vrijdag 17 augustus

Vanmorgen onze laatste wandelsafari en laatste kans om al lopende oog in oog te komen met een leeuw, een olifant, een buffel, een neushoorn of een luipaard. Vannacht hadden Marcel en gids Frits leeuwen horen brullen, dus de verwachtingen waren hooggespannen! Deze ochtend besloot gids Frits om eerst een stukje met de auto te gaan rijden in de richting waarvan hij dacht dat de leeuwen zouden kunnen zitten, om vanaf daar lopend verder te gaan. Zo gezegd zo gedaan.
Het duurde niet lang of de leeuwensporen waren duidelijk zichtbaar en vrij makkelijk te volgen. Als we bij een open veld komen dat begroeid is met leeuwkleurig gras, spant gids Frits zijn geweer, Ohhhh!!! Zou het dan vandaag echt gaan lukken? Ik zorg dat ik mijn camera met telelens zo startklaar heb en verberg me achter Frits' brede rug door vlak achter hem te lopen. Af en toe stopt gids Frits opeens, tuurt, pakt zijn verrekijker en loopt dan weer verder. " Fresh dung of a lion!" zegt Frits als er tussen een hoop impala keutels een leeuwendrol ligt. We zijn doodstil met zijn allen en lopen zo zachtjes als dat gaat gids Frits achterna. Het spoor volgen gaat redelijk makkelijk zolang de leeuw de gewone weg heeft gekozen. We vinden ook sporen van de plek waar de leeuw even lekker is gaan liggen! Als de leeuw echter het pad verlaat en zijn weg vervolgt door het gras, dan wordt het een stuk moeilijker natuurlijk en na een poosje begin ik al te denken: dit wordt net als de voorgaande dagen, weer een doodlopend spoor....... En helaas krijg ik ook gelijk. Geen leeuw gezien en ook weinig andere beesten. Gids Frits heeft zijn enorme best gedaan maar zijn laatste uur heeft nu toch echt geslagen. Ik had hem namelijk gezegd dat als hij nu geen leeuw zou vinden hij een 'dead man' zou zijn: " I'll kill you". In de jeep terug heb ik hem naar zijn laatste wens gevraagd. Hij wilde nog wel een sigaretje roken dan voordat ik hem ging afmaken. Niet een telefoontje naar je vrouw Frits? Nee, een sigaretje vond hij belangrijker. Dat had ik kunnen weten want tijdens de wandelsafari's die zo'n 3 uur duren stopte hij steeds minimaal 2 keer 'voor de rokers!' Dat hij meestal zelf de enige roker was maakte hem niets uit.
Eenmaal terug op het kamp pakten Marcel en ik onze spullen en schreef ik nog even wat tekst bij de tekening die ik gisteren bij het zwembad gemaakt had voor gids Frits. Ondanks dat we de volledige big five hier gemist hadden, hebben we het toch erg naar onze zin gehad met hem.
Na het ontbijt waarbij we nog gezellig hebben zitten kwebbelen met de Nederlanders, was het tijd om afscheid te gaan nemen van onze flinke gids Frits. We hebben hem verteld dat we even hebben vergaderd over zijn lot, maar dat we hem zullen sparen en hem in plaats daarvan gaven we hem de opgerolde tekening. Ik had een luipaard, een leeuw en een olifant getekend, het woord buffelo en rhino erbij geschreven en Marcel en ik met duim omhoog op de achtergrond. "Maybe we'll see them next time..... Stond er onder de big five, en bij onze duimen omhoog schreef ik: thanks voor 'no-bones' & ' the shampoo', want hij hield er steeds rekening mee dat ik niet van botten hou en ik mocht zijn shampoo gebruiken omdat ik het niet had en dit hier niet standaard in de kamer aanwezig was. Hij was verguld met zijn tekening en zij mij dat hij hem in ging lijsten om boven de bar te hangen. Ik hem hem toen maar even mijn emailadres gegeven, want dat wil ik natuurlijk wel zien, anders maak ik hem alsnog af!
Alex bracht ons naar het restaurant waar onze auto al vanaf maandag stond en we laadden onze spullen weer in de achterbak om naar onze volgende bestemming te gaan; Hazyview, een tussenstation voor een nachtje.
De weg van Hoedspruit naar Hazeview is de R40 en voert door verschillende stadjes. Langs de weg lopen veel mensen want je verplaatsen van a naar b gaat gewoon meestal gewoon te voet. De scholen zijn net uit en in ieder stadje zien we groepen kinderen lopen in steeds andere uniformen. Ook koeien en geiten lopen langs de weg en je moet verdomd goed uitkijken dat er niet zomaar eentje oversteekt. Niet koeien of geiten steken zomaar over, ook mensen steken hier over met gevaar voor eigen leven.
Het is inmiddels ook begonnen met miezeren. Als we door een van de stadjes rijden, begint het verkeer langzaamaan te rijden, de auto's voor ons hebben hun knipperlichten aangezet en de auto die ons tegemoet komt geeft signalen met zijn koplampen. Er is duidelijk iets aan de hand. Niet veel later zien we een opengewaaide paraplu midden op de weg liggen, er staat een taxibusje langs de kant, flink beschadigd, ik zie een zwarte schoen liggen en nog een, er lopen mensen op de weg en er ligt iemand op de weg....half afgedekt met een doek. Hier is dus net iemand dodelijk verongelukt.......
Gelukkig komen wij heelhuids bij hotel Rissington Inn aan. Hazyview ligt vlakbij de ingang "Paul Kruger Gate" van het Krugerpark en 5 jaar geleden waren wij ook in Hazyview en werden hier opgehaald met de jeep om naar het Kruger te gaan. Bij het zien van lodge 'Holo Hippo" (of zoiets) dachten Marcel en ik; waren wij daar niet 5 jaar geleden? Misschien weten Harry, Catje, Erna of Piet nog of dat klopt? (Ik weet dat jullie meelezen!)
Vanavond eten we hier lekker in het restaurant van het hotel en morgenochten gaat ons laatste avontuur beginnen. We hebben het beste voor het laatst bewaard: Notten's in Sabi Sand.

Voor als je weten wil in welke luxe wij ons dan gaan bevinden kijk dan op www.nottens.com

Misschien tot morgen (als daar internet is) en anders tot dinsdagavond (want dan proberen we het op het vliegveld) of tot woensdag (want als de eerste twee opties niet lukken dan plaatsen we de laatste belevenissen vanaf ons appartementje 7 hoog in Purmerend).