Dag 7, Marataba Trails Lodge, deel 1

Dag 7, Marataba Trails Lodge

Deze ochtend zijn we de enige gasten die de wandelsafari doen.
Shawn en Andreas halen ons na het eenvoudige ontbijtje op en we rijden met de jeep naar Rhino-gorge; neushoornkloof. Het is nog lekker fris zo s' morgens vroeg en de kloof ligt nog volledig in de schaduw, dus het is maar goed dat we warm worden door het lopen. Het duurt niet lang of Shawn vindt al de eerste black Rhino pootafdrukken. Andreas drukt regelmatig of zijn wind spuitbusje om zo in de gaten te houden dat we uit het geurspoor van de vermeende neushoorn blijven. Het blijft niet alleen bij pootafdrukken. De twee spoorzoekers vinden verse poep en checken even of het echt wel vers is. Met de voet schoppen ze wat van de bovenste poep opzij en voelen dan met de hand of het nog warm is. Lekker klusje, maar ze zijn het gewend. Ja! Het is vers! We lopen langs een groot stuk steen en Shawn vertelt dat op deze plek een week geleden opeens een Rhino uit het struikgewas kwam rennen en de gasten alle 8 zich achter en op de steen verschanst hadden omdat er in de buurt geen boom o.i.d. Was. Die steen was veel te klein en Shawn was blij dat de neushoorn besloot om niet door te rennen maar rechtsomkeert te maken. Nou, lekker dan! Hier lopen wij dus nu! Een spannend gevoel begint ons nu toch wel te bekruipen, helemaal als we op een steen een flinke natte plek vinden: Rhino pies! De heren halen ook hier hun vinger even door en ruiken of het wel echt zo is. Het begint nu toch wel een beetje penibel te worden en we schuifelen voetje voor voetje door de kloof waarbij de rangers voordurend ogen en open houden. Hoewel Shawn steeds zegt niet het dikkere gewas in te willen gaan om geen neushoorn te storen, gaan we deze keer toch een deel in waarvan ik denk; nou, als ik neushoorn was dan zou ik dit wel een fijn beschut plekje vinden.
Maar gelukkig, we komen er geen tegen. We belanden bij de beek die zich rond allerlei grote stenen en keien kronkelt. Plots horen we aan de overkant flink gesnuit en een soort geroffel. Shawn maant ons om in de boom te klimmen! Ik gooi mijn trouwe vriendje de wandelstok op de grond en klim de aangewezen boom in. Het is meer een omgevallen boom dus echt hoog kan ik niet gaan. Marcel klimt achter me aan. De rangers zijn tevreden en staan zelf even verderop op een hoge steen te kijken en luisteren naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Dan horen we het nog een keer! Oef! Spannend zeg! Zou dat beest het wagen om de spurt richting ons te nemen? Het is hier best berg- en rotsachtig en hij zal dan een kleine afdaling moeten maken en over de keien in de beek moeten stappen voordat hij bij onze boom is.
We zullen het niet weten. Want na de tweede reeks gebrief en geroffel blijft het stil.
Shawn maant ons de boom uit en we vervolgen onze weg langs de beek en blijven in de buurt van de bomen die daar langs groeien. Na een poosje komen we bij een plek aan waar we even lekker op een steen kunnen zitten en van de visjes in het water kunnen genieten. Neushoorndreiging blijft aanwezig, maar de rangers zijn nu redelijk relaxed dus we denken dat we wel veilig zijn en laten ons geurspoor achter op de rotsen.
Het is tijd om terug te keren naar de jeep. De terugweg doen we iets sneller, maar we blijven wel allert op neushoorn dreiging. Gelukkig bereiken we weer veilig de jeep en zijn -ondanks dat we geen zwarte neushoorn gezien hebben- toch blij dat we er zo dichtbij waren!
Op de terugweg naar de lodge springen er nog een aantal impala's over en hobbelen er een paar zebra's over de weg. Blijft leuk!
We verorberen de brunch met zijn tweetjes. Vanmiddag komen er nieuwe gasten hoorden we, dus vanavond zijn alle plaatsen aan tafel weer bezet.