Ver(re)reis dag!

We zitten on this very moment in de lounge / restaurant / café van hotel City Lodge op o.r. Tambo International AirPort in Johannesburg. Wie het filmpje van 2.45 minuten op Face Book heeft gezien denkt misschien dat we hier in no time waren. En eerlijk is eerlijk; nu we hier zitten lijkt dat ook wel een beetje zo.
Gisteren brachten Wendy en Louis ons naar Schiphol. Een van de drukste dagen van het jaar, maar wij hebben er weinig van gemerkt. Thuis al -heel stoer- ingecheckt dus alleen nog even de bagage naar de drop-off. We nemen de zelfbedienings kant, want we hebben de illussie dat dat vast wat sneller gaat. Veel mensen zijn aan het stuntelen bij zo'n ding dus echt vlot ging het niet.
Wel vlot ging het bij de paspoort controle, dus we hadden nog een paar uur over om ons te vermaken op Schiphol. Even een rondje langs de winkels - 'langs' de winkels, we zijn nergens in gegaan- en een plekke gezocht waar we een beetje lekker konden eten. Dat werd Het Paleis! Marcel liet een Clubsandwich aanrukken en mij leek de makreel bruschetta wel lekker. Een biertje en een Munt thee waren allang via de slokdarm in de maag beland en we begonnen ons af te vragen waar de heerlijkheden bleven..... Nog voordat we het konden vragen, kwam de ober zich verontschuldigen; het was zijn eerste dag en hij was ons vergeten. Hij had geluk; we hadden nog een paar uur de tijd :-) voordat het vliegtuig op zou stijgen.
Om een uur of half 6 namen we plaats in het kleinste vliegtuigje waar we ooit hadden in gezeten, slechts 148 passagiers. In Parijs ben je in een oogwenk en in die tijd lopen ze ook nog even als in een flits langs met drankjes en een broodje. Het klefste broodje kaas dat ik ooit gezien en geproefd heb. KLM niet waardig eigenlijk. Gelukkig zat de Clubsandwitch en Markreel bruschetta nog vers in onze maag, dus honger hadden we niet.
Om 19 uur landden we in Parijs en kon het grote wachten beginnen. De winkeltjes konden ons ook hier niet bekoren, maar de Starbucks des te meer. Een lekkere bak Cappuccino!
Daarna op zoek naar een toko waar we het diner konden gaan nuttigen. Helaas was er weinig soeps te halen. Uiteindelijk ergens neergestreken waar ik een stuk Kisch at en Marcel niets -die teerde nog op zijn Clubsandwitch- en we een wijntje dronken. We zijn daar maar lekker blijven zitten om de tijd te doden. Tijd voor de VI (Voetbal International) voor Marcel en even tekentijd voor Karin. En zo was het opeens half 11 en moesten we naar Gate L44. Zaten we vanmorgen in ons kleinste vliegtuig ooit, vanavond zouden wij in ons grootste vliegtuig ooit stappen! Een Boeing 7 en nog een paar getallen (dat onthoud ik allemaal niet hoor...) waar ruim 500 passagiers in werden geladen. Plus een flinke crew. Dan te bedenken dat iedereen een koffer van 23 kilo mee mag, veel mensen meer meenemen plus alle handbagage en andere vracht waar wij geen weet van hebben. De mensen zaten verdeeld over twee verdiepingen. Bizar gewoon! Ik had -evenals vanmorgen- uitzicht op de vleugel en de vleugel die ik nu zag was inmens! Je zou er een flink feestje op kunnen geven.
Met tien minuutjes vertraging stegen we op. Onvoorstelbaar hoe soepeltjes dat gevaarte ons mee de lucht in nam!
Het duurde even voordat de riemen af mochten omdat we even een poosje door wat hobbelig luchtruim gingen, maar toen was het tijd om te gaan genieten van het diner aan boord! Rare tijd zo rond 1 uur 's nachts, maar we lieten het ons smaken. Bakkie kip en salade, best smakelijk. De crew werkt als een geoliede machine en ruimt de puinhopen van meer dan 500 etende mensen in no-time op. Het licht gaat uit. Tijd voor hazenslaapjes en wachten tot het ochtend is.
De hazenslaapjes Zijn genoeg om ongemerkt de volgende ochtend te bereiken. Hoera! De raampjes mogen weer open! Het is dag en we zijn er al bijna! Maar nog niet helemaal.
Het ontbijt zorgt ervoor dat de tijd weer even gevuld wordt met wat nuttigs en als dat eenmaal op is, zijn we er écht bijna.
We volgen de landing via het cameraatje dat op de staart van het vliegtuig zit. Net als bij het vertrek verloopt de landing van dit enorme toestel -waarvan ik niet eens wil weten hoeveel kilo het allemaal met elkaar weegt- als een veertje op de landingsbaan. We zijn er!!!!
Wij verbazen ons altijd hoe snel de mensen het vliegtuig uit willen en dat dat niet lukt! Wij blijven relaxed gewoon nog lekker zitten en aanschouwen hoe anderen in het gangpad stilstaan. 10 minuten, een kwartier..... Tja, een vliegtuig waarin meer dan 500 mensen zitten is niet zomaar leeg. Zeker niet als ze maar 1 uitgang gebruiken en je - zoals wij- vrijwel achterin het vliegtuig zit!
Niet te geloven, maar de koffers komen precies voorbij als we bij de bagageband zijn! We wisselen wat Albert Heyn zegelboekjes ( die we al in eurootjes hebben omgezet hoor ) om voor Zuid Afrikaanse Randen en doen ook even Vodacome aan om de prepaid kaart -die we van Jos te leen hebben- in mijn mobieltje te doen en op te waarderen. Ik vind dit soort dingetjes altijd een beetje spannend, maar we worden prima geholpen en het werkt als een tierelier!
Op het vliegveld stikt het van behulpzame mensen die met alle plezier ons naar het hotel helpen. Het hotel is op het vliegveld en binnen 10 minuten zijn we bij de receptie en kunnen inchecken.
Het valt ons helemaal niet tegen welke luxe dit hotel heeft en je hoort eigenlijk helemaal niets van de vliegtuigen die hier in de omgeving landen en opstijgen.
Tijd voor even een bak koffie en een wijntje in de lounge, een middagslapie in de hotelkamer en een verkwikkende douche!
En nu zitten we dan in de lounge/ restaurant/ Café te genieten van een heerlijke fles Zuid Afrikaanse wijn ( voor de kenners: Nederburg).
We gaan zo een happie eten bestellen en dan maar bijtijds naar bed. Morgen om 7 uur staan we bij de AVIS om de huurauto op te halen en reizen we af naar Marataba Safari Lodge.
Voor de liefhebbers: ligt bij de plaats Timbavati

Liefs van ons!