Vrijdag 2 mei. G-day!

Vrijdag 2 mei. G-day!

Voordeel van de gorilla's is dat je niet zo heel erg vroeg op hoeft te staan. Hoewel 6 uur opstaan in je vakantie sowieso wel vroeg blijft natuurlijk. Maar wij geven er niet om. Alles voor het goede doel: de gorilla's béter zien dan vorig jaar!
Het ontbijt begint hier ( en op alle andere lodge's ook) met een lekker bakje fruit. Meestal ananas, banaan en -deze keer- passievrucht. Daarna voor de verandering maar weer eens een omeletje aan laten rukken en dan zijn de buikjes vol genoeg om ons in het gorilla avontuur te storten. We krijgen nog een packed-lunch mee en wonder boven wonder weten we alles weer in de rugzak te proppen.
Via een echte Oegandese weg ( hobbel de bobbel) brengt Isma ons naar het startpunt van de gorilla tracking. We zijn de eerste die daar aankomen. Isma regelt onze inschrijving en wij wachten geduldig af. Na ons komen er nog wat mensen die de tracking gaan doen en waarvan we er een aantal herkennen van de Lodge waar we nu verblijven.
In Totaal gaan er vandaag 14 mensen op zoek naar de gorilla's. We worden verdeeld over twee groepen, want er mogen niet meer dan 8 mensen tegelijk een gorilla-groep bezoeken. Wij krijgen in onze groep Ina en Maiva, een moeder en dochter uit Duitsland (Hannover), Plus een stel uit Zuid Afrika.
Marcel en ik nemen allebei een porter ( drager van je spullen ). De porters zijn er niet alleen om je spullen de dragen maar ook om je de berg op te trekken bij moeilijke stukken. Voor dit baantje is veel belangstelling en een porter kan dan ook maar slecht 1x per maand mee met een tracking. Ze verdienen er 15$ mee.
We vertrekken vanaf het briefing-point, nadat we allerlei instructies hebben gekregen. We mogen de gorilla's gewoon aankijken, vertelt David die het algemene praatje doet. Hij vertelt ons ook van het 911team dat zelfs mindervaliden mensen naar de gorilla's toe draagt, voor 300 dollar. Of we dat even door willen geven aan thuis! Bij deze gedaan!
Onze gids is Stefan. Het eerste stuk van de tocht gaat prima en is niet al te steil. Wat is het weer heerlijk en bijzonder om in het tropisch regenwoud te lopen! Marcel en ik worden al snel door Stefan in de voorhoede geplaatst. De groep moet zich namelijk aanpassen aan de langzaamste lopers en dat zijn wij dus. Persoonlijk vind ik dat ik aardig doorstapte maar merkte wel dat het dit jaar door mijn rugpijn niet gelukt was om goed te trainen. Marcel had hetzelfde euvel door de hielspoor. De pijnstillers hebben me de afgelopen weken wel goed op de been gehouden en Marcels hiel houdt zich aardig, dus ik verwacht niet dat het 911 team ons van de berg zal moeten komen ophalen.
Na zo'n 1,5 uur over redelijke paden gelopen te hebben gaat het klimmen beginnen. Dwars door de Bush busch klauteren we omhoog. Ik ben nu dubbel en dwars blij met m'n porter, want ik heb het zwaar met dat geklim. M'n tong hangt op m'n schoenen en m'n gehijg is tot in de verre omtrek te horen ( stel ik me zo voor).
Maar mijn porter Fergunce, geeft me een hand en trekt me steeds een stukje verder de berg op. Gelukkig weten we inmiddels dat de trackers ( deze mensen gaan al uren eerder vooruit om de gorilla's te zoeken ) de gorilla's gevonden hebben en het nu echt niet ver meer is.
En dan is het zover! We zijn er! En wat zijn we blij! De groep gorilla's die voor ons ogen in actie is, is nog niet van plan om te vertrekken. Een enorme zilverrug kijkt neer op zijn harem en kroost en snoept van de blaadjes om hem heen. Af en toe komt er een brommerig geluid uit z'n keel. Er zijn in de bomen gorilla's maar ook ook op de grond is genoeg te zien! Het is geen aarde donker stuk bos en dat is dan weer fijn voor de foto's en film.
We zijn blij verrast als deze groep jongen blijkt te hebben. Vooral het jongste aapje is heel koddig. Hij dolt door het bos, soms alleen, soms met een wat ouder broertje (of zusje ). Hij slaat regelmatig met zijn vuisten op zijn borst om vervolgens met twee ' handen' tegelijk op de grond te slaan. Hij probeert in een liaan te klimmen maar dat mislukt. In de bomen klimmen lukt al een stuk beter! En hij drinkt even melk bij zijn moeder! Heerlijk!
De groep verplaatst zich af en toe weer een stukje verder en dan gaan we er met z'n allen weer achteraan natuurlijk. De rangers kappen de in de weg staande dunne boompjes om en allerlei gebladerte weg. Ze roepen Marcel steeds om hem te wijzen op mooie plekjes waar vandaan hij top-shots kan maken. De kleine gorilla is af en toe op nog geen twee meter van ons vandaan en hij geeft steeds weer een showtje weg.
We mogen maar een uurtje bij de groep en moeten dan afscheid nemen. De groep gorilla's vindt het dan ook wel welletjes en begint zich richting dikkere bossage te begeven. Wauw! Wat was dit gaaf zeg! We zijn super blij dat onze gorilla tracking deze keer zo geslaagd is!
Op de terugweg eten we midden in de jungle onze lunch boxen leeg en genieten van het 'zijn' op deze prachtige plek op aarde: het tropisch regenwoud.
Eenmaal terug bij het startpunt -dat nu dus eindpunt is- krijgen we een certificaat uit gereikt: het bewijs dat we hier waren.
Op parkeerplaats staat Isma al op ons te wachten en hij brengt ons weer terug bij de Lodge. Het is vandaag al de hele dag heerlijk weer. Niet te heet, bewolkt en een beetje winderig. Nadat we gedoucht hebben gaan we lekker relaxen op de veranda van het restaurant. Ina en Maiva zitten daar al en we kletsen met hen in zo goed mogelijk steenkool Engels.
Vanavond zijn wij de enige vier gasten en we eten met elkaar aan tafel. Genoeg te kletsen met deze aardige Duitse moeder en dochter.
En nu is het dan alweer tijd om te gaan slapen. Wat was het een mooie dag! We zijn super blij en tevreden!