur gewoon donker is en dat wil je echt niet meer te voet in de bush zijn. Maar de kersverse gasten - 2 stellen uit uit Johannesburg die elkaar niet kennen , en een stel uit CapeTown- hebben daar helemaal geen erg in en gaan lekker zitten kletsen en genieten van hun weekendje weg. Ja, weekendje weg! Dat is namelijk wat al deze stellen aan het doen zijn. Hele week gewerkt en nu even 'eruit'!. Twee van de drie stellen zijn hier maar 1 nacht en vertellen dat ze deze lodge speciaal gekozen hebben vanwege het wandelen. Wandelen? Uhh.....dan moeten jullie nu wel eens in de schoenen gaan en stoppen met kletsen want er kan niet veel meer gewandeld worden omdat de zon zo al onder gaat. Maar niemand, behalve wij, lijken daar op te letten.
Het begint me zelfs een beetje te irriteren dat ook het management en de rangers hen er helemaal niet op attent maken dat er van wandelen niet veel meer terecht zal komen als we niet snel vertrekken.
Shawn is er inmiddels ook en laat ons al weten dat we met de jeep gaan. Jammerrrrr.
De kudde zet zich nog steeds niet in beweging en Uiteindelijk roept Marcel iedereen en vraagt of dat het misschien eens tijd wordt?
Een uur later dan gebruikelijk vertrekken we, 16.30 uur is het dan al en dan pas wordt er medegedeeld aan de anderen dat er niet meer gewandeld kan worden en het een jeepsafari wordt. Grrrrr, Beetje suf allemaal...
Shawn is van plan om in snelle vaart naar de rand van het park te rijden omdat daar de meeste kans op wild is, maar onderweg neemt hij een zwarte neushoorn waar. OMG! Wat een opmerkzaamheid om van die afstand een Rhino te spotten. Zelfs met mijn verrekijker kost het mij moeite om het beest te vinden maar 'lucky me!' Ik zie zijn achterwerk door het struikgewas bewegen. Marcel heeft minder geluk, hij ziet het niet.
We rijden met de jeep richting de locatie waar het beest zich schijnt te bevinden en daar staren we ongeveer een uur -of zelfs langer- in de bosje. We horen af en toe gebries en dat verplaatst zich ook lichtelijk, maar daadwerkelijk de zwarte neushoorn zien? Nee.....
Het is inmiddels ook al te donker geworden om nog veel te zien en een sundowner zit er ook niet meer in met dit licht. De jeep rijdt nog een beetje door het park en met behulp van de rode lamp proberen de rangers nog wat wild op te sporen. Er steekt een Afrikaanse Civet over! Een prachtig zwart-wit getekend beest. Dat is dan gewoon wel een cadeautje want ga eens op zoek naar een Afrikaanse Civet en gij zult het niet vinden! haha!
Eenmaal terug op de lodge drinken we daar een sundowner terwijl de zon al lange en breed onder is. Jon, de kok, legt ons weer uit welke lekkernijen hij gemaakt heeft en het smaakt allemaal weer prima.
We zijn de hele avond gezellig aan het kletsen met het stel uit Cape-town. Het lukt Marcel wederom weer om in zijn steenkool Engels de lachers op zijn hand te krijgen en onze ervaringen in Oeganda bij de Gorilla's blijken ook veel nieuwsgierige vragen op te roepen. Leuk.
Ondanks dat de middag dus een beetje met wat irritatie begon is het uiteindelijk een heel gezellige avond geworden. Shawn blijkt overigens ook al in geuren en kleuren aan deze nieuwe gasten verteld te hebben dat wij vanmorgen in een boom hebben moeten klimmen in verband met zwarte neushoorn dreiging! Hij vertelt nu ook dat hij in dat gebied waar wij vanmorgen waren, niet meer gaat wandelen met meer dan twee gasten omdat er geen bomen zijn waarin je kan klimmen als je met een groter gezelschap bent. How lucky we were!
Het was weer een geweldig leuke dag met heel bijzondere ervaringen in een geweldig mooi landschap!
We zijn dankbaar!
Morgenochtend moeten we de wandelsafari skippen omdat we een flinke rit richting Louis Trichart moeten maken. Het is hier in ZA om 6 uur donker en voor die tijd willen we graag op plaats van bestemming zijn. We kregen een appje van Ilona en Edwin - die vandaag die kant op zijn gegaan- dat het best nog wel een pittige rit is en een wegopbreking extra tijd kost. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus we gaan tijtijds op pad.
Trusten voor vandaag.