Dag 5, Marataba: van Safari lodge naar trails-lodg

Donderdag 27 juli 2017. Marataba; van safari naar trails-lodge

Gisterenavond bijtijds naar bed, maar niet meteen de slaap kunnen vatten. Marcel wel hoor, die heeft nooit ergens last van. Maar ik? Was het nou de wind die het dak van het tenthuisje zo'n lawaai liet maken of waren het aapjes? Dat laatste baarde me toch een beetje zorgen....Om een uur of half 12 hield het lawaai op en konden m'n luikjes met een gerust hart dicht.
De volgende ochtend hoorden we dat het waarschijnlijk eekhoorntjes geweest zijn die op ons dak tikkertje hebben gespeeld. Daar stikt het hier van, dus zou goed mogelijk zijn.
Om 6.45 zaten we weer aangekleed en volgegeten in de jeep. Het stel dat gisteren te laat was voor de evening-drive, was nu mooi op tijd. Ze blijken uit Canada te komen en al doorgewinterde game-drivers te zijn: in allerlei Afrikaanse landen zijn zij al geweest. Liefhebbers dus. Ik hoef geen bijnaam te verzinnen want ik weet hun namen nog; Christine en Andrew. Maar het kan zijn dat ze later nog een bijnaam krijgen. Ligt aan hun gedrag ;-)
Ryan vindt al snel sporen van een leeuw. Een jong - geen welpje, maar een tienertje zeg maar-. Het jong is alleen en Ryan vermoed dat hij zijn moeder zoekt en laten wij die moeder nou gisterenavond een poosje gevolgd hebben!! De trackers en rangers weten nu dat de twee elkaar zoeken en in welk gebied ongeveer. Tijdens de zoektocht kom we niet heel veel andere dieren tegen. We zien wel opnieuw een jakhals. Deze is gewond aan zijn poot en hinkt flink. Als die wond gaat ontsteken is het gedaan met hem zijn we bang. Geen huisartsen, specialisten of medicijnmannen in het dierenrijk helaas.
Het zoeken en rondrijden duurt geruime tijd en we beginnen de omgeving al meer te herkennen. Eerlijk gezegd vallen op een gegeven moment mijn ogen dicht van het ingespannen turen. Met moeite probeer ik ze open te houden want je gaat toch niet zitten slapen in een jeep in Zuid Afrika die door zo'n mooi landschap rijdt op zoek naar leeuwen en ander wild!!! Nou, ik bijna wel dus.....
Tijd voor koffie. We hebben net de kopjes volgeschonken als Ryan door krijgt dat er leeuwen zijn gevonden! Toch maakt Ryan niet heel veel haast om de koffie door ons strot te duwen. De leeuwen liggen blijkbaar rustig ergens een beetje slaperig te wezen. We zullen zien!
Als we eenmaal weer rijden zijn we na zo'n tien minuten op de plek waar de leeuwen op ons liggen te wachten. Letterlijk! Een mannetje en een vrouwtje liggen relaxed op de grond en kijken een beetje om zich heen. Er staat al een andere jeep, maar na zo'n tien minuten rijdt deze verder en hebben wij vrij zicht. Het blijft prachtig om te zien. Machtig mooie en imposante beesten.
We zien de het mannetje het vrouwtje scherp in de gaten houdt. Als zij beweegt doet hij dat ook en als zij na een tijdje opstaat en een klein stukje loopt gaat hij meteen achter haar aan. Hij draait om haar heen en het vrouwtje gaat op haar buik liggen, het mannetje klimt op haar en onder wat gebrul van de twee leeuwen zijn ze het kunstje aan het doen waarbij welpjes gemaakt kunnen worden. Het kunstje is binnen 30 seconden gedaan en de twee leeuwen gaan een stukje verder allebei weer liggen luieren. Maar het mannetje blijft waakzaam. Hij luiert eigenlijk helemaal niet.
Ryan vertelt dat het vrouwtje loops is en het mannetje zo'n 72 uur bij haar in de buurt blijft en bijna ieder half uur zijn kunstje doet. OMG! Vandaar dat die leeuwin er zo uitgeteld uitziet! Er is ook niks romantisch bij zeg!
We zijn de enige toeschouwers dus we kunnen lekker lang blijven kijken bij de leeuwen. En inderdaad; na een poosje neemt de leeuw de leeuwin weer onderhanden. Ze sputtert een beetje tegen, maar het is niet echt overtuigend en hopla daar gaan ze weer!
Wat een mooi schouwspel! We hebben natuurlijk al wat leeuwen gezien in onze game-drive loopbaan, maar parende leeuwen, nee.
We zijn eigenlijk veel te laat terug op de lodge door de leeuwen, maar ook doordat we onderweg nog even zijn blijven staan kijken naar een neushoorn. Helaas geen zwarte, maar we blijven hoop houden, want die zitten hier wel.
We doen het ontbijt een beetje minder uitgebreid en wat sneller dan de voorgaande dagen en pakken in no-time onze tassen in zodat we naar de volgende lodge gebracht kunnen worden. Het Canadese stel gaat ook die kant op en het Nederlandse stel is er al. Gaat vast wel gezellig worden.
Ryan brengt ons naar de Marataba trails lodge en onderweg zien we twee keer twee witte neushoorns. Dit gebied is zo'n 20 minuten van de andere lodge verwijderd, maar de neushoorns schijnen het nog beter naar hun zin te hebben. De zwarte neushoorns zijn hier ook veel beter vertegenwoordigd. Dus we hopen ze te gaan zien
Rynhard verwelkomt ons op de logde. Wow! De huisjes zijn tegen de berg aangebouwd en liggen allemaal een stukje uit elkaar. Als je aan komt rijden maakt het al indruk maar eenmaal in de main-lodge zien we pas echt hoe mooi het hier is. We zitten nu meer tussen de bergen en hebben een weids uitzicht. Als we onze kamer te zien krijgen zijn we helemaaaaaal verbijsterd! Wat is het hier prachtig! Vanaf ons bed, vanaf het terras en vanuit de douchecel heb je een prachtig panorama uitzicht op de omgeving! Dat is dan ook het eerste wat we doen; lekker even op het terrasje van het uitzicht genieten. Dan is het de beurt aan de douche die middels een glazen van de buitenwereld wordt gescheiden. Deze keer houd ik mijn bril op terwijl ik sta te spatteren, dan kan ik de omgeving tenminste goed scherp zien!
Om 15 uur worden we verwacht in de mail-lodge. Het is maar een zeer bescheiden ruimte. Er zijn hier namelijk maar 5 huisjes en er zijn nooit meer dan 8 gasten. De anderen druppelen ook binnen en we hebben eerst even een afternoon drankje en hapje voordat we de jeep instappen. Shawn is onze ranger en Andreas zijn tracker. Op zijn vraag wat onze wensen zijn zetten we meteen hoog in: luipaarden, zwarte neushoorns, leeuwen en een kudde olifanten. Oké, we gaan beginnen met de zwarte neushoorn!
De begroeiing is hier anders dan bij de Safari lodge. Meer loofboompjes waaraan herfstkleurige blaadjes zitten. Wild is hier nog moeilijker te vinden.....
We rijden door prachtige natuur aan de voet van de bergen. We zien wel neushoorns maar het zijn steeds witte. Voor wie het nog niet wist: het verschil tussen de witte en zwarte neushoorn heeft niets met kleur te maken, maar wel met de lippen van de beesten. Eigenlijk is het een verkeerde vertaling door de Engelsen van het Afrikaanse 'wide', wat 'wijd, breed' betekent en dus niet wit. Wijd slaat op de lippen die bij de witte neushoorn breed zijn. De lippen van de zwarte neushoorn zijn een beetje puntig. Een witte neushoorn kan met zijn wijde lippen goed grazen en een zwarte neushoorn kan met zijn puntige lipjes beter blaadjes en twijgjes plukken.
Helaas is het vanavond niet de avond waarop de zwarte neushoorn zich aan ons heeft laten zien. We moeten het doen met de sappige verhalen van Shawn die bij zijn wandelsafari's regelmatig oog in oog staat met zwarte neushoorns. Deze zijn niet zo vriendelijk en hij adviseert ons om in de boom te klimmen als er eentje op je af komt. Gelukkig zorgt hij altijd eerst voor zijn gasten en klimt zelf als laatste in de boom. Nou, dat geeft de burger moed! Pffft.... eigenlijk hoop ik stiekem dat we bij de wandelsafari geen zwarte neushoorn of leeuwen tegenkomen. Lijkt me echt doodeng.
Rond 6 uur zijn we terug bij lodge. Het kampvuur is buiten aangestoken in de kampvuurkuil. Het is niet koud en we zitten even lekker te genieten van een drankje en een soepje. Daarna verhuizen we naar binnen waar de tafel gedekt staat en we met elkaar dineren. Het is een gezellige avond met Edwin en Ilona en de Canadezen - die zoveel gezien hebben dat ze van alles te vertellen hebben. (Nee niet vervelend). Regelmatig vliegt er een groot insect in je eten of in je glas wijn, maar verder is het alleen maar genieten.
Morgen worden we om 6.30 gewekt door Andrew die hier onze ober is, 24/7. Een aardige vent die het ons graag naar de zin wil maken. That maken me happy! Zegt hij!
We zijn zelf erg benieuwd naar welke belevenissen de wandelsafari hier in de bergen ons gaat brengen.
Trusten!

P.s. Er wordt door sommige lezers gevraagd naar foto's. Die zetten we niet op Waarbenjij.nu omdat het best een klusje is via de ipad. Af en toe is er op facebook een foto te zien. Xjes