maandag 20 augustus
Blijf op de hoogte en volg Karin
20 Augustus 2012 | Zuid-Afrika, Hazyview
De game drive en het diner van gisteren moet ik nog even kort (ik zal het proberen...) beschrijven.
We zitten deze keer alleen met de mensen uit New York in de jeep, de italianen zijn naar een andere bestemming inmiddels. We hadden aan spoorzoeker Fox en gids Tinyiko (ik heb even gevraagd of hij zijn naam voor me op wilde schrijven) gevraagd of zij voor ons hyena's maar liever nog wilde honden kon vinden. Wilde honden vinden is voor hen niet moeilijk omdat deze zich meestal op of rond ophouden. We moeten er wel helemaal voor naar het andere einde van het reserve, dus het duurt ff. We komen onderweg een nijlpaard tegen. Er zijn er hier niet veel, eigenlijk maar eentje vertelt de Tinyiko en deze ligt in een grote poel vlakbij een lodge. Hij tracteert ons wel op een grote open bek en trekt een paar baantjes. Leverde weer mooie plaatjes op natuurlijk. Langs de kant ligt ook nog een krokodil, maar daar heb ik maar 1 foto aan gespandeerd. Ik vind het dooie beesten.
Dan komen we bij de troep wilde honden. Ik heb ze niet geteld maar er waren misschien wel 6 of 8 grote honden en een stuk of 7 puppies. Die puppies waren lekker levendig. Wat een prachtig schouwspel en wat een mooie beesten zeg! Ze zien er heel aaibaar uit en volkomen onschuldig, maar zijn dat natuurlijk niet. We blijven hen veilig vanuit de jeep spotten. De dieren in dit game reserve zijn zo gewend aan de jeeps dat er nauwelijks een dier is wat erg schrikt of de benen neemt. Ze kijken even verstoord op en gaan dan verder waar ze mee bezig zijn.
Als we na een poosje uitgekeken zijn, zet de jeep koers naar terrein dichter bij ons kamp met als doel misschien we weer een luipaard te vinden. Als we zo'n 5 minuten rijden hoort Tinyiko echter over zijn radio dat er niet ver van ons vandaag een troep leeuwen zich in beweging heeft gezet. Dat is natuurlijk ook mooi om te zien, het is nog licht dus dat zou mooie plaatjes op kunnen leveren! Rijden maar dus. Marcel en ik zitten op de achterste bank en stuiteren af en toe bijna de jeep uit want er moeten weer flink wat hobbels genomen worden, deze keer op volle snelheid om de leeuwen niet mis te lopen. Het is toch nog wel langer rijden dan we hoopten en als we eenmaal bij de plek aankomen dan zien we de leeuwen als stippen liggen op de drooggevallen stenen van de river de Sabie. Helaas, we zijn te laat. Met de verrekijker zijn ze nog wel te begluren en vader leeuw maakt nog even een klein wandelingetje, altijd leuk. We drinken een glaasje wijn en eten een knabbeltje en gaan dan terug naar de lodge. Onderweg, het is inmiddels donker, zien we nog een serval (een katachtige), voor zover je het in het donker kon zien dan want hij nam snel de benen. Een withe tailed mangoos liet zich ook nog even zien en Fox bescheen ook nog in een van de bomen een mooie uil.
Terug op de lodge brand er een kampvuur en is er buiten een lange tafel gedekt. Het weer is ook vanavond ook best lekker, al staan er bij de tafel ook wat terrasverwarmers. De manager is het vlees aan het braaien en we als alles een mooi korstje heeft kunnen we aanvallen. Er is die middag een frans gezin gearriveerd en het toeval wil dat wij daar naast komen te zitten. De vader zit aan het hoofd van de tafel, ik zit aan zijn ene kant op de hoek en het manlijk deel van het New Yorkse stel zit tegenover mij. Mooi denk ik, dan is die fransman wel gedwongen om engels te praten, want fransen houden daar niet zo van en ik op mijn beurt geen woord frans.Helaas blijkt de New Yorker heel goed frans te kunnen spreken en al snel praatten zij aan een stuk door in het frans. De vrouw van de NewYorker verstaat er ook geen woord van. Marcel zit naast mij en naast hem zit een van de jongens van het franse gezin, denk een jaar of 15. Deze jongen blijkt heel goed engels te kunnen praten, dat scheelt weer, kunnen we toch nog met iemand in gesprek. Als de Newyorker na de maaltijd met zijn vrouw bij het kampvuur gaat zitten krijgen de fransman en ik ons ons beider steenkool engels toch nog een redelijk gesprek. Hij verontschuldigde zich dat hij steeds frans had zitten praten..... Oke, ik heb het hem vergeven en we praatten over de fransen die het in Frankrijk zo vaak vertikken om engels met je te spreken. Ik ga nooit meer naar Frankrijk zei ik hem, ben er klaar mee! Haha, hij begreep donders goed wat ik bedoelde en vertelde dat hij zijn kinderen ook doelbewust op de internationale school had gedaan zodat ze beter een buitenlandse taal konden spreken dan hij zelf. Ach, het was uiteindelijk toch wel een aardige fransman.
De engelsen zitten deze avond een heel eind bij ons vandaan en in de loop van de avond kijken Richard en ik elkaar per ongeluk aan en hij maakte demonstratief een gaap bewegingen met zijn mond en hand. Aan zijn kant van de tafel was het ook niet zo gezellig als gisterenavond toen we naast elkaar zaten. Als iedereen is afgetaaid nemen de engelsen en wij nog een afzakkertje en kletsen nog even lekker verder. Zij gaan morgen na de game drive naar huis.
Oeps, verhaal over gisterenavond is toch nog lang geworden. Ik kan het niet laten.
Vanmorgen was het doel van onze game drive een luipaard bij daglicht te mogen aanschouwen. Er waren luipaardsporen en zaaggeluiden gehoord rond het kamp dus Fox zette meteen zijn speurneus- en ogen op om het dier te traceren. Uiteindelijk vonden we het luipaard na zo'n 3 kwartier rondrijden en zoeken doordat een andere jeep het beest gespot had en er al naast stond. Tinyiko reed er met spoed naar toe, reed het pad af de bush in en ja hoor; daar lag hij in volle glorie in het gras onder een boom. We kunnen niet beschrijven hoe geweldig het is om van zo dichtbij naast zo'n kat te staan en er ongestoord naar te kijken. Hij is aanvankelijk aan het slapen, maar af en toe wordt hij even wakker, tilt zijn kop op, likt aan zijn poten om vervolgens weer te gaan liggen. We zien dat in de boom waar het luipaard onder ligt, zijn prooi ligt; een deel van een impala. Duidelijk herkenbaar omdat de kop er nog aan zit. Gossie, dat vind je dan toch wel weer een zielig gezicht. We hebben heerlijk genoten van het luipaard en zijn er wel een half uur bij blijven staan. De jeep die er al stond was inmiddels weg en we hadden het rijk alleen. Konden er geen genoeg van krijgen.
Voor de koffie reed Tinyiko een stukje verder omdat we natuurlijk bij het luipaard niet uit konden stappen. Omdat de prooi van het luipaard in de boom lag, zou het dier blijven waar het was, dus we gingen later weer terug. Bij de koffieplek liepen op enige afstand een paar neushoorns rond. Toen we deze na de koffie van dichterbij gingen benaderen (met de jeep natuurlijk) waren ze een beetje geirriteerd, dus Tinyiko heeft het zekere voor het onzekere genomen en we zijn rechtsomkeert gegaan; terug naar het luipaard. Van het luipaard nog een paar mooie foto's kunnen maken. Het beest heeft het inmiddels warm namelijk en is wakkerder dan daarstraks.
Eigenlijk willen we er nog wel een uur naar kijken, maar het ontbijt roept, dus we gaan terug naar de lodge.
Vandaag slaan we de bushwalk maar een keertje over. Even genieten van het mooie huisje dat we hebben en de ligstoelen op de veranda. Mooi uitzicht op de bush en de waterplaats. Het is vandaag een warme dag, ik hoorde dat het een graadje of 30 wordt. Gelukkig staat er een windje. Om 3 uur gaan we weer lekker lunchen hier en om half 4 onze een na laatste game-drive. We gaan vanmiddag op zoek naar het luipaard dat een welpje bij zich heeft. Vanmorgen waren er andere jeeps die dit gespot hadden. Dat willen wij ook!!!!!
We zitten deze keer alleen met de mensen uit New York in de jeep, de italianen zijn naar een andere bestemming inmiddels. We hadden aan spoorzoeker Fox en gids Tinyiko (ik heb even gevraagd of hij zijn naam voor me op wilde schrijven) gevraagd of zij voor ons hyena's maar liever nog wilde honden kon vinden. Wilde honden vinden is voor hen niet moeilijk omdat deze zich meestal op of rond ophouden. We moeten er wel helemaal voor naar het andere einde van het reserve, dus het duurt ff. We komen onderweg een nijlpaard tegen. Er zijn er hier niet veel, eigenlijk maar eentje vertelt de Tinyiko en deze ligt in een grote poel vlakbij een lodge. Hij tracteert ons wel op een grote open bek en trekt een paar baantjes. Leverde weer mooie plaatjes op natuurlijk. Langs de kant ligt ook nog een krokodil, maar daar heb ik maar 1 foto aan gespandeerd. Ik vind het dooie beesten.
Dan komen we bij de troep wilde honden. Ik heb ze niet geteld maar er waren misschien wel 6 of 8 grote honden en een stuk of 7 puppies. Die puppies waren lekker levendig. Wat een prachtig schouwspel en wat een mooie beesten zeg! Ze zien er heel aaibaar uit en volkomen onschuldig, maar zijn dat natuurlijk niet. We blijven hen veilig vanuit de jeep spotten. De dieren in dit game reserve zijn zo gewend aan de jeeps dat er nauwelijks een dier is wat erg schrikt of de benen neemt. Ze kijken even verstoord op en gaan dan verder waar ze mee bezig zijn.
Als we na een poosje uitgekeken zijn, zet de jeep koers naar terrein dichter bij ons kamp met als doel misschien we weer een luipaard te vinden. Als we zo'n 5 minuten rijden hoort Tinyiko echter over zijn radio dat er niet ver van ons vandaag een troep leeuwen zich in beweging heeft gezet. Dat is natuurlijk ook mooi om te zien, het is nog licht dus dat zou mooie plaatjes op kunnen leveren! Rijden maar dus. Marcel en ik zitten op de achterste bank en stuiteren af en toe bijna de jeep uit want er moeten weer flink wat hobbels genomen worden, deze keer op volle snelheid om de leeuwen niet mis te lopen. Het is toch nog wel langer rijden dan we hoopten en als we eenmaal bij de plek aankomen dan zien we de leeuwen als stippen liggen op de drooggevallen stenen van de river de Sabie. Helaas, we zijn te laat. Met de verrekijker zijn ze nog wel te begluren en vader leeuw maakt nog even een klein wandelingetje, altijd leuk. We drinken een glaasje wijn en eten een knabbeltje en gaan dan terug naar de lodge. Onderweg, het is inmiddels donker, zien we nog een serval (een katachtige), voor zover je het in het donker kon zien dan want hij nam snel de benen. Een withe tailed mangoos liet zich ook nog even zien en Fox bescheen ook nog in een van de bomen een mooie uil.
Terug op de lodge brand er een kampvuur en is er buiten een lange tafel gedekt. Het weer is ook vanavond ook best lekker, al staan er bij de tafel ook wat terrasverwarmers. De manager is het vlees aan het braaien en we als alles een mooi korstje heeft kunnen we aanvallen. Er is die middag een frans gezin gearriveerd en het toeval wil dat wij daar naast komen te zitten. De vader zit aan het hoofd van de tafel, ik zit aan zijn ene kant op de hoek en het manlijk deel van het New Yorkse stel zit tegenover mij. Mooi denk ik, dan is die fransman wel gedwongen om engels te praten, want fransen houden daar niet zo van en ik op mijn beurt geen woord frans.Helaas blijkt de New Yorker heel goed frans te kunnen spreken en al snel praatten zij aan een stuk door in het frans. De vrouw van de NewYorker verstaat er ook geen woord van. Marcel zit naast mij en naast hem zit een van de jongens van het franse gezin, denk een jaar of 15. Deze jongen blijkt heel goed engels te kunnen praten, dat scheelt weer, kunnen we toch nog met iemand in gesprek. Als de Newyorker na de maaltijd met zijn vrouw bij het kampvuur gaat zitten krijgen de fransman en ik ons ons beider steenkool engels toch nog een redelijk gesprek. Hij verontschuldigde zich dat hij steeds frans had zitten praten..... Oke, ik heb het hem vergeven en we praatten over de fransen die het in Frankrijk zo vaak vertikken om engels met je te spreken. Ik ga nooit meer naar Frankrijk zei ik hem, ben er klaar mee! Haha, hij begreep donders goed wat ik bedoelde en vertelde dat hij zijn kinderen ook doelbewust op de internationale school had gedaan zodat ze beter een buitenlandse taal konden spreken dan hij zelf. Ach, het was uiteindelijk toch wel een aardige fransman.
De engelsen zitten deze avond een heel eind bij ons vandaan en in de loop van de avond kijken Richard en ik elkaar per ongeluk aan en hij maakte demonstratief een gaap bewegingen met zijn mond en hand. Aan zijn kant van de tafel was het ook niet zo gezellig als gisterenavond toen we naast elkaar zaten. Als iedereen is afgetaaid nemen de engelsen en wij nog een afzakkertje en kletsen nog even lekker verder. Zij gaan morgen na de game drive naar huis.
Oeps, verhaal over gisterenavond is toch nog lang geworden. Ik kan het niet laten.
Vanmorgen was het doel van onze game drive een luipaard bij daglicht te mogen aanschouwen. Er waren luipaardsporen en zaaggeluiden gehoord rond het kamp dus Fox zette meteen zijn speurneus- en ogen op om het dier te traceren. Uiteindelijk vonden we het luipaard na zo'n 3 kwartier rondrijden en zoeken doordat een andere jeep het beest gespot had en er al naast stond. Tinyiko reed er met spoed naar toe, reed het pad af de bush in en ja hoor; daar lag hij in volle glorie in het gras onder een boom. We kunnen niet beschrijven hoe geweldig het is om van zo dichtbij naast zo'n kat te staan en er ongestoord naar te kijken. Hij is aanvankelijk aan het slapen, maar af en toe wordt hij even wakker, tilt zijn kop op, likt aan zijn poten om vervolgens weer te gaan liggen. We zien dat in de boom waar het luipaard onder ligt, zijn prooi ligt; een deel van een impala. Duidelijk herkenbaar omdat de kop er nog aan zit. Gossie, dat vind je dan toch wel weer een zielig gezicht. We hebben heerlijk genoten van het luipaard en zijn er wel een half uur bij blijven staan. De jeep die er al stond was inmiddels weg en we hadden het rijk alleen. Konden er geen genoeg van krijgen.
Voor de koffie reed Tinyiko een stukje verder omdat we natuurlijk bij het luipaard niet uit konden stappen. Omdat de prooi van het luipaard in de boom lag, zou het dier blijven waar het was, dus we gingen later weer terug. Bij de koffieplek liepen op enige afstand een paar neushoorns rond. Toen we deze na de koffie van dichterbij gingen benaderen (met de jeep natuurlijk) waren ze een beetje geirriteerd, dus Tinyiko heeft het zekere voor het onzekere genomen en we zijn rechtsomkeert gegaan; terug naar het luipaard. Van het luipaard nog een paar mooie foto's kunnen maken. Het beest heeft het inmiddels warm namelijk en is wakkerder dan daarstraks.
Eigenlijk willen we er nog wel een uur naar kijken, maar het ontbijt roept, dus we gaan terug naar de lodge.
Vandaag slaan we de bushwalk maar een keertje over. Even genieten van het mooie huisje dat we hebben en de ligstoelen op de veranda. Mooi uitzicht op de bush en de waterplaats. Het is vandaag een warme dag, ik hoorde dat het een graadje of 30 wordt. Gelukkig staat er een windje. Om 3 uur gaan we weer lekker lunchen hier en om half 4 onze een na laatste game-drive. We gaan vanmiddag op zoek naar het luipaard dat een welpje bij zich heeft. Vanmorgen waren er andere jeeps die dit gespot hadden. Dat willen wij ook!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
