Dag 6, Marataba Trails Lodge

Dag 6. 28 juli 2017. Marataba Trails Lodge

We mogen vandaag uitslapen! Pas om half 7 worden we gewekt. Maar we waren al eerder wakker. Gisterenavond de gordijnen open geschoven om zo te kunnen genieten van het uitzicht vanuit ons bed als de zon weer zou opgaan. En dat is gelukt! Wat prachtig prachtig prachtig!
Het is even organiseren wat we wel en niet meenemen en hoe, omdat we nu alles lopend gaan doen en het zelf moeten dragen. Uh, alhoewel......Marcel is meestal de klos wat dragen betreft.... :-)
Camera's die klik geluiden maken bij het afdrukken mogen sowieso niet mee om zo de dieren niet te laten schrikken. Foto's maken dus met het mobieltje.
Na een kommetje yoghurt met wat knapperigs erin en een bakkie koffie/thee stappen we in de jeep. We gaan eerst even een stukje rijden om op een goed plekje uit te stappen en te voet de zwarte neushoorn te zoeken. Na de verhalen van gisteren ben ik er niet meer zeker van of ik deze wel wil tegenkomen tijdens een wandeling...
We beginnen met een vestje en een jasje aan, maar al snel kan dat uit. Het zonnetje begint al warmte af te geven en van het lopen gaat ons eigen kacheltje ook aan. Het is geweldig om hier te voet de bosjes te doorkruisen. We volgen dierenpaadjes, stappen over kleine beekjes en proberen zo vaak mogelijk wijds om ons heen te kijken en te genieten van de bergen die door de zon in het licht gezet worden. Dat zijn steeds korte blikken want voordat je het weet struikel je over een steen, een tak, of een stuk boomstam of blijf je haken met je jasje/broek/ schoen aan de stekels die hier veelvuldig aan de takken groeien.
Shawn en Andreas lopen voor met geladen geweren en hebben ons instructies gegeven wat te doen mochten we in een benarde situatie terecht komen. We krijgen ook nog wat handgebaren mee. Shawn is streng en duidelijk en laat ons weten dat er geen discussie mogelijk is; bevelen opvolgen tijdens de wandelsafari.
Tijdens de speurtocht naar de zwarte neushoorn horen we van alles over verschillende soorten poep en andere sporen die de dieren achterlaten. Schuursporen tegen een boom, afgeknabbelde takjes, het kingsize bed van een Neushoorn en de resten van een enorme Koedoe die door een leeuw verorberd is. Het gewei en het grootste deel van het schedel met nog wat huid erop, ligt als een soort souvenier op ons pad. Mooi fotomomentje en eens even voelen hoe zwaar dat nou is. Wow!
Eindelijk vinden de rangers verse neushoornsporen! Een zwarte! Te zien aan de voetafdruk en de resten die in de poep te zien zijn; kleine schuin afgevreten takjes. Een zwarte neushoorn is geen graseter maar eet takjes en twijgjes van bomen. Shawn en Andreas ruiken ook aan de blaadjes; de Rhino heeft zijn geurspoor uitgezet. De poep is aardig vers, het stinkt en er vliegen honderden kleine vliegjes die genieten van deze lekkernij.
We volgen het spoor van de neushoorn en staan dan plotseling stil. Shawn heeft een -voor hem bekend Rhino geluid- gehoord in de bosjes! Hij maant ons stil te blijven staan en laat Andreas bij ons achter om zelf de bosjes in te sluipen. Na een minuut of 10 komt hij terug. Hij kan de Rhino niet vinden, het is een bijna ondoordringbaar stukje bush en hij wil de Rhino niet storen en boos maken. We vervolgen ons pad maar omdat we niet willen dat de Rhino ons ruikt verandert Shawn wel de route.
En zo komen we na twee uurtjes wandelen weer bij de auto aan. We rijden richting de lodge en we stoppen even bij een flinke waterpoel. We hoorden ze al van verre: hippo's! Een enorm mannetje, een paar vrouwtjes en een jong dobberen in de rondte. Vader hippo vindt het niet echt heel leuk dat we er zijn en laat zijn enorme tanden aan ons zien door zijn bek eens even goed open te sperren. Daarna volgt een enorm gebrul, dat tussen de bergen weerkaatst. Om de hippo niet teveel te storen - met een hippo wil je écht geen ruzie hebben- laten we hen met rust en rijden naar de Lodge.
De brunch staat al klaar en we laten het ons weer goed smaken.
Pas om 15.30 gaan we weer een wandelsafari doen dus het is tijd om even te relaxen en te genieten van die prachtige kamer met dat geweldige uitzicht vanaf je bed!
De middagsafari starten we met een korte trip met de jeep die ons naar een goed startpunt brengt. De wandeltocht begin hoopvol, want waar de auto geparkeerd wordt blijkt net een neushoorn zijn kingsize bed gehad te hebben. De sporen zijn zo vers! Shawn denkt dat de jeep het beest heeft gestoord in zijn rustmoment. Andreas spuit met een spuitbusje om de windrichting te bepalen en Shawn haalt er een iets ouderwetsere manier bij: hij schudt met een zakje waarin meel ofzo zit en door de wind wordt meegenomen. We weten nu welke kant onze mensengeur opgewaaid wordt.
De tocht begint en we zijn al snel bij het bijna drooggevallen riviertje dat hier door het gebied kabbelt. Het is een mooie tocht. We moeten flink oppassen niet geraakt te worden door doornen van takken en over allerlei takken en stenen stappen. De route gaat de gorge in ( kloof) dus we dalen langzaamaan af en moeten ons regelmatig even goed vasthouden of een grote stap nemen om niet om te vallen. We vinden sporen genoeg van neushoorns maar zien ze niet. Opeens horen we beesten! Het zijn de hoeven van zebra's die de rust verstoren. De tocht voert ons steeds verder de kloof in en stoppen uiteindelijk bij een rotspartij waar water doorheen stroomt. We hebben even een minuut of tien om een beetje bij te tanken. Wie wil mag even pootje baden in het stromende water en door de stroming stappen. Die kans laat ik met niet ontnemen dus hopla, schoenen uit en lekker met de blote pootjes het water voelen dat vanuit de bergen naar beneden wordt gevoerd. Terwijl ik daar zo loop te turen in het heldere water met mijn blote voetjes ze ik ook kikkervisjes die zich even laten zien maar zich dan weer gauw verstoppen in het kleine laagje modder dat op de stenen ligt en waar het water overheen raast. Wat een mooi moment weer! Hier te mogen zijn! Zo bijzonder!
Na een kwartiertje ofzo gaan we de terugtocht naar de auto aan. We zien onderweg nog een beest dat net een steen lijkt, zo stil zit het op een rotsplateau, maar nadat we er een paar minuten naar hebben gestaard en ons afgevraagd of het nou echt wel een beest is, neemt het de benen. Ja. Het was dus een beest! Shawn en Andreas weten natuurlijk precies wat het was, maar ik ben de naam alweer vergeten. Rockdassie ofzo.
Als we eenmaal weer bij de jeep zijn spot Marcel in de verte nog een zebra. Good spotting! Shawn is onder de indruk!
We rijden met de jeep een stukje richting de lodge maar stoppen nog even in het veld om van de sundowner te genieten. 4 van de 6 gasten willen een gin-tonic. Dat kan! En Shawn en Andreas gaan aan de slag om dit mixje samen te stellen. Oeps! Ze zijn de tonic vergeten! We zijn niet ver van het kamp en Andreas rijdt gewoon even heen en weer om de tonic op te halen. Als hij al bijna weggereden is vraag ik aan Shawn of hij wel zijn geweer bij zich houdt, want we stonden op een open veld met graspluimen zo hoog als je middel en waarin met alle gemak een leeuw onzichtbaar naar ons zou kunnen sluipen of een zwarte neushoorn plots opduikt. Ah! Shawn vond het wel een goede hint van mij en pakte nog even het geweer voordat Andreas wegreed. Terwijl de anderen wachtten op de tonic had ik inmiddels een heerlijk wijntje met ijs en we knabbelden van de billtong, de nootjes en nog iets vlezigs dat ik niet zo lekker vond. Na een kwartiertje is Andreas terug en kan iedereen zijn glas heffen en genieten van drankje, hapje en de ondergaande zon.
Eenmaal terug bij de lodge staat de crew ons weer op te wachten met een lekker warm nat handdoekje om ons op te frissen en is het kampvuur alweer ontstoken. Evenals gisterenavond is het niet koud en zitten heerlijk een uurtje buiten in het donker te genieten van het vuur en gezellig te kletsen met elkaar. Het Engels kletsen begint me steeds beter af te gaan en we dat is handig als je een gesprekje wilt voeren met de Canadezen. Christine blijkt een freelance writer te zijn en Andrew werkt bij een agentschap dat reizen verzorgt. Vandaar dat hij zelf ook zoveel kan reizen....
Jon de kok heeft weer allerlei lekkernijen voor ons bereid en we tafelen weer met zijn allen. Shawn eet ook weer mee. Het is 'part of his job' met de gasten mee te eten. Dat is natuurlijk lekker maar ook wel vermoeiend om steeds met andere mensen aan tafel te zitten en voor jezelf in herhaling te vallen over hetgeen je hebt meegemaakt en wat je loopbaan was.
Morgenochtend gaan Edwin en Ilona en Andrew en Christine niet mee met de morning-safari. Ze reizen morgen verder naar hun volgende locatie en die neemt wel wat reistijd in beslag. Morgenochtend zullen Marcel en ik dus de enige twee zijn die met Shawn en Andreas een tochtje gaan maken.
En wie weet. Zien we dan toch nog iets meer dieren dan we tot nu toe zagen.
Ondanks het minimale aantal dieren dat we hebben gezien vandaag , hebben we wel maximaal genoten van alle weelde en de prachtige omgeving met leuke mensen die we een week geleden nog nooit gezien hadden.
Life is good!
We are so thankfull!

Liefs van ons.