Dag10, Mashatu

De Mashatu hutjes liggen lekker tussen het struikgewas in en we worden gewekt door kwekkende en schreeuwende vogels. Om 6 uur staat de wekker voor de deur en springen we ons lekkere bedje uit. We springen als impala's in de kleren en zijn in no-time klaar. Het ochtendhapje is hier best uitgebreid, zeer smakelijk en zonder botten!
Het Nederlandse stel, Anne en Henriette komen ook in onze jeep omdat het Italiaanse stel vandaag weggaat. Jakes wil zijn Nederlands verbeteren en is blij met zijn vrachtje.
Het doel van vandaag is natuurlijk het luipaard van gisteren weer te zien. We hopen dat het inmiddels niet meer angstig op een hoge tak zit.
En we hebben geluk! Als we aankomen rijden zien we het welpje al over een stam naast de boom lopen en de moeder zit in de boom. Als Jakes de jeep op een goed plekje heeft gezet, is het welpje inmiddels alweer verdwenen tussen de takken, maar de moeder zit klaar voor ons om gefotografeerd te worden. Het is wel nog een beetje te donker, maar het geklik van de camera's houdt niet op. Het welpje komt na een poosje weer naar beneden gedarteld en zoekt zijn moeder op. De twee luipaarden verzorgen voor ons een twee uur durende show. Af en toe likken ze elkaar uitgebreid, dan weer staat de ene op en dan weer de ander en met hun pootjes lijkt het alsof ze af en toe 'papier, steen, schaar' spelen. Ze rollebollen om elkaar heen op de grond en het welpje speelt een 'Ik ga je pakken' spelletje door plat op de grond te gaan liggen en als moeder eraan komt op te springen. Moeder vindt het ook leuk en ze stoeien er met zijn tweetjes op los. Na een poosje in en bij de boom gespeeld te hebben zoeken ze de ruimte in het veld rond de boom. Jakes zorgt er steeds voor dat wij goed zicht houden want hij heeft wel in de gaten dat deze 6 Nederlanders wel de hele dag naar deze twee luipaarden zou kunnen blijven kijken. Af en toe moeten we flink bukken om niet door een tak onthoofd te worden.
De twee luipaarden nemen regelmatig de tijd om even uit te puffen van het gespeel, maar dan gaat de kleine weer op onderzoek uit, klimt in een boom wacht tot moeder eraan komt en springt naar haar toe. Ze trekken zich van ons toeschouwers niks aan en lopen af en toe vlak voor de jeep langs.
Met moeite nemen we na meer dan twee uur afscheid van onze fotomodellen om een bakkie koffie te doen ergens op de savanne. Jakes rijdt de jeep naar een heuvel maar stopt onderaan. Hij laat ons de heuvel oplopen terwijl de tracker (zijn naam begint met een K geloof ik en eindigt op da, maar wat er tussenin hoort? I don't know.....) de jeep de heuvel op rijdt en de opdracht krijgt de koffie en thee klaar te hebben als wij boven zijn. Gelukkig voor hem lukt het hem, want Jakes stelt hem regelmatig in het vooruitzicht; " I kill you if you don't do what I say." Wij hebben Jakes inmiddels laten weten dat wij hem zullen killen als hij ons vanmiddag de 3 cheeta's niet laat zien die vanmorgen door een andere jeep zijn gespot.
Eenmaal terug op de lodge schuiven we aan voor een lekkere brunch, wederom zonder botten, bekijken de foto's en filmpjes die we geschoten hebben en doen daarna de middag siësta. Dat wil zeggen; Marcel slaapt, Karin schrijft haar verhaaltjes of is met filmpjes bezig, of slaapt ook. Ik luister naar de geluiden om ons hutje heen. Af en toe kijkt er een eekhoorntje over de schutting en ik zie vanuit mijn bed nu een eekhoorntje aan een takje knabbelen op 4 meter afstand vanaf mijn bed waarop ik zit.
Het is nu 12.15 uur. Om 15.30 uur gaat ons avontuur weer verder!
Vervolg;
Om 15.00 uur doen we ons tegoed aan de afternoonhapjes. Er zitten geen botjes in en omdat ik niet weet wat er vanavond op het menu staat geniet ik van de lekkernijen en sla er geen een over. Om 15.30 vertrekken we. Om naar de cheeta's te gaan moeten we zo'n drie kwartier rijden naar de rand van het park. Tenminste, daar zijn de cheeta's vanmorgen voor het laatste gezien. Onderweg laten we ons nauwelijks verleiden om nog van alle foto's te maken, maar van de eland-antilopen die we zien maken we wel even een uitzondering. Nog een uitzondering maken we voor de hyena die door K (de tracker) gespot wordt. Een bijzondere spot want dat beest lag mijlenver van het pad af rustig naast een boompje. Uit de verte voor ons niet meer dan een boomstam o.i.d. Helaas heeft de hyena geen zin om op te staan om zich in vol ornaat te laten fotograferen en we gaan daar ook niet op wachten. Hopla! We moeten naar de cheeta's.
Opeens zegt Jakes; Ja! Daar zijn de cheeta's! Hij roept het wel drie keer maar wij zien alleen maar bomen en heuveltjes. Pas als we er zowat bovenop rijden zien we de cheeta's. Wow! Wat een prachtig gezicht. Een van de cheeta's is net eventjes opgestaan en de andere twee liggen op de grond. De derde gaat er al snel ook naast liggen. Het zijn 3 broers en zijn een jaar of 17. Ze zijn altijd bij elkaar en lagen dan ook heel gebroederlijk bij elkaar met elkaar te kroelen en elkaar te likken. Dan kijkt de ene weer even op, dan kijkt de andere weer om zich heen of ze leggen alle drie hun kop neer en dommelen in. Ze trekken zich niks van ons aan. We klikken en knippen tot er weer op los. Ons voornemen om deze keer niet zoveel foto's en filmpjes te maken is helemaal van de baan.....
We hopen dat de cheeta's aan de wandel gaan, maar daar hebben ze geen zin in. Af en toe strekt er zich eentje een beetje uit, tilt zijn kop op of draait zich om, maar daar blijft het bij. Na zo'n 1,5 uur hebben we afscheid genomen van cheeta's en een plekje opgezocht om de sundowner te verorberen. Er worden weer diverse geursporen uitgezet en inmiddels was het ook al aardig schermerig. Op de terugweg naar de lodge schijnt K met zijn schijnwerper van links naar rechts en weer terug, maar we zien niet veel meer dan een paar konijnen.
En nu is het 20.00 uur.. etenstijd. Ik ben benieuwd of het diner veel botten gaat bevatten. We zullen zien!