Donderdag 24 april Fort Murchison

Donderdag 24 april Fort Murchison

Het is nu rond 6 uur s avonds en we zijn net een half uurtje terug op het fort na een lange dag. Het uitzicht is hier gehuld in een witte rook en wij ruiken in korte tijd al naar een rookbom. We hebben namelijk het ' geluk' dat men de velden naast fort Murchison aan het platbranden is. De roetdeeltjes vliegen om ons heen en de lucht ruikt niet naar eau de cologne. Gauw de ramen van ons huisje dicht gedaan, maar hopelijk is de brand snel gedoofd want met de ramen dicht is het niet te harden binnen.
We zitten nu dus op het terras de roetdeeltjes van ons af te slaan en terwijl we aan de rook kunnen zien dat de wind ( er staat een flinke bries) steeds van richting wisselt, slobbert Marcel van zijn Nile biertje en zit ik aan m'n eerste koffie van vandaag. Hoe dat komt? Lees verder.

We hebben vannacht iets beter geslapen dan de eerste nacht. Ik had het dekbed over het matras gelegd zodat het matras iets zachter aanvoelde. Met deze temperaturen is een dekbed op je lijf toch niet nodig, een lakentje is genoeg. In de loop van de nacht begon het steeds harder te waaien en aangezien de ramen hier van horrengaas zijn blies dat lekkere koelte in de kamer. De wind ging er echter ook vandoor met onze klamboe en buiten was het aardig aan t flitsen en rommelen. Dus uiteindeljk maar alle horren afgedekt met de houten luiken. Lekker warm weer in de kamer :-/.
'Gelukkig' moesten we om 5 uur al op! Half 6 ontbijt met een 'veilige' omelet en om 6 uur zaten we in de auto. Het is nog donker maar de zonsopgang in Afrika is altijd zo rap dat je het bijna kan zien. Als we het hek van Murchison park door zijn zien we nog niet veel, maar al snel ontwaren we in de schemering onze vrienden! De dieren! De cops zijn blijkbaar het eerste wakker, de andere dieren zien we nog niet in actie. Wat we wel zien is een groepje gevlekte hyena's! Het was nog te schemerig om een foto van de maken, dus jullie moeten ons maar op ons woord geloven.
De reden dat we zo vroeg op moesten was dat we op tijd bij de boot moesten zijn voor de Nijl-delta tour. Gids Isaac kwam aangevaren in een klein tweepersoons bootje! Alle ruimte en aandacht voor ons! Wat een weelde! Al moet ik wel zeggen dat onze reisgenootjes van vorig jaar veelvuldig in onze gedachten zijn.
De boottocht duurt 5 uur vertelt Isaac. Zo! Dat is lang! Was dat vorig jaar ook zo??
Isaac heeft wat moeite om de buitenboordmotor aan de praat te krijgen maar hij geeft niet op. Vroemmm, we kunnen gaan. In de delta zullen we wel wat wild langs de oevers tegenkomen maar voornamelijk vogels gaan zien, vertelt Isaac. Hopelijk gaat het dit keer lukken de zeldzame schoenbekooievaar te vinden.
Niet lang na ons vertrek spotten we een flinke groep waterbokken. Het zijn allemaal vrouwtjes met jongen. Maar Marcel heeft ook twee mannetjes gezien: twee bokkepootjes! Ik zag ze niet maar ik geloof hem op zijn woord.
We komen een boom tegen die volledig is ingenomen door een bavianen familie en verderop een boom waarin een groepje zwart witte Colobus apen zitten.

De boottour beslaat zo'n 34 km van de Nijl en Isaac geeft af en toe flink gas of zet de motor uit omdat hij ons wat wil vertellen of laten zien. De motor uitzetten is steeds een beetje tricky want het kost Isaac steeds veel moeite het weer aan te krijgen . Ik zie de nijlpaarden rondom ons en we moeten aan een filmpje denken dat we op national geografic Wild zagen waarbij een klein bootje door een nijlpaard omver werd geduwd.... Een nijlpaard wil je niet als tegenstander hebben en ik moet niet denken aan de hoeveelheid krokodillen die hier rond zwemt en waarvan we alweer een aantal langs de kant hebben zien liggen. Brrr.
Van de meeste vogels die we zagen hebben we de namen niet onthouden, maar er zaten mooie exemplaren tussen! Een pelikaan is natuurlijk wel een bekende vogel voor ons ( er zat er vroeger een in Artis :-D )en een hele groep van die prachtige beesten zaten bij elkaar op een zandbankje.
Als we er helemaal niet op gerekend hebben vertelt Isaac ons tussen neus en lippen door dat hij een shoebill ziet! Een schoenbekooievaar dus! Wij zien aanvankelijk nog niets maar hij vaart er rustig naar toe, zet de motor af ( oeps, als die maar weer aan gaat..) en peddelt steeds dichter naar de vogel. Ja! Nu zien wij hem ook! Of liever 'haar' want vlakbij deze schoenbek staat een kleinere versie, beetje bruin en niet grijs zoals de volwassen versie. Het is een vrouwtje met haar jong!
Eigenlijk zijn het lelijke beesten. Grijs en met een enorme platte, grove snavel. Maar heel zeldzaam en daardoor bijzonder om te mogen zien! Onze dag kan niet meer stuk!
We blijven een poosje genieten van de schoenbek en zijn jong en varen dan richting de grens van het beschermde gebied van de nijldelta. In de verte zien we vissersboten en ook de bleu-mountain. We laten ons vertellen dat dat Congo is.
Isaac heeft zijn ogen niet in zijn zak zitten en spot alweer een schoenbekooievaar! Deze is dichterbij dan de andere twee die we zagen en we kunnen een paar mooie plaatjes schieten! Tjeetje! Wat een cadeautje; drie schoenbekooievaars gezien !

Het is tijd om terug te gaan varen en waar het eerder koud en fris was op de boot, is het nu heet en moeten we ons goed afdekken en insmeren.
Terug zet Isaac de vaart er flink in en het is zelfs een beetje saai en slaapverwekkend nu door het geluid van de motor en het wiebelen van het bootje. Maar af en toe schrikt hij ons op want dan ziet hij weer een dikke krokodil of twee olifanten staan langs de oever en die laatsten laten zich van hun beste kant zien. Een van de twee laat ook een paar keer zijn getrompetter horen! Geweldig!

We zijn om 11 uur weer bij het punt waar we vertrokken. De 5 uur die de tocht zou duren, was zeker een Afrikaanse schatting. Volgens onze Europese klok waren we 4 uur weggeweest. Maar we vonden het niet echt erg, want we waren allebei wel een beetje gebroken van het zitten op het veel te lage bankje zonder rugleuning.
Als de delta-tour ten einde is zet Isaac ons af aan de overzijde van waar we vertrokken. Hier staat Isma al op ons te wachten en hij rijdt ons naar een nabij gelegen camp waar we kunnen lunchen. Het is geen drie sterren camp, maar we kunnen er lunchen en het eten smaakt ook goed. Ik heb gekozen voor een typisch Oegandees hapje: samosa! Bladerdeeg gevuld met vlees of de vegetarische variant. Ik heb zin in koffie, dus bestel Nescafe met hot milk. Is that possible? Vraag ik nog voor de zekerheid. Ja, dat kan. Maar na meer dan een half uur, de samosa is allang op en ook de spaghetti die Marcel had besteld is verorberd, is er nog steeds geen koffie. Marcel had al een keertje gevraagd of ze nog om de koffie dachten....helaas is de dame het vergeten en komt me pas koffie brengen als Isma haar vraagt waar de koffie blijft. Helaas krijg ik geen kannetje heet water, een potje Nescafe en een kannetje hete melk, maar een tot de nog toe gevulde bak koffie waar geen melk meer bij kan en die bovendien veel te sterk is. Ik ben er klaar mee. We gaan! Dan maar geen koffie.
Nu rijdt Isma ons naar the top of the Falls. Het blijkt nog een hele rit stroom opwaarts te zijn over een echte Oegandese weg. Schuddebuiken dus. Onderweg weinig te zien, dus karin dommelt regelmatig weg. De temperatuur is ook flink opgelopen en het is nu echt wel erg heet. Zolang de auto rijdt is het lekker, maar zodra die stil staat is het zweten geblazen.
Eenmaal boven trekken we onze bergschoenen aan. Dat is even persen en duwen met die opgezwollen voeten die we hebben door de warmte.
Onze gids die ons naar de top of the Falls zal brengen, moet even opgetrommeld worden maar dan kan de tocht beginnen. We hadden ons een zwaardere klim voorgesteld, maar met deze warmte vonden we het niet echt erg dat het reuze mee viel.
Het was mooi om nu eens aan de top van de Murchison Falls te staan. Hier zag je pas echt goed door welke nauwe spleet de brede Nijl het water perst, waardoor er een gigantische hoeveelheid water in een keer naar beneden stort en deze mooie waterval vormt. We zien van bovenaf goed waar we gisteren met de boot hadden aangelegd en foto's hadden gemaakt. Mooi stukje natuur hier!

De tocht duurt maar een uurtje en Isma brengt ons daarna weer terug naar de auto-pont om daarvandaan weer door Murchison park te gaan richting het fort.
Plots worden we opgeschrikt door een luid kabaal aan de auto! Wat nu weer? Het blijkt dat de opstap van de jeep is afgebroken en nu half over de grond sleept. Isma lapt de auto op met een rolletje verband. Klinkt raar maar t is echt zo . Hij gebruikte het verband als touw bij gebrek aan andere middelen. Wonder boven wonder bleef het prima zitten, maar aan die kant even niet meer uitstappen natuurlijk!
Isma rijdt in vlot tempo door het park, want het doel is: naar huis en niet een uitgebreide game-drive. Ik vind het bijzonder dat hij ondanks het rijtempo en de nattige weg ( aan deze kant van de rivier heeft het vanmiddag flink geregend) opeens stopt en ons laat weten een leeuw te zien. En verdomd! We moeten even flink zoeken met de verrekijker, maar daar is ie! Aan het vreten van een prooi met bebloede bek.
Na dit schouwspel volgt er nog een laatste eigenaardig fenomeen. We zien in de verte dat er een hele kudde cops de zelfde kant op rent en loopt. Ook een hele kudde giraffen rent en loopt in de stoet mee, alle nekken dezelfde kant op. Het aantal cops is echt ontelbaar en het is bijzonder om te zien dat ze in grote getale dezelfde richting op gaan. Het lijkt wel alsof ze naar een groot evenement gaan met z'n allen en niet te laat willen komen. Isma kan ook niet verklaren waarom de dieren zich zo gedragen. Het was een bijzonder mooie aanblik en een mooie afsluiting van deze dag op het park.

Vanavond nog even lekker gegeten in het restaurantje hier. We zijn momenteel de enige twee gasten. We kletsen steeds met Justus die hier werkt. Een aardige en ambitieuze jongeman van 23. Marcel leerde hem vanavond waaraan hij kon zien en ruiken wanneer witte wijn niet meer goed is. Ik kreeg namelijk een wijntje -uit pak-dat azijn geworden was en donker geel zag. Na de wijnles van Marcel hebben we maar een gewone flesje wijn aan laten rukken. Met schroefdop, daar kan weinig mis mee gaan!